Ebook Szamański blues mobi,epub

"Śmierć jest wszędzie dookoła, choć zwykle umyka naszej uwadze, dyskretna i niewygodna".

Piotr Duszyński zwany Witkacym przypomina mi trochę nieuchwytnego Włóczykija, który niby jest, a za chwilę go nie ma, pyka fajeczkę i balansuje na granicy dwóch światów. To postać sama w sobie szalenie interesująca, jest szamanem-detektywem z depresją i raczej niechlujnym stylem życia. Po lekturze mam wrażenie, że książka mogłaby być lepsza. Miała w sobie elementy, które bardzo mi się podobały oraz takie, które mi się bardzo nie podobały.

Co było na plus? Na pewno wątek z prowadzeniem śledztwa dotyczącego upiora. To była szokująca sprawa i ciekawie się ją śledziło. Gdyby autorka skupiła się wyłącznie na tym, zamiast wprowadzać inne tematy, to myślę, że książka wiele by zyskała. Niestety zagadka szybko została rozwiązana i trochę gubi się przy odbiorze całości. Postać Kurczaczka i jej relacja z Witkacym również były interesujące, chociaż fakt, że nie wiedział o niczym przez tyle lat jest szyty strasznie grubymi nićmi. Humor był bardzo dobry, styl autorki lekki i błyskotliwy, wszystkie zgromadzone wiadomości na temat duchów i zaświatów sprawiały wrażenie porządnie wykonanego researchu.

Co było na minus? Dora to, Dora tamto... Witkacy jest postacią poboczną w Heksalogii o Wiedźmie, a "Szamański blues" miał być jego sceną, to miało być jego 5 minut sławy. Niestety heroina Ti jest przywoływana tak często, że czasem miałam wrażenie, iż ta powieść jest tylko dodatkiem do głównej serii albo, jak napisał już któryś recenzent, jego reklamą. Oprócz tego strasznie irytowały mnie erotyczne spięcia pomiędzy detektywem a Konstancją. Powstało już multum historii kryminalnych, w których para tropiąca złoczyńcę coś do siebie czuła. Tylko, na bogów, zwykle jest to wyrażane subtelniej. Czasami rozmowy bohaterów albo kierowane do siebie podteksty aż mnie odrzucały.

Polecam szczególnie obecnym fanom Anety Jadowskiej, jako poszerzenie jej magicznego uniwersum. Osoby nieznające wcześniejszej twórczości autorki mogą poczuć, że ominęło je coś ważnego.

"Szamański blues" to przede wszystkim dobra pozycja dla fanów Dory Wilk, czy w ogóle twórczości pisarki. Jeśli ktoś dobrze się bawił czytając Heksalogię o wiedźmie, to tutaj nie będzie inaczej :) Ten sam styl, bohaterowie, humor. Trudno tutaj nie robić porównań, w końcu to ten sam świat. Postać szamana Witkacego polubiłam zdecydowanie bardziej niż Dorę, więc on jako główny bohater bardzo mi pasuje. Jeśli najdzie mnie znowu ochota na lekką, niezobowiązującą lekturę na dwa lub trzy wieczory, to na pewno sięgnę po kolejne tomy.

Z kolei jeśli ktoś pierwszy raz słyszy o tych książkach, to warto dodać, że lepiej zacząć od Heksalogii o wiedźmie, ale jeśli nie macie ochoty wciągać się w zbyt długą serię, to trudno, i tak spróbujcie :D Myślę że można całkiem szybko połapać się w tym świecie pełnym magii, duchów, ale też codziennych problemów. Jeśli lubicie urban fantasy, zwariowanych bohaterów, którzy na każdym kroku spotykają się z jakimiś zagadkami kryminalnymi, no i oczywiście jeśli niestraszny wam czarny humor, to będzie dobry wybór.

?Szamański blues? to kolejna, po Heksalogii o Wiedźmie, odnowiona seria Anety Jadowskiej. Nie czytałam poprzedniego wydania, więc nie mogę porównać tego czy w treści coś się zmieniło, to co mogę jednak porównać to okładki. Ta zdecydowanie bardziej mi się podoba. Gdybym nie lubiłam wcześniej autorki i nie czytała wszystkiego, co wyjdzie spod jej pióra, to tę książkę kupiłabym właśnie dla samej okładki. Co do treści, to głównym bohaterem tym razem jest poznany wcześniej szaman Witkacy. Dopiero poznaje tajniki swojej mocy, a już jest rzucony na głęboką wodę. Jadowska nie pozwala mu odpocząć nawet na chwilę. Jeśli lubi ktoś styl autorki, to i tym razem nie powinien być zawiedziony. Co prawda historia Dory podobała mi się troszeczkę bardziej (głównie przez wątek romantyczny, którego tu jak na razie jest mało), ale przygody Witkacego czytałam z zainteresowaniem, może drugi tom spodoba mi się bardziej. W książce znalazło się również kilka ilustracji Magdaleny Babińskiej.

"Szamański blues" otwiera trylogię o losach Witkaca, czyli toruńskiego szamana, zgłębiającego tajemnice swojej niedawno odkrytej profesji. Jest to poniekąd spin-off do heksalogii o Dorze Wilk, ponieważ serie lekko się zazębiają, lecz nie ma potrzeby czytania jednej, by zrozumieć drugą. Autorka wszystko przejrzyście opisuje i wyjaśnia, dzięki czemu każdy się tu odnajdzie. A trzeba przyznać, że warto. Tytuł ten to w zasadzie dwa długie opowiadania ? tytułowy ?Szamański blues? oraz ?Bossa nova dla szamana?. Każde z nich wprowadza czytelnika w rzeczywistość bohatera i jednocześnie ściśle się ze sobą wiążą. Przedstawione wydarzenia wciągnęły mnie bez reszty. Książka dostarczyła mi naprawdę wiele rozrywki, dzięki przeplataniu narracji drobnymi żartami, ale też zwyczajnie dzięki interesującej fabule. Dodatkowo napotykamy plejadę ciekawych postaci - są wyraziści, z własną historią w tle i bogatą osobowością, kuszącą, by poznać ich bliżej. Serdecznie polecam lekturę ?Szamańskiego bluesa?.