Ebook Siła mediacji w konfliktach o dziecko mobi,epub,pdf

za tym idzie praktyka sądowa ? Próbę odpowiedzi na pytania pierwsze i drugie podjęto w tej części publikacji a w części poświęconej badaniu ankietowemu (rozdział 5) Czytelnik znajdzie przykłady - głosy ojców odseparowanych wbrew swojej woli od ich dzieci - raczej potwierdzające slogan ,,teoria sobie a praktyka sobie". Rodzice w zdecydowanej większości spraw deklarują, że najważniejsze jest dla nich dobro dziecka, to jednak w trakcie procesu rozwodowego okazuje się, iż w sądowym postępowaniu schodzi ono na plan dalszy (często najważniejsze dla nich jest wykazanie po czyjej stronie jest racja i odegranie się na drugim rodzicu za nieudane małżeństwo). Dla każdego człowieka powinno być oczywiste, iż - używając słów sędziego J. Ignaczewskiego - ,,nie może budzić wątpliwości, że ze względu na dobro dziecka tylko wspólne i zgodne współdziałanie rodziców zabezpiecza najpełniej interes dziecka"(17). Określenie ,,dobro dziecka" nie zostało zdefiniowane w polskim systemie prawnym (w literaturze podawane są motywy przemawiające przeciwko wprowadzaniu do ustawy definicji pojęć, z uwagi na hamowanie przystosowania przepisów do potrzeb życia w drodze wykładni). Również w orzecznictwie nie wypracowano definicji dobra dziecka, chociaż zarówno sądy powszechne, jak i Sąd Najwyższy posługują się tą naczelną zasadą prawa rodzinnego, traktując ją jako podstawowe kryterium oceny przy podejmowaniu decyzji w sprawach dziecka oraz przy rozstrzyganiu kolizji zachodzących między jego interesem a interesem rodziców. Spośród podejmowanych w doktrynie prawniczej nielicznych prób skonstruowania definicji ,,dobro dziecka", jedną z nich sformułowała prof. Wanda Stojanowska(18): ,,termin ,,dobro dziecka" w rozumieniu przepisów prawa rodzinnego oznacza kompleks wartości o charakterze niematerialnym i materialnym niezbędnych do zapewnienia prawidłowego rozwoju fizycznego i duchowego dziecka oraz do należytego przygotowania go do pracy odpowiednio do jego uzdolnień, przy czym wartości te są zdeterminowane przez wiele różnorodnych czynników, których struktura zależy od treści stosowanej normy prawnej i konkretnej, aktualnie istniejącej sytuacji dziecka, zakładając zbieżność tak pojętego ,,dobra dziecka" z interesem społecznym". Z przepisów prawa wynika, że dobro dziecka jest podstawową przesłanką rozstrzygnięć sądów dotyczących dziecka, a zwłaszcza w zakresie sprawowania nad nim władzy rodzicielskiej przez rodziców i ustalania kontaktów z dzieckiem. Zdaniem prof. W. Stojanowskiej(19) termin ,,dobro dziecka" i termin ,,interes dziecka" są określeniami używanymi zamiennie i mają takie samo znaczenie. W orzecznictwie prawniczym utrwaliło się, że zasada dobra dziecka oznacza, iż interes dziecka rozstrzyga przede wszystkim o tym, jak rodzice i opiekunowie powinni wykonywać swoje obowiązki wobec dzieci oraz w jakim kierunku powinny iść rozstrzygnięcia sądu w sprawach rodzinnych(20). Dobro dziecka pozostaje z reguły w pełnej harmonii z interesem rodziców. Jeżeli dojdzie jednak do rozbieżności pomiędzy tymi wartościami, interes rodziców musi zejść na dalszy plan dopiero wtedy, gdy w żadnym razie nie da się pogodzić z uzasadnionym interesem dziecka. Jeśli w ostatecznym wyniku ochrona dziecka da się pogodzić z interesem rodziców, sąd nie może ich interesu nie wziąć pod uwagę, nawet przy założeniu, że rozstrzygnięcie wywoła pewne przejściowe skutki ujemne dla dziecka. W Konstytucji RP nie używa się określenia ,,władza rodzicielska". Kodeks rodzinny i opiekuńczy również nie zawiera definicji władzy rodzicielskiej. Natomiast władza rodzicielska - zgodnie z art. 95 § 1 - obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do jego wychowywania, z poszanowaniem godności dziecka. Istotne zmiany legislacyjne wokół tego pojęcia zostały wprowadzone w życie 13 czerwca 2009 r., jak np. w sprawach, w których dziecko może samodzielnie podejmować decyzje i składać oświadczenia woli, powinno jedynie wysłuchać opinii i zaleceń rodziców formułowanych dla jego dobra. Przykładowo do takich spraw doktryna zalicza nawiązanie stosunku pracy (art. 191 ), rozporządzanie zarobkiem (art. 21 ) czy zawieranie umów w drobnych bieżących sprawach (art. 20 ). Wspomniane wysłuchanie rodziców ma być realizowane wg idei tzw. racjonalnego partnerstwa (bez konsekwencji kodeksowych dla dziecka). Zgodnie z inną istotną zmianą, rodzice przed powzięciem decyzji w ważniejszych sprawach dotyczących osoby lub majątku dziecka powinni je wysłuchać, o ile rozwój umysłowy, stan zdrowia i stopień dojrzałości dziecka na to pozwala, oraz uwzględnić w miarę możliwości jego rozsądne życzenia (art. 95 § 4 ). Należy zauważyć, że w praktyce sąd, przy rozstrzyganiu w procesie o roz