Ebook Serce Demona mobi,epub

powiem. Na ziemi są miliony ludzi i Demonów. Jak myślisz: Czy jeden umysł może wszystkich ogarnąć? I to tak od razu, nawet o nim nie słysząc? miała cholernie dużo racji. Nigdy tak na to nie patrzyłem. -- Więc jak to działa? -- Cóż... zwykle wystarczy, że usłyszę pytanie -- wyznała i podeszła do jednej ze ścian. -- Jednak, czy podzielę się tym, co ujrzę, to już moja broszka. -- Innymi sł nie powiesz mi niczego, póki nie zadam pytania i nie uznasz, że się tym ze mną podzielisz? -- Tak -- przyznała i spojrzała na mnie ostro. -- To moja moc -- moje widzenie. I, dopóki nie uznam, że odpowiedź jest czegoś warta, zachowam ją dla siebie. -- ...w niczym nie przypominasz normalnej Wyroczni. -- Bo nie jestem normalna -- przyznała od razu, aż zamrugałem. -- Każdy ma w sobie szaleństwo, Książę. Ty, jako jeden z przywódców, wiesz o tym najlepiej. -- Książę? -- zapytała zaskoczona Mina, a Wyrocznia spojrzała na nią i pokiwała głową. -- Skąd wiedziałaś? Nic nie powiedział -- rzekłem poddenerwowany, myśląc intensywnie, czy ta informacja jakoś mi się nie wymsknęł Wyrocznia jednak uniosła wtedy brwi, aż zdębiałem. -- Nie musiałeś -- zauważyła. -- Wystarczy, że kogoś ujrzę i wiem o nim więcej, niż on sam. zaczęło się robić upiornie. -- -- zamyśliła się nagle. -- W sumie ciekawi mnie, co cię do mnie sprowadza. Możesz mówić -- potem zadecyduję, czy ci pomóc. Patrzyłem na nią bez słowa. Czy mogłem jej zaufać? Była nietypowa i dość ekscentryczna -- a jednak mała Mina kochała ją całą sobą. Zamknąłem i opowiedziałem o swoim ojcu i o tym, co go spotkało. Decyzja Wyroczni Dae Wysłuchałam chłopaka w ciszy. Z tego, co mówił, Król był jedną nogą w grobie, dlatego wyruszył do mnie z nadzieją, że zdołam mu pomóc. Normalnie ludzie i Demony interesowali mnie jak zeszłoroczny śnieg. Zresztą Król tak samo, przyznaję, że młody mi zaimponował. No i Mina go polubiła, co było tym bardziej interesujące. Jeśli zaś chodziło o Kró to, kiedy Książę Bahamut zaczął mi o nim opowiadać, ujrzałam w głowie zamkową komnatę, w której zobaczyłam jego blade, gorączkującego oblicze. Wyczuwałam, że Król -- nawet przez sen -- powstrzymywał się przed jękami. Było to tym bardziej imponujące, albowiem -- nawet z tej odległości -- czułam je w swoim gardle. Co ciekawe jego twarz -- a już na pewno te białe włosy z grubym, fioletowym pasmem -- wydawały mi się dość znajome. Możliwe, że kiedyś go spotkałam -- ale, niestety, choć wiedziałam prawie wszystko na temat innych, tak osoby ze swojej przeszłoś cóż, nie potrafiłam ich od tak ,,przywołać" i to gównie z jednego powodu: bo po prostu nie chciałam pamiętać o tych ludziach. Nie chciałam, bo jedyne, co od nich otrzymałam, to rany w sercu, które nigdy do końca się nie zabliźniły. Zauważyłam jednak, że patrząc na tego mężczyznę nie czuję bólu, dlatego moż Nagle zobaczyłam, jak uchyla zmęczony oczy, po czym jego piękne, fioletowe spojrzenie wbija się w moje. Momentalnie urwałam wizję i spojrzałam spokojnie na wodę. Tego się nie spodziewał ale w sumie było to do przewidzenia -- w końcu był najpotężniejszym Demonem tego świata, prawda? Widać nawet wycieńczony, na skraju śmierci, był na tyle silny, że bez trudu wyczuł moją obecność. -- Jak brzmi twoje pytanie? -- zapytałam, kiedy Książę skończył. -- Proszę... -- zaczął, a ja aż zerknęłam na niego zaskoczona. -- Proszę powiedz mi, jak mam go uratować? Co może go z tego wyciągnąć? Ledwo zadał te pytania, a ja ujrzałam w głowie kwiat. Kwiat, do którego miałam dostęp, z którego mogłabym zrobić antidotum. -- Mogę ci pomóc -- wyznałam. -- Jednak chcę coś w zamian. -- Zrobię wszystko -- obiecał od razu. -- Wszystko, tylko uratuj mojego ojca. Milczałam przez moment, zdziwiona jego zachowaniem. Przed chwilą sam chciał go ratować... teraz ja miałam to zrobić? Jednak, kiedy to powiedział, moje intencje gwałtownie się zmieniły, aż zamknęłam oczy. Był to zarówno dar, jak i przekleństwo mojej mocy -- to, że prośby i słowa ludzi, budowały moje przeczucia i decyzje. Nie zawsze to lubiłam, ale jako Wyrocznia wiedziałam, że moje uczucia i Przeczucia są najważniejsze. -- Zrobię antidotum dla twojego ojca -- obiecałam. -- Ale w -- spojrzałam na swoją ukochaną siostrę. -- Zabierzesz ze sobą Minę. Bahamut Byłem przygotowany na wszystko, jednak była to ostatni rzecz, o jakiej bym pomyślał. Ale, skoro tak brzmiał jej warunek, miałem zamiar uczynić wszystko, by go spełnić. Skłoniłem się jej i obiecałem: -- Przyrzekam, że się nią zaopiekuję -- niczego jej nie zabraknie. Pokiwała głową, lecz wtedy dopadła do niej Mina. -- Dae, o czym ty gadasz?! Nie zostawię cię tutaj samej! -- -- wyszeptała uspokajająco Wyrocznia i zaczęła głaskać j�