Ebook Rok po końcu świata mobi,epub

�gra­mu do ge­ne­ro­wa­nia sie­cio­we­go dru­go­ży­cia. Czy­ta. ... ofia­ry, Jo­lan­ta i Alo­sza K., Jo­wi­ta wcho­dzi na prze­kie­ro­wu­ją­ce do ne­kro­lo­gów ad­re­sy, spraw­dza ich ze­sta­wy nic­ków, po­wią­za­nia ro­dzin­ne i to, jak bli­skich ma­ją wspól­nych zna­jo­mych, zo­sta­ły zna­le­zio­ne w swo­im apar­ta­men­cie w pod­war­szaw­skim Gre­en­Par­ku. Oglą­da zdję­cia z eg­ze­ku­cji, śla­dy kul na se­le­dy­no­wej ścia­nie i mo­no­chro­ma­tycz­ną ani­ma­cję z wi­zji lo­kal­nej, sto­no­wa­ną i nie­re­ali­stycz­ną, że­by wy­grać ewen­tu­al­ne pro­ce­sy wy­to­czo­ne przez krew­nych. Alo­sza K. był sza­no­wa­nym w swo­jej gru­pie kon­su­menc­kiej Bit­Su­pe­rvi­so­rem, po­pu­lar­nym SB-kiem, od­po­wie­dzial­nym w pół­noc­no­afry­kań­skiej fi­lii Chi­na Exim Ban­ku(C) za wdra­ża­nie no­wych za­bez­pie­czeń apli­ka­cji płat­ni­czych. Cia­ła sy­na za­mor­do­wa­nych, czter­na­sto­let­nie­go Mar­cu­sa K., do tej po­ry nie od­na­le­zio­no. Jo­wi­ta pi­sze pri­va do mę­ża, któ­ry znał Alo­szę K. w pierw­szym węź­le. (2?74?3ś 70 już m0ż3? I pod­sy­ła prze­kie­ro­wa­nie pod ad­res z ma­te­ria­łem. Nie wy­łą­cza hard­ko­ro­we­go le­et-spe­eke­ra, przez któ­ry ko­mu­ni­ku­ją się od ich pierw­szej wspól­nej gru­py dys­ku­syj­nej wo­kół szwaj­car­skie­go Le Lo­isirs Trust(C), któ­ry ja­ko pierw­szy za­czął eu­ro­pej­ską kam­pa­nię na rzecz fre­ewa­reu i roz­po­wszech­nie­nia New Ne­twork Eco­no­my w opar­ciu o abo­na­men­to­wa­ne cre­ati­ve com­mons Jo­wi­ta świet­nie pa­mię­ta, jak Ja­rek wte­dy te­go nie lu­bił. Pod­czas ich pierw­szej wspól­nej ko­la­cji, w Re­al­Li­fie, jesz­cze nie w re­alu, na­pi­sał na swo­je­go i-me­na pro­ste­go pat­cha de­szy­fru­ją­ce­go, któ­re­go nie sfor­ma­to­wał do dzi­siaj, choć nie mu­siał już go od­pa­lać. pr2?|{r0 m1, J4r3|{. ?4|{|{, ?0|{ą? 73n św147 2m13r24, $|{0r0 n4w37 w h3r­m37?(2n?m 9r33n­P4r|{u ?0(h0?21 ?0 74|{1390 $??u???? |{00rv4 m(. pr2?|{r0 m1, |{0(h4n13 Do­pie­ro po chwi­li Jo­wi­ta spraw­dza go­dzi­nę. Ja­rek już pew­nie śpi. Wy­sy­ła mu pri­vem swo­je na­gie zdję­cie i ży­czy do­brych snów. ?0br?(h $nów, |{0w­b0ju Za­go­to­wu­je jesz­cze raz wo­dę w czaj­ni­ku i tym ra­zem wsta­je, że­by za­pa­rzyć so­bie her­ba­tę. Kom­bajn w tle ser­wu­je syn­te­ty­ki ko­fe­iny. Na­le­wa­jąc wo­dę do czar­ki, Jo­wi­ta spraw­dza jesz­cze dłu­gość abo­na­men­tu w Spar­tak­ku­sie(C), pry­wat­nej fir­mie po­li­cyj­nej od dwóch se­zo­nów naj­po­pu­lar­niej­szej w le­wo­brzeż­nej War­sza­wie. Wy­sy­ła pri­va do Clau­dii Jak w szko­le? EMML i na szkol­nym kon­cie ro­dzi­ca spraw­dza, o któ­rej cór­ka za­lo­go­wa­ła się w bu­dyn­ku. We­dle wska­zań po­win­na mieć te­raz pol­ski. Jo­wi­ta pi­je go­rą­cy na­par o słom­ko­wej bar­wie, prze­kie­ro­wu­je się i dzię­ki klu­czo­wi zha­ko­wa­ne­mu przez M@riol­kę(C), zna­jo­mą z gru­py ro­dzin­nej, któ­ra na­pi­sa­ła spe­cjal­ny al­go­rytm pod­pi­na­ją­cy ją pod cu­dze kon­to, wcho­dzi na za­mknię­te pro­fi­ne­to­we fo­rum Blu­dLu­stu(C). Clau­dia po­stu­je tam i tyl­ko tam pod nic­kiem Ro­qu­elau­re, a Jo­wi­ta ja­ko mat­ka za­mie­rza po­znać ją dzię­ki te­mu bli­żej, tak jak nie moż­na ni­ko­go prze­nik­nąć tyl­ko dzię­ki szyb­kim kom­ciom na use­ne­cie i prze­my­śla­nym wpi­som w pro­fis­fe­rze. Mar­twi się o cór­kę, przy naj­bliż­szej oka­zji mu­si z nią de­li­kat­nie po­roz­ma­wiać, że­by za­wsze, na­wet na szy­fro­wa­nym fo­rum, ubez­pie­cza­ła nic­ka. Patch M@riol­ki(C) ma­sku­je ją ja­ko bo­ta jed­ne­go z le­gal­nych człon­ków gru­py ro­dzin­nej użyt­kow­ni­ków fo­rum. Jo­wi­ta ko­cha swo­je dziec­ko i jest do­brą mat­ką. Prze­glą­da no­we po­sty, wra­ca do sta­rych wąt­ków. Sta­ra się zro­zu­mieć. Prze­wi­ja od­po­wie­dzi, prze­ska­ku­je wpi­sy, śle­dzi drzew­ka ko­men­ta­rzy. Czy­ta. ... der­wi­sze mu­zuł­mań­scy, na­zy­wa­ni ,,za­bój­ca­mi wam­pi­rów", po­sia­da­li moc za­bi­ja­nia wam­pi­rów mniej­szych. No­si­li me­ta­lo­wy pręt za­koń­czo­ny ostrym kol­cem (shish). Jak wie­rzą mu­sli­my, oso­ba uro­dzo­na w so­bo­tę po­sia­da dar wi­dze­nia du­chów, zjaw i roz­po­zna­wa­nia wam­pi­rów. ... Ger­ma­nie ob­sy­py­wa­li gro­by ma­kiem, Szko­ci za­bi­ja­li wam­pi­ry su­ro­wym że­la­zem, jesz­cze nie prze­to­pio­nym, al­bo, ko­orva, wkła­da­li mię­dzy zę­by tru­ cy­try­nę. ... chiń­s