Ebook Strategie radzenia sobie ze stresem mobi,epub

enia, niemożliwość znalezienia partnera seksualnego, brak przynależności, utrata bliskich, mobbing. W reakcję na stres zaangażowane są dwa układy: układ nerwowy oraz układ endokrynologiczny. Oba te układy mają za zadanie przygotować każde żywe stworzenie do poradzenia sobie z zagrożeniami pochodzącymi ze środowiska, w jakim żyją. Po odebraniu sygnału o niebezpieczeństwie organizm uruchamia szereg procesów przygotowujących jednostkę do niebywałego wysiłku, którego celem jest poradzenie sobie z zagrożeniem. Jest to reakcja ,,walcz albo uciekaj". Rolę systemu bezpieczeństwa organizmu pełni układ sympatyczny, który reaguje pobudzeniem oraz wzmożonym wydzielaniem adrenaliny do krwi. Adrenalina powoduje wzrost akcji serca, hamuje ruchy jelit, wzmaga wydzielanie cukru do krwi oraz zwiększa jej krzepliwość. Dochodzi do napięcia mięśni szkieletowych oraz zmniejszenia dopływu krwi do skóry i narządów. To właśnie dlatego w chwili stresu nie możemy jeść, stajemy się bladzi jak ściana, a serce wali nam jak oszalałe. W tym momencie odezwą się zapewne niektórzy z was, twierdząc, że w sytuacji doświadczania stresu jedzą ponad miarę. Otóż to przejadanie się w sytuacji trudnej nie tyle jest reakcją organizmu na stres, co podświadomie przyjętą strategią radzenia sobie ze stresem. I to strategią najgorszą z możliwych. Stres ma właściwości przystosowawcze. Jego funkcją jest stworzenie warunków, aby organizm mógł przetrwać. Przystosowawczy charakter mają również silne emocje, które aktywizują człowieka, mobilizując cały organizm do szybkiego działania. Niestety, długotrwały, krytycznie wysoki poziom stresu może doprowadzić do wyniszczenia organizmu. Reakcja na stres przebiega w trzech stadiach: 1. stadium pierwsze jest to stadium przygotowawcze, obejmujące fazę szoku i fazę przeciwdziałania szokowi; uruchamiane są wszelkie zasoby organizmu do poradzenia sobie z zagrożeniem; 2. stadium drugie jest to stadium nabywania odporności na stres, które ma na celu przystosowanie nas do działania stresora; organizm koncentruje się na zwalczaniu zagrożenia, jednak proces ten odbywa się kosztem pozostałych funkcji organizmu i może doprowadzić do wyczerpania; 3. stadium wyczerpania następuje wtedy, gdy stresująca sytuacja nie ustępuje przez dłuższy czas lub systematycznie się powtarza; zasoby obronne organizmu zostają wyczerpane i staje się on podatny na zaburzenia i choroby, dochodzi do rozregulowania funkcji fizjologicznych i spadku zdolności obronnych organizmu. Charakterystyczne przy stresie jest to, że organizm reaguje w taki sam sposób niezależnie od źródła zagrożenia. A zatem na rzeczywiste, jak i wyimaginowane zagrożenie zareaguje w całkowicie identyczny sposób. Wystarczy zatem samo myślenie o niepowodzeniach, doznanych krzywdach czy urazach oraz przeżywanie negatywnych emocji związanych z tymi doświadczeniami, żeby wywołać w organizmie zmiany charakterystyczne dla stresu. Dlatego tak ważne jest to, co myślimy. Pozytywne myśli zawsze przyciągają pozytywne zdarzenia. Indywidualna reakcja na stres Każda istota reaguje na stres w sobie tylko właściwy sposób. Co więcej, każdy z nas ma swój własny dopuszczalny poziom stresu i to, co dla jednej osoby jest wciąż wyzwaniem i przynosi radość, dla innej może być sytuacją trudną, albo wręcz niemożliwą do zniesienia. Ta sama sytuacja może być odbierana przez jedną osobę jako mało zagrażająca, a przez inną jako okoliczność, która wzbudza lęk, wywołuje panikę i złość. Warto o tym pamiętać i nie oceniać innych zbyt surowo, mierząc siłę ich reakcji w subiektywny sposób. Często czyjaś reakcja wydaje nam się zbyt gwałtowna, zbyt przesadna, nieadekwatna do danej sytuacji i kompletnie nie na miejscu. Tymczasem reakcja na stres jest ściśle powiązana ze sposobem myślenia danej osoby, interpretacją rzeczywistości i wyuczonym, nawykowym zachowaniem w odpowiedzi na pojawiające się bodźce. O sile i skutkach stresu w większym stopniu decyduje reakcja danej osoby niż właściwości samego stresora. Czyli, gdy dwie osoby dostają do zrobienia dokładnie to samo zadanie, jedna z nich może świetnie się bawić, a druga być już na krawędzi załamania psychicznego. Konfrontację otaczającej nas rzeczywistości z własnymi możliwościami oraz podejmowanie prób poradzenia sobie z daną sytuacją stresową określamy mianem radzenia sobie ze stresem. Wyróżniamy dwie zasadnicze metody radzenia sobie: 1. metodę instrumentalną, zorientowaną na problemie oraz 2. metodę regulacyjną, skoncentrowaną na emocjach. Pierwsza z tych metod ukierunkowana jest na opanowanie źródła stresu, co wiąże się ze zmniejszeniem i usunięciem jego stresujących właściwości. Druga z tych metod polega na kontrolowaniu własnej reakcji emocjonalnej w danej sytuacji trudnej. W codziennym życiu obie te metody