Ebook Sekrety Pawłowicz mobi,epub

y strych. Ulica, przy któ­rej mie­ści się ich blok, należy do para­fii pw. Świę­tego Józefa Oblu­bieńca NMP. Dziś to para­fia Kry­styny Paw­ło­wicz. Z księ­dzem pro­bosz­czem jest w dobrych rela­cjach. Pozo­sta­nie w miesz­ka­niu po rodzi­cach, wyku­pio­nym od gminy w 2000 roku. Obec­nie jego powierzch­nia liczy 95 metrów kwa­dra­to­wych. W tam­tych cza­sach Paw­ło­wi­czo­wie - w oce­nie ludzi, któ­rzy ich znali - dystan­sują się od reszty świata, raczej stro­nią od towa­rzy­stwa. Ina­czej niż sio­stra matki Kry­styny - cio­cia Jadzia. Mieszka w tym samym bloku; jest otwarta, gościnna i ser­deczna. Kry­styna Paw­ło­wicz jest środ­ko­wym dziec­kiem. Wycho­wuje się ze star­szym o kilka lat bra­tem Andrze­jem i młod­szą o pół­tora roku sio­strą Elż­bietą. Zda­niem psy­cho­lo­gów, ,,śred­nie pocie­chy" radzą sobie w życiu naj­le­piej. Ona sama nie­raz powie, że nie była grzeczną dziew­czynką. 1 czerwca, w Dzień Dziecka, napi­sze na Twit­te­rze: ,,Dawno temu byłam dziec­ Może nie­zbyt grzecz­nym, ale dziec­kiem". Elż­bieta, sio­stra Kry­styny, będzie wspo­mi­nać po latach, że tata pra­wie każ­dego wie­czoru wcho­dził do pokoju dzieci i zwra­cał się do nich uro­czy­ście po łotew­sku: ,,Dobra­noc, moje kochane dzieci". Po łotew­sku musiało to brzmieć tak: Ar labu nakti mani jauki b?rni. Mama wpaja dzie­ciom sza­cu­nek do mniej­szo­ści. Do szkoły cho­dzi z żydow­skimi dziew­czyn­kami. ,,To były wspa­niałe kole­żanki", wspo­mni po latach. I to wszytko, co wia­domo o dzie­ciń­stwie Kry­styny Paw­ło­wicz. No, może jesz­cze to, że mamu­nia czyta Kry­sty­nie do snu Życie świę­tej Geno­wefy. To książka ,,napi­sana dla rodzi­ców dzieci trud­nych, które w swych cier­pie­niach szu­kają pocie­chy w Bogu i w swej nie­win­no­ści". Bar­ba­rzyń­skie metody ata­ko­wa­nia zmar­łych Leon Paw­ło­wicz umiera 13 kwiet­nia 1999 roku, dzień przed 46. uro­dzi­nami Kry­styny. Kry­styna cho­dzi z mamą na jego grób dość czę­sto, aż do 2014 roku, gdy mama też umiera. Pocho­wana zostaje z mężem w jed­nej kryp­cie. W lipcu 2017 roku nie­znani sprawcy oble­wają grób rodzi­ców czer­woną farbą. Kry­styna opu­bli­kuje wów­czas w inter­ne­cie kil­ka­dzie­siąt zdjęć, żeby to udo­ku­men­to­wać wszyst­kim wokół niej. Mimo pro­wa­dzo­nego przez poli­cję postę­po­wa­nia sprawcy nie zostaną wykryci. Kry­styna o ten ohydny akt wan­da­li­zmu oskarża sym­pa­ty­ków opo­zy­cji. ,,Atak na grób moich Rodzi­ców odbie­ram jako kolejny prze­jaw <> poli­tycz­nej total­nej opo­zy­cji i jej - kar­mio­nych głę­boką nie­na­wi­ścią - sym­pa­ty­ków, do śro­do­wisk, które w 2015 r. demo­kra­tycz­nie wygrały wybory, tj. do PiS. Bez­sil­nej total­nej opo­zy­cji zostały już tylko bar­ba­rzyń­skie metody ata­ko­wa­nia zmar­łych, ich pamięci i gro­bow­ców osób bli­skich poli­ty­ków PiS", napi­sze na Face­bo­oku. ,,Gazeta Wybor­cza", infor­mu­jąc o tym, przy­po­mni, że wie­lo­krot­nie nisz­czono też grób rodzi­ców Adama Mich­nika. A to wan­dale zrzucą i roz­biją nagrobną płytę, a to tępym narzę­dziem potłuką nagro­bek. W 2012 roku zaś prze­wrócą tablicę z nazwi­skami, z tyłu nato­miast wydra­pią gwiazdę Dawida na szu­bie­nicy. Ada­mowi Mich­ni­kowi to się nie mie­ści w gło­wie. Sko­men­tuje: ,,Chciał­bym wie­rzyć, że zro­biła to osoba o sil­nych zabu­rze­niach emo­cjo­nal­nych lub psy­chicz­nych, która nasłu­chała się pro­pa­gandy prze­ciw <> i Mich­ni­kowi. To jest tak sprzeczne z pol­ską tra­dy­cją. U nas grób to jest rzecz święta". Grób Leona i Kry­styny Paw­ło­wi­czów będzie szo­ro­wać sio­stra Elż­bieta. Potrwa to kilka dobrych godzin. Pomogą jej przy­ja­ciele. Kryśka, Kry­sia i Kry­siu­nia po dwóch stro­nach stołu W Ursu­sie mury się pną do góry. Powstają nowe bloki i osie­dla. Jest koń­cówka lat 50. Idzie kolejna Wiel­ka­noc. Na skwe­rze przy ulicy Wapow­skiego grupa star­sza­ków sie­dzi na ławie ze swoją panią wycho­waw­czy­nią. Kry­styna Paw­ło­wicz ma krót­kie włosy. Grzywkę mamu­nia spina jej dru­cianą spinką, zwaną wsuwką. Dziew­czynka usa­do­wiona jest po lewej stro­nie pani wycho­waw­czyni. Drobna, zgrabna, buzia inte­li­gentna, o cie­ka­wym spoj­rze­niu. W dość skrom­nej sukience, z gołymi nogami. Dziecko inte­li­gen­cji pra­cu­ją­cej, przy­szła pro­fe­sor prawa i znana poseł, sędzia Try­bu­nału Kon­sty­tu­cyj­nego. A po pra­ hoża dzie­woja z ogromną kokardą na czubku głowy; włosy ma spięte w koń­ski ogon. Ubrana jest w biały swe­te­rek, białe raj­tuzki. Zja­wi­skowa. Kry­styna Janda, przy­sz�