Ebook Stany Osobne Ameryki mobi,epub

em się po­sy­pa­ł Je­den ze stu­den­tów, któ­ry przy­cho­dził czy­ścić ba­sen w po­sia­dło­ści Fal­wel­lów, w ko­ńcu miał dość i opo­wie­dział, w jak nie­ty­po­wy spo­sób był wy­ko­rzy­sty­wa­ny. Otóż do­sta­wał od swo­je­go wy­kła­dow­cy po­le­ce­nie upra­wia­nia sek­su z jego żoną. Nie raz, często. Opo­wie­ści o tym jak, kie­dy, kto pa­trzył i na co, sta­ły się prze­ryw­ni­kiem mi­ędzy in­for­ma­cja­mi o wi­ru­sie. Na afe­rę fi­nan­so­wą nie trze­ba było dłu­go cze­kać. Oka­za­ło się, że wie­lu pre­zy­denc­kich ,,do­rad­ców do spraw wia­ry" oraz tych ,,du­cho­wych", po­bra­ło wie­lo­mi­lio­no­we po­życz­ki roz­dzie­la­ne w ra­mach po­mo­cy dla ma­łych i śred­nich biz­ne­sów, któ­re ucier­pia­ły przez CO­VID-19. Cross Church of Ar­kan­sas, któ­re­go pa­stor był do­rad­cą Trum­pa, otrzy­mał 1,8 mi­lio­na do­la­rów, First Bap­tist Church of Dal­las do­stał ak­cep­ta­cję na po­życz­kę w wy­so­ko­ści 2-5 mi­lio­nów do­la­rów, i tak da­lej, i tak da­lej. Pau­la Whi­te dla swo­je­go Ko­ścio­ła wy­stąpi­ła o skrom­niej­szą po­moc: 150-350 ty­si­ęcy do­la­rów. Dawniej budowało się świat Ta­kie spra­wy, po­dob­nie jak afe­ry w Ko­ście­le ka­to­lic­kim zwi­ąza­ne z ksi­ężmi pe­do­fi­la­mi, spra­wa­mi w sądach i pła­ce­niem ogrom­nych od­szko­do­wań, są jed­nym z po­wo­dów, przez któ­re pierw­szy raz w hi­sto­rii mniej niż po­ło­wa Ame­ry­ka­nów de­kla­ru­je przy­na­le­żno­ść do ja­kie­go­kol­wiek Ko­ścio­ła. A zna­ko­mi­ta wi­ęk­szo­ść tych, któ­rzy czu­ją się zwi­ąza­ni z ko­ścio­łem, sy­na­go­gą lub me­cze­tem, to tak zwa­ni baby bo­omers i to z tych pierw­szych, uro­dzo­nych mi­ędzy 1947 a 1957 ro­kiem. Naj­szyb­ciej uby­wa wier­nych Ko­ścio­ło­wi ka­to­lic­kie­mu, ale rów­nież inne wy­zna­nia mu­szą za­my­kać lub wy­prze­da­wać bu­dyn­ki. Nikt, przy­naj­mniej na ra­zie, nie jest w sta­nie zba­dać, jak ten trend prze­ło­ży się na po­wo­dze­nie te­le­wi­zyj­nych ka­zno­dzie­jów, któ­rzy swo­je re­li­gij­ne show pro­wa­dzą ta­kże za po­śred­nic­twem Fa­ce­bo­oka, a wkrót­ce pew­nie za­czną się po­ka­zy­wać i na Tik­To­ku. Ca­łkiem nie­daw­no, szcze­gól­nie w do­mach na przed­mie­ściach, trud­no było so­bie wy­obra­zić dzień bez wy­słu­cha­nia ra­dio­wej, a pó­źniej te­le­wi­zyj­nej po­ga­dan­ki ka­zno­dziei, któ­ry tłu­ma­czył świat, mó­wił, co jest do­bre, i pro­wa­dził ak­cje cha­ry­ta­tyw­ne. Mo­żna było na przy­kład za­adop­to­wać ko­re­spon­den­cyj­nie dziec­ko z Afry­ki albo do­ło­żyć parę do­la­rów na bu­do­wę szko­ły gdzieś w Trze­cim Świe­cie; przed­szko­lak mógł wy­słać kil­ka cen­tów ze swo­jej skar­bon­ki na bu­ci­ki dla ma­łej dziew­czyn­ki z bu­szu i usły­szeć pó­źniej, jak ta bar­dzo się cie­szy. Bu­do­wa­ło się świat. Jak to pod­su­mo­wa­ła jed­na z mo­ich star­szych ame­ry­ka­ńskich zna­jo­mych, któ­rej ostat­ni kry­zys dał się moc­no we zna­ki: ,,By­li­śmy wte­dy ucze­ni, jak być do­bry­mi lu­dźmi, i było do­brze być pro­wa­dzo­nym we wła­ści­wą stro­nę. Te­raz wszyst­ko kręci się w tych pro­gra­mach do­oko­ła abor­cji i pie­ni­ędzy, po­li­ty­ki i pie­ni­ędzy oraz pie­ni­ędzy". Roz­dział 2 Lek­kie cia­ła, ci­ężka rze­czy­wi­sto­ść 14 grud­nia 2012 roku rano Adam Lan­za zaj­rzał do sy­pial­ni swo­jej mamy. Piła kawę. Strze­lił czte­ry razy. Pre­cy­zyj­nie, w gło­wę. Zsze­dł do ga­ra­żu. Do sa­mo­cho­du, któ­ry do­stał od ojca na uro­dzi­ny, wrzu­cił kil­ka sztuk bro­ni. Za­trzy­mał się do­pie­ro osiem ki­lo­me­trów da­lej, przy szko­le pod­sta­wo­wej, do któ­rej cho­dził kil­ka lat wcze­śniej. Wsze­dł do środ­ka. Ko­ry­ta­rzem prze­cho­dzi­ła aku­rat dy­rek­tor­ka ze szkol­ną psy­cho­log. Za­strze­lił oby­dwie. Za­glądał ko­lej­no do ka­żdej kla­sy. Za­bił chłop­ca w ko­szul­ce z Bat­ma­nem, któ­ry za­czął krzy­czeć, żeby ostrzec ko­le­gów, i przy­trzy­mał im drzwi. Ktoś włączył in­ter­kom. Na­uczy­ciel­ki we wszyst­kich kla­sach usły­sza­ły strza­ły i płacz. Za­częły cho­wać dzie­ci gdzie tyl­ko się dało - do szaf i ła­zie­nek. Jed­na na­kry­ła uczniów swo­im cia­łem. Za­strze­lił ją. Inna usi­ło­wa­ła osło­nić ra­mio­na­mi swo­je­go ulu­bie­ńca - za­strze­lił oby­dwo­je. Za­bił dwa­dzie­ścio­ro dzie­ci w wie­ku sze­ściu i sied­miu lat oraz sze­ściu pra­cow­ni­ków szko­ły. W pew­nym mo­men­cie sta­nął na ko