Ebook Studio parodii mobi,epub

zaniem) Nie wierzę. PREZYDENT A jednak. Po co miałbym kłamać? PREMIER (stanowczo) W takim razie damy mu nauczkę! (wyjmuje z kieszeni kartkę i odczytuje stosowne oświadczenie) Nie jest patriotą ten, kto bezczelnie i agresywnie grzebie w śmieciach (oklaski). A ten, kto (oklaski) obraża i poniża Naszego (oklaski) Prezydenta podnosi rękę na Polskę. BEZDOMNY (kompletnie zbity z tropu) Naprawdę? Ja nie wiedziałem. Może udałoby się to jakoś załatwić... (wyjmuje z portfela banknot i próbuje to jakoś załatwić) PREMIER (wzbrania się) Absolutnie. W żadnym razie. W państwie demokratycznym tylko niezawisły sąd może orzec karę grzywny. (przyprowadza na smyczy Niezawisłego Sędziego) NIEZAWISŁY i, co równie istotne, apolityczny SĘDZIA (wydaje obiektywny wyrok, skazując oskarżonego na karę grzywny w wysokości i tak dalej, i tak ) Nie wszyscy jednak są usatysfakcjonowani. W prasie i w telewizji wywiązuje się zażarta polemika. W programie ,,Nie warto się podlizywać" padają ważnie pytania: Czy nasz wymiar sprawiedliwości nie jest zbyt pobłażliwy? Czy śmiesznie niskie, wręcz symboliczne kary wymierzane przez sądy spełniają swoją odstraszającą funkcję? Czy konfiskata nieruchomości, również tych przepisanych na żonę, dzieci i krewnych - co w przypadku bezdomnych jest niemal regułą - nie byłaby karą bardziej racjonalną? Czy już sam fakt istnienia osób bezdomnych nie obraża przypadkiem Prezydenta? Co rząd zamierza zrobić, by w przyszłości uniknąć podobnych incydentów? Czy to prawda, że planuje się powołanie do życia Centralnego Urzędu Ochrony Prezydenta Przed Osobami Nieposiadającymi Stałego Miejsca Zamieszkania (Homeless Inwektywa Security)? Zapada kurtyna, ale do studia wciąż napływają sms -y z poparciem dla działań mających na celu poprawę kondycji moralnej obywateli. Prezydent Studio Parodii przedstawia bajkę z cyklu ,,Był sobie " Był sobie Prezydent, którego nikt nie lubił. I martwił się tym Prezydent, bo zbliżały się wybory, a on chciał zostać wybrany na kolejną kadencję. Oczywiście, nie po to, by mieszkać w Pałacu Prezydenckim, jeździć służbowym samochodem i spotykać się z innymi prezydentami. Z tego mógł zrezygnować w każdej chwili. Czy jednak on - mąż stanu i patriota - miał prawo, tylko dlatego iż kadencja nieubłaganie dobiegała końca, rezygnować z ciężkiej (świątek - piątek, nierzadko po 24 godziny na dobę) pracy na rzecz kraju i jego obywateli? To pytanie zadawał sobie niejednokrotnie. - Czy mam prawo? - powtarzał. A jego doradcy i współpracownicy odpowiadali mu wprost, bez ogródek, ciut może za ostro, ale co najważniejsze, szczerze: - Nie ma Pan prawa. Nie ma Pan prawa Panie Prezydencie. Historia nigdy by Panu tego nie wybaczyła. Tylko Pan może przeprowadzić kraj przez burzliwy czas reform. - Otóż Otóż - Prezydent doskonale zdawał sobie z tego sprawę i wiedział, że nie ma w kraju człowieka uczciwszego i bardziej oddanego sprawom publicznym niż on sam. On to wiedział, ale obywatele tego nie wiedzieli. (A swoją drogą, to zatrważające jak niska jest świadomość polityczna w naszym społeczeństwie i jak wciąż niewiele osób potrafi korzystać z dobrodziejstw demokracji). - E, szkoda mówić - westchnął Prezydent i zniechęcony do polityki zamknął się w swym gabinecie. Mijały godziny, a on siedział w milczeniu, pochylony nad ważnymi ustawami. Nielubiany i praktycznie bez poparcia. Kiedy jednak nie pojawił się na kolacji, a pół godziny później nie zszedł na kolejny odcinek swojej ulubionej telenoweli, Szef Kancelarii zaczął się niepokoić. Zaniepokojony wezwał do siebie szofera, dwóch członków ochrony i kogoś z kuchni. - Panowie - powiedział - musimy działać, bo proces reform jest zagrożony. Kilka minut później grupka zwolenników gruntownych reform z flagami i transparentami (w sumie pięć osób) zebrała się przed Pałacem Prezydenckim. - Niech żyje Prezydent! - wykrzyknął jeden z członków ochrony. - Niech żyje! - zawtórowali mu inni zwolennicy reform. - Żądamy wydłużenia kadencji i dalszej demokratyzacji! Precz z opozycją! Precz! Precz! Precz! Wzruszony Prezydent podszedł do okna. - Dziękuję. Dziękuję za to gigantyczne poparcie - pozdrowił zebranych (w tym momencie już sześć osób, bo dołączyła do nich sekretarka wracająca z zakupów). - Swoją niezłomną postawą... - wzruszenie na chwilę odjęło mu mowę - udowodniliście, że Polacy chcą reform! Chcą zmian! Chcą naprawy państwa! Jeszcze tego samego dnia polecił przygotować projekt dekretu o przedłużeniu kadencji i przesunięciu na czas nieokreślony terminu wyborów. Królewna Studio Parodii przedstawia bajkę z cyklu ,,Była sobie Kró" Była sobie Królewna oraz rycerz, który leżał na niej, wykonując ruchy świadczące o tym, że nie jest mu ona obojętna. Ale Królewna, osoba zap