Ebook Sycylijska posiadłość mobi,epub

oby publicznej mu nie odpowiadała. Zbudował potężne imperium finansowe na gruzach imperium rodzinnego - tego, które jego ojciec, dziadek, pradziadek i liczni przodkowie na przestrzeni pięciu stuleci systematycznie plądrowali i niemal zupełnie zniszczyli. Sam je uratował i odbudował. Bez niczyjej pomocy. Żadnych wspólników. Żadnych sponsorów. Żadnych osób z zewnątrz. Ponieważ lekcja numero due, jaką dało mu życie, brzmiała: tylko głupcy ufają ludziom. Kierowanie swoim biznesem było priorytetem. Kiedy kilkanaście godzin temu w środku nocy zabrzęczała komórka, odruchowo wyskoczył z ciepłego łóżka, odrywając się od miękkiego, słodkiego ciała swojej kochanki. Zerknął na ekran smartfona i wyszedł z sypialni prosto na podświetloną światłem księżyca plażę. Wysłuchał uważnie tego, co miała mu do przekazania asystentka, po czym zaklął pod nosem i burknął: - Przefaksuj mi ten list. I wszystkie inne cholerne dokumenty. Asystentka bezzwłocznie spełniła jego żądanie. Draco pogrążył się w lekturze i oderwał wzrok od ekranu komputera dopiero wtedy, gdy jaśniejące niebo zaczęło już barwić morze na różowo. Wiedział, że jego urlop właśnie dobiegł końca. Musiał pożegnać się z rajskimi Hawajami i wrócić do gwarnego, upalnego Rzymu, aby spotkać się z reprezentantem człowieka, który przepełniał go odrazą. Pewnego dnia otrzymał list od obcego człowieka nazwiskiem Orsini. Treść była tak niedorzeczna, że Draco zignorował go, lecz wkrótce dostał dwa kolejne. Nie mógł dłużej lekceważyć tej sprawy. Wkroczył do gabinetu jednego ze swoich asystentów i kazał mu dowiedzieć się wszystkiego na temat niejakiego Cesarego Orsiniego. Jeszcze tego samego dnia otrzymał informacje, których zażądał. Cesare Orsini urodził się na Sycylii. Wyemigrował ponad pół wieku temu wraz z żoną do Stanów Zjednoczonych, gdzie przyjął obywatelstwo amerykańskie. Tam rozpoczął karierę kryminalisty, dzięki której pięknie się wzbogacił, dopuszczając się szeregu przestępstw i aktów przemocy. Aktualnie natomiast Orsinim kierowała ambicja, aby położyć łapy na czymś, co przez stulecia należało do rodu Valentich, a teraz do Draca Marcellusa Valentiego, księcia Sycylii i Rzymu. Ten absurdalny, arystokratyczny tytuł... Draco bardzo rzadko go używał. Uważał, że w dzisiejszym świecie wydawał się staroświecki i śmieszny. Celowo jednak podkreślił go w odpowiedzi przesłanej amerykańskiemu mafiosowi. Co prawda list napisany został w kulturalnym, formalnym stylu, lecz jego przesłanie można było streścić w dwóch dosadnych zdaniach: Czy wiesz, z kim zadzierasz, Orsini? Spadaj, staruszku. Wierzył, że to zakończy całą sprawę. Mylił się. Mafioso odpowiedział groźbą. Nie fizyczną, czego zresztą Draco żałował, ponieważ mógłby wtedy zgłosić się o pomoc do policji lub, co bardziej prawdopodobne, uruchomić kilku swoich ludzi, którzy potrafili rozprawić się z każdym szantażystą. Nie, groźba Orsiniego była o wiele bardziej perfidna. ,,Przysyłam mojego reprezentanta, aby się z panem spotkał, Wasza Wysokość - napisał. - Jeśli pan i mój prawnik nie zdołacie dojść do porozumienia, będę niestety zmuszony przenieść naszą dyskusję na salę sądową". Sprawa sądowa? - zdziwił się Draco. Przecież Orsini nie miał żadnych podstaw do tych absurdalnych roszczeń. To, co zarzucał rodzinie Valentich, zdarzyło się kilka wieków temu. Draco wiedział jednak, że la Sicilia to stara kraina, gdzie dawne animozje i waśnie nigdy nie zostają zapomniane. Bał się, że cała sprawa, nagłośniona przez żądne każdej sensacji media, zamieni się w wielką aferę, która bardzo zaszkodzi zarówno jego osobie, jak i interesom. - Draco podniósł głowę i ujrzał przed sobą Amerykankę i hostessę. W oczach tej pierwszej widać było determinację, natomiast w oczach drugiej - desperację. - Proszę pana, najmocniej przepraszam, że przeszkadzam, ale ta - Ma pan coś, czego potrzebuję - oświadczyła blondynka zniecierpliwionym tonem. - Doprawdy? - odparł Draco, zdziwiony jej słowami. - Owszem. Ma pan rezerwację na dwa miejsca w pierwszej klasie w samolocie lecącym do Rzymu. Draco zamknął laptop i powoli wstał. Kobieta była wysoka, zwłaszcza w tych butach na niebotycznych obcasach. Na szczęście on mierzył równo sto dziewięćdziesiąt centymetrów i górował nad nią. Musiała zadzierać głowę, żeby spojrzeć mu w oczy. - I co z tego? - zapytał obojętnym tonem. - Absolutnie muszę mieć jedno z tych miejsc! Draco pozwolił, aby jej niedorzeczny komentarz rozbrzmiał echem w cichej i niemal pustej poczekalni, a następnie zwrócił się do wyraźnie przerażonej całą sytuacją pracownicy lotniska: - Czy wasza linia lotnicza ma w zwyczaju ujawniać tego typu informacje całkowicie obcym osobom? Dziewczyna poczerwieniała. - Nie, proszę