Ebook Rzymskie wakacje mobi,epub

do życia i świata. - Wiesz, jaki jest brakujący element tej idylli? - zapytała Coral, studiując kartę dań. - Jakiś bosko przystojny Włoch, który padłby przede mną na kolana, błagając o romantyczną randkę. - Mam rozumieć, że zgodziłabyś się bez wahania? - Tak. Ale kazałabym mu poczekać, aż skończę jeść - dodała, chichocząc jak nastolatka. Emily cieszyła się, że zmiana scenerii korzystnie wpłynęła na stan psychiczny Coral. Już prawie nie było śladu po depresji, która nękała ją od wielu dni. Była dawną sobą: promienną, wesołą dziewczyną, nieco roztrzepaną i niefrasobliwą, lecz o złotym sercu. Coral i Steve byli parą przez cztery lata. Pewnego dnia Steve nieoczekiwanie oświadczył, że ma już dość tego związku. Coral poczuła, jakby nagle pod jej stopami otworzyła się przepaść; Emily nie mogła patrzeć, jak współlokatorka zamienia się w cień osoby, którą wcześniej była. Studiując menu, obszerne niemal jak książka, nagle zmarszczyła brwi pod wpływem pewnej niepokojącej refleksji. Ciągle przejmuję się życiem innych ludzi, pomyślała, ich związkami i sercowymi perypetiami, a co ze mną? Cóż, musiała przyznać, że w tej sferze jej życie przedstawiało się aktualnie wyjątkowo nieciekawie. Jej wiara w mężczyzn została doszczętnie zniszczona, kiedy ostatni narzeczony, Marcus, zaczął się na boku spotykać z koleżanką Emily ze studiów. Wówczas to Coral była dla niej wsparciem i opoką, pomogła poskładać kawałki złamanego serca i zdruzgotanego ego. To było rok temu. Emily rzadko wspominała tamte wydarzenia; traktowała je jako brutalną nauczkę - uważaj na tych, którym ufasz. Zwłaszcza na przystojnych facetów, którzy mają słabość do atrakcyjnych Złożyły zamówienie u młodej włoskiej kelnerki i już po paru minutach na stole pojawiły się dwa duże kieliszki białego wina. Coral od razu chwyciła za swój. - Nasze zdrowie - wzniosła toast i upiła spory łyk. Emily uśmiechnęła się i również wlała w siebie trochę trunku. Cieszyła się, że przyjechała tu z Coral. Bez niej snułaby się smutno po tym wielkim, pięknym mieście, nie mając się nawet do kogo odezwać. Razem raźniej, jak głosiła stara jak świat prawda. Coral umościła się wygodnie w krześle i rozejrzała się dookoła. - Tu roi się od przystojniaków - zaobserwowała z pewną tęsknotą w głosie. - Spójrz na tamtych dwóch. - Po chwili dodała: - Ej, oni się na nas gapią! Myślisz, że mogłybyś - Ty mogłabyś - przerwała jej Emily - ale ja nie. Jutro mam od groma pracy. Jak tylko zjemy, wracam do hotelu i nurkuję pod kołdrę. - Ty psuju - burknęła Coral, udając obrażoną. - Zresztą, tylko żartowałam z tymi facetami. - Wbrew temu oświadczeniu, nadal zerkała w ich stronę i odwzajemniała ich zalotne uśmiechy. - Ignoruj ich, Coral - poradziła Emily - bo jeszcze sobie pomyślą, że naprawdę jesteśmy zainteresowane. A po co komplikować sobie życie? Gdy wreszcie pojawił się na ich stoliku zamówiony posiłek, Coral przez dziesięć minut nie odezwała się ani słowem, pochłonięta pałaszowaniem dania. - Cielęcina jest taka delikatna! - oceniła Emily. - Chciałabym wiedzieć, z czego zrobili ten dresing do sałatki. Palce lizać! - A ja muszę wyznać, że uwielbiam, ba, kocham te frytki! - zawołała z entuzjazmem Coral. - Przed przyjazdem martwiłam się, że będziemy się obżerać wyłącznie kluchami i pizzą. Porcje były ogromne, zatem dziewczęta uznały, że posiłek zwieńczyć należy już tylko owocami i kawą. Coral jednak po namyśle zaczęła nalegać na dolewkę wina. Emily nie spodobał się ten pomysł. - Nie bądź taką starą ciotką, Emily - zganiła ją przyjaciółka. - Pamiętaj, że jesteśmy na wakacjach! - Ty jesteś na wakacjach, a ja w pracy - sprecyzowała Emily, ale i tak wypiła drugi kieliszek wina. Wcale nie chciała uchodzić za sztywniarę ani psuć humoru Coral, która znowu wręcz tryskała optymizmem i entuzjazmem. W pewnym momencie mężczyźni, z którymi Coral flirtowała wzrokiem, podeszli do ich stoika i bez pytania wysunęli krzesła, aby na nich usiąść. - Można? - zapytał jeden z nich, gdy już wygodnie siedział. Emily wzruszyła ramionami, lecz Coral była wyraźnie podekscytowana. - Oczywiście, że można - odparła przymilnym głosem. Drugi z mężczyzn od razu przywołał kelnerkę i kazał przynieść więcej wina. Obaj byli mł bardzo młodzi. Mają pewnie dopiero po dwadzieścia lat, pomyślała Emily. Byli również, jak większość włoskich młodzieńców, bardzo przystojni i modnie ubrani. Już po kilku chwilach dowiedzieli się, że Emily i Coral są Angielkami i przyjechały do Rzymu na wakacje. Mówili łamaną angielszczyzną, śmiali się bardzo głośno i w mało subtelny sposób flirtowali. W pewnym momencie jeden z nich nachylił się do Emily, zajrzał jej głęboko w oczy, położył ręk�