Ebook Seksowna szantażystka mobi,epub

ła Marie OHara - złodziejstwo bardzo popłaca. Zakradła się do domu jednego z najsłynniejszych złodziei biżuterii w świecie. We wnętrzu pogrążonym w mroku cisza dzwoniła w uszach. Marie miała nerwy napięte jak postronki. Czuła ucisk w żołądku, z trudem oddychała. Zawsze kierowała się surowymi zasadami i nigdy nie naruszała prawa. Teraz po raz pierwszy w życiu postawiła wszystko na jedną kartę. W imię sprawiedliwości. Choć ta świadomość nie uspokajała. Tak czy inaczej znalazła się tutaj i musi zrobić swoje: błyskawicznie i starannie przeszukać mieszkanie. Przez wiele tygodni obserwowała Gianniego, poznawała jego tryb życia. Na pewno nie będzie go jeszcze przez parę godzin, jednak lepiej mieć się na baczności i dmuchać na zimne. Nie zapaliła światła. Wprawdzie ryzyko, że któryś z sąsiadów mógłby ją zauważyć, było równe zeru, jednak wolała nie ryzykować. Luksusowy penthouse Corettiego mieścił się na dziesiątej kondygnacji i widok na Londyn zapierał dech. Przez przeszkloną ścianę do środka wlewało się światło księżyca. - Pięknie tu, ale to bardziej przypomina nowoczesne muzeum niż dom - wyszeptała, idąc po lśniącej posadzce z białego marmuru. Wszystko utrzymane w bieli, jak biały piankowy cukierek, jednak ostre kąty i surowe linie przeczyły temu wrażeniu. Zimne i nieprzytulne wnętrze. Pokręciła głową i opuściła piękny sterylny salon. Długi korytarz z marmurową posadzką. Ostrożnie stawiała stopy, lecz w przenikliwej ciszy każdy krok odbijał się echem. Miała szpilki na niebotycznym obcasie, króciutką czarną spódniczkę i bluzkę z czerwonego jedwabiu. Strój mało odpowiedni do jej zadania, jednak by nie zwrócić na siebie uwagi portiera, musiała upodobnić się do osób, z jakimi spotykał się Coretti. Kuchnia jak reszta mieszkania, zimna i odpychająca, wyposażona w profesjonalny sprzęt: restauracyjną płytę i ogromną lodówkę, ale chyba nikt tu nie gotował. Obok jadalnia. No tak, mogła się tego spodziewać - szklany stół i sześć krzeseł z przezroczystego plastiku. W przestronnym pomieszczeniu te meble ginęły. Jak to jest, że tacy ludzie mają tyle kasy? Minęła dwa gościnne pokoje i weszła do głównej sypialni. Ucisk w żołądku się nasilił. Nie miała natury włamywacza, w przeciwieństwie do właściciela tego pałacu z chromowanej stali i szkła. - Mógłby wprowadzić tu trochę ciepła. - Jej cichy głos odbijał się echem, potęgując złowieszczy nastrój. Odepchnęła od siebie tę myśl. Przyszła tu w konkretnym celu, chce znaleźć coś przeciwko Corettiemu. Policja na całym świecie od lat bezskutecznie tego próbuje, jednak ona ma coś, co nie pozostawi Gianniego obojętnym. Ona ma szczęście, ale czasem to nie wystarczy. Rzecz w tym, że chciał czegoś więcej. Zwłaszcza w kontekście planu, który większość ludzi uznałaby za szalony. - Nie jest szalony - powiedziała półgłosem. Wolała echo niż tę napiętą ciszę. Zamiast ściany kolejna szklana tafla, za nią rozległy widok na rozświetlone miasto. Sypialnia również utrzymana w bieli. Przy jednej ścianie olbrzymie łoże, na wprost łóżka ogromny płaski telewizor nad kominkiem. Wbudowane komody, obok garderoba i łazienka z gigantyczną wanną i prysznicem w formie wodospadu. I znowu ta olśniewająca biel. Nie przepadała za takim stylem, ale doceniła rzucający się w oczy luksus. Weszła do garderoby i przejrzała ubrania. Ostrożnie przeszukała kieszenie płaszczy, marynarek i spodni. Jeśli chodzi o stroje, Coretti ma dobry gust, zgoda. Zajrzała do szuflad w komodzie, starając się nie zwracać uwagi na czarne jedwabne bokserki. Dotąd niczego nie znalazła. Przyklękła i zajrzała pod łóżko. Ludzie zwykle tam coś chowają. Dostrzegła długie płaskie pudełko i uśmiechnęła się do siebie. - Tajemnice, Coretti? - wyszeptała, starając się dosięgnąć pudła. Musnęła palcami drewniany bok, spochmurniała i wsunęła się głębiej. Nagle znieruchomiała. Co to za odgłos? Wstrzymała oddech i odczekała sekundę. Drugą. To chyba tylko jej napięte nerwy. Wszystko jest dobrze. Poza nią w tym zimnym pałacu nikogo nie ma. Zaraz okaże się, co ten Coretti tu ukrył. Jeszcze moment już ma! - I co ja tu znajdę? - wyszeptała. - Pytanie brzmi - gdzieś za nią rozległ się głęboki głos - co ja tu znalazłem? Zdążyła tylko krzyknąć. Poczuła, że dwie silne dłonie chwytają ją za kostki i wyciągają spod łóżka. Ledwie przekroczył próg mieszkania, wiedział, że nie jest sam. Może to szósty zmysł, a może głęboko zakorzeniony instynkt przetrwania. W mgnieniu oka poczuł, że coś się zmieniło. I natychmiast zareagował tak, jak robił to jeszcze rok temu. Sądził, że tamte doświadczenia zostawił za sobą, jednak wyuczonych zachowań trudno się pozbyć. Bezszelestnie przesunął się w głąb mieszkania, płynnie ja