Ebook Q. Ponadczasowa historia miłosna mobi,epub

zyżowaniu Allen i Rivington w Lower East Side. Kupuję jej kwiaty u ulicznej kwiaciarki i z radością przyjmuję całusa w policzek na pożegnanie. Do swojego domu przy ulicy Riverside Drive, oddalonego o dziesięć kilometrów, sunę, nie dotykając stopami ziemi. W głowie mi się kręci. Q wypełnia mnie bez reszty. Na drugą randkę proponuję minigolfa. Q zgadza się i sugeruje zapomniane pole golfowe na brzegu rzeki Hudson. Miejsce to przeżywa pewne trudności. W ciągu ostatnich trzech lat przechodziło z rąk do rąk cztery razy i za każdym razem jego kariera kończyła się bankructwem. Ostatnio znowu zmieniło wygląd i właściciela i teraz funkcjonuje jako działalność non-profit Neomarksistowskiego Towarzystwa Dolnego Manhattanu, które samo też walczy o przetrwanie. Od dwudziestu lat ilość członków zasilających jego szeregi z roku na rok systematycznie się kurczy. Q wyjaśnia, że nowe kierownictwo uznało, że minigolf może podreperować nadwątlony budżet organizacji i idealnie nada się jako element popularyzujący komunizm wśród nowojorskiej młodzieży. Mają też w planach wydanie rapowej płyty wstępnie nazwanej Czerwień ciągle żywa. Q jest zachwycona zbliżającą się randką i w drodze na pole golfowe wzdłuż Houston Street oznajmia, że jest świetną golfistką. Jakoś wątpię. Po dotarciu na miejsce z przykrością stwierdzam, że pole jest prawie zupełnie puste, mimo że mamy kolejną piękną, wiosenną sobotę. Nie to, żeby obchodził mnie los Neomarksistowskiego Towarzystwa Dolnego Manhattanu, ale naprawdę bardzo lubię minigolfa. Za to Q i ja możemy od razu udać się na pierwsze stanowisko, z budką obsadzoną tłustawym mężczyzną z siwiejącym, komunistycznym wąsem, czytającym z zaangażowaniem gazetę. Ubrany jest w tak spraną, że aż niemal przezroczystą koszulkę z napisem: CHE DZIŚ BARDZIEJ NIŻ KIEDYKOLWIEK Napis na budce został częściowo zamalowany, ale nadal można przeczytać: OPŁATA ZA GRĘ 10 DOLARÓW OD OSOBY Druga linijka została pobielona i nowy napis głosi: OPŁATA ZA GRĘ CO ŁASKA Wręczam mu dwadzieścia dolarów i w zamian dostajemy dwa kije i dwie czerwone piłki. - Przepraszam, ale obie piłki są czerwone - zauważam. - Wszystkie są czerwone - pada odpowiedź. - Więc jak mamy je rozróżnić? - pytam, ale na próżno. Z powrotem zagłębił się w lekturze Daily Leader. Ścieżka na pierwszym stanowisku składa się z sierpa i młota i wymaga precyzyjnego poprowadzenia piłeczki wzdłuż trzonu młota. Zgodnie z zapowiedzią, Q świetnie radzi sobie z kijem golfowym. Idealnie wstrzela się pomiędzy dwa kawałki drewna, które tylko czyhają, by posłać źle uderzone piłeczki w nieprzyjazne rejony sierpa. Bez problemu zapewnia sobie wynik w dwóch uderzeniach, na co ja odpowiadam przyzwoitym, ale raczej przeciętnym parem. Drugi dołek skonstruowany jest na podstawie mitu o Scylli i Charybdzie i stanowi pozostałość po pierwotnym polu golfowym - dość niefortunnie wplecioną między motywy komunistyczne. Jednym ze sposobów posłania piłeczki do dołka jest pokonanie salta - przypuszczalnie przypominającego kształtem język Stalina. Druga możliwość to precyzyjny strzał ponad metalową rampą. Jeśli uderzy się za słabo, piłeczka wyląduje u stóp gracza, jeśli zbyt mocno - przeleci ponad dołkiem i wyląduje w mętnym stawie o makabrycznej nazwie ,,­Pęcherz Lenina", za co gracz otrzyma dodatkowy punkt karny. Q oczywiście wybiera odważną opcję strzału ponad rampą i prawie trafia do dołka. Przy szóstym dołku z motywem wiatraka Q doskonale wybiera odpowiedni moment i uderza dokładnie wtedy, kiedy nogi Trockiego rozchylają się do rozkroku, bezbłędnie umieszczając piłeczkę w dołku. Q aż piszczy z radości. Natchniony jej grą, dziesiąty dołek też zaliczam jednym uderzeniem, a piłeczka toczy się na zakrętach wokół Castro. W ten sposób nawiązuję kontakt z rywalką. Przy czternastym dołku udaje mi się zrównać z Q dzięki niewiarygodnemu zaliczeniu dołka - wprowadziłem piłeczkę przez lejek wprost w usta Eugenea V. Debsa. W odpowiedzi Q zalicza kolejny dołek, umieszczając piłeczkę w lewym oku Engelsa. Przy siedemnastym dołku - dwupoziomowym, w którym przeszkodę stanowi para chińskich komunistów - idziemy już łeb w łeb. W tym przypadku dołek wymaga precyzyjnego pierwszego uderzenia, trzeba posłać piłeczkę między dwie miniaturowe postaci Denga Xiaopenga i Lina Biao do lejka, którym bezpośrednio potoczy się na dolny poziom. Jeśli graczowi nie uda się trafić w lejek, piłeczka spada z rampy i ląduje w martwej uliczce, chronionej przez groźnego Jianga Qinga, którego płaskorzeźba zdaje się wpatrywać oskarżycielsko w gigantyczną replikę Mao, górującą nad przedostatnim dołkiem. Q sprytnie odbija piłeczkę od Denga, sprowadzając ją na dolny poziom. Zaliczywszy dołek w dwóch uderzeniach, w napięciu czeka na moją odpo