Ebook Sekret Chloe epub,pdf

świadomość, że musieli umrzeć ci, których kochał, choć rzadko widywał. Był ostatnim z rodu, a z bliskich została mu tylko bezdzietna ciotka Hetta. Na domiar złego w wojsku był szczęśliwy, był dobrym żołnierzem, a służba nie przeszkadzała mu w korzystaniu z uroków beztroskiego życia. Robił, co mu się podobało, a teraz miał rozliczne obowiązki i doskonale zdawał sobie sprawę, że wiele mu brakuje do tego, by je dobrze wypełniać. Mnóstwo czasu zajmie mu nauczenie się, jak postępować z prawnikami, plenipotentami i zarządcami, którzy w jego imieniu zajmowali się Innisholme w Szkocji, Frenborough i Harley Vale w Anglii. Ciotka nie ustępowała: - Zastanawiam się, czy Marianne Temple byłaby w stanie sprawić, byś się ustatkował. Szczerze mówiąc, wątpię w to. Nie lada z tobą problem. Potrzebujesz kobiety na tyle młodej, by dała ci synów, a jednocześnie na tyle poważnej, żebyś przy niej okrzepł. - Daj spokój, ciociu. Skończyłem trzydzieści lat, nie jestem młodzikiem. Możesz być pewna, że wybiorę mądrze i że to ja będę głową rodziny. Wkrótce ją założę, obiecuję. - U ciebie zawsze jest ,,wkrótce", nigdy teraz. Tymczasem uganiasz się za Sereną Marchingham. Nie, nie zaprzeczaj. Doskonale wiem, dlaczego wybierasz się do Marchingham Place. Wcale nie chodzi ci o Marianne Temple. Cóż, nie mógł się o to spierać. Ciotka nie wiedziała, że Serena już zdążyła go znudzić. Okazała się zbyt łatwa. Wystarczyło kilka gorących popołudni, by przekonał się, że Serena ma do zaoferowania nie więcej niż większość kobiet, czy to z pozoru godnych szacunku, jak ona sama, czy lekkiego prowadzenia się. Zastanawiał się ponuro, czego właściwie chce. Czy to możliwe, że znudził się życiem? Z pewnością nie! - Słyszę cię, ciociu - powiedział. - Obiecuję znaleźć taką lady Ramsey, która będzie odpowiadała nam obojgu. Nie dopuszczę do tego, żeby ród wygasł. - Szkoda, że jest skazany na zabieganie o Marianne pod dezaprobującym wzrokiem tej zimnej ryby, jej przyzwoitki. Ta kobieta potrzebowała mężczyzny, pełnego wigoru żołnierza, który sprawiłby, że oderwałaby myśli od tego, co słuszne i dobre, i przyszpiliłby ją tam, gdzie jej miejsce - na plecach, błagającą o litość. Dobry Boże, pomyślał, skąd mi to przyszło do głowy? Lady Lochinver zastanawiała się, skąd u Patricka taka ponura mina. Wszyscy mężczyźni z rodziny Ramseyów byli przystojni, a Patrick miał powody uważać się za jednego z najprzystojniejszych. Niedobrze się stało, że ojciec tak go nie znosił, bo jego ukochana żona zmarła, wydając na świat Patricka. Dlatego posłał swego niekochanego szesnastoletniego syna do wojska, gdzie ten, odrzucony i niechciany, uznał, że ma obowiązki wyłącznie wobec podwładnychi pułkownika, a co do reszty, życie jest po to, by się bawić. To oczywiste, że teraz się nie bawił. Nie powiedziała nic więcej. Miała nadzieję, że pobyt w Marchingham Place mu pomoże, ułatwi poznanie przyszłej żony, a w perspektywie założenie rodziny, której potrzebował. Rozdział drugi Panna Chloe Transome zbiegała po paradnych schodach Marchingham Place, przekonana, że jako jedyna z towarzystwa jest na nogach, gotowa na wyzwania nowego dnia. Choć dochodziło południe, pozostali zapewne smacznie spali. Korciło ją, by przerzucić nogę przez poręcz i zjechać po niej niczym w szalonych czasach dzieciństwa, kiedy to często zachowywała się jak dzikuska, nie zważając na lamenty matki. Gdy jednak dotarła do zakrętu, za którym schody prowadziły do holu na parterze, odczuła ulgę, że tego nie zrobiła, bo jej pełne werwy schodzenie obserwował z niejakim zaskoczeniem ni mniej, ni więcej tylko sam sir Patrick Ramsey, na dodatek przez lorgnon. Chloe przybrała stateczną minę i ostatnie kilka schodów pokonała raczej jak koń pociągowy niż wierzchowiec odpowiedni do dwukółki. Sir Patrick prześliznął się wzrokiem po jej burym stroju, sukni pozbawionej jakiegokolwiek stylu i zapiętym wysoko kołnierzu, całkowicie zasłaniającym wysmukłą szyję. Tak, zdecydowanie wysmukłą, pomyślał, pełen podziwu dla energicznego kroku, jakim dama zaczęła schodzić po schodach. - Witam panią. - Skłonił się. - Mam nadzieję, że zastaję panią w dobrym zdrowiu? - Witam, sir Patricku - odparła Chloe. - Zapewne szuka Marianne. - Tak, istotnie - potwierdził, zastanawiając się, czy ta pauza miała na celu wprawienie go w zakłopotanie, czy też zasugerowanie, że celem jego poszukiwań jest kto inny. - Jeszcze nie wstała, a raczej jeszcze nie zeszła na dół - wyjaśniła Chloe. - Wczorajsze tańce przeciągnęły się do trzeciej nad ranem i nasz dzień zacznie się dobrze po południu. Obawiam się, że musi pan uzbroić się w cierpliwość. - Ale pani zeszła na dół, - Zawiesił głos, unosząc lorgnon, by ponownie zlustrować każdy niemodny szc