Ebook Szary mag mobi,epub

zobaczyć, co to dziewczę ma pod zniszczoną, za małą dla niej sukienką jak z młodszej siostry. Czuła na sobie brzemię odpowiedzialności, w końcu wybierała żonę dla swojego męża. Tamta jednak stała bez ruchu, patrząc w ziemię i nerwowo wyginając długie palce. Swatka przysłała im kilka bardzo młodych dziewcząt, dzieci jeszcze, ale Vivian nalegała na kogoś starszego. - Starsze są już przebrane, pani - skrzeczała stara. - Same brzydule. Chociaż jest Ładna, dwadzieścia wiosen skończy w tym roku. Tyle tylko, że pohańbiona. Jeden parch ją uwiódł, a potem rozgadał wszystko, więc ojciec wyrzucił ją z domu i mieszka teraz w przytułku. Dziewczyna była rzeczywiście ładna, z ciemnymi, krótkimi włosami, ale nie czarnymi jak u Vivian, tylko dużo jaśniejszymi, z rudym odcieniem. Szczupła, z ładnie zarysowanymi biodrami i małymi, sterczącymi piersiami, o ślicznej twarzy i delikatnej cerze. Stała teraz, wpatrując się swoimi niebieskimi oczami w podłogę. - Muszę cię zobaczyć - naciskała Vivian. Dziewczyna podjęła w końcu decyzję i szybkim ruchem zdjęła sukienkę, zostając jedynie w majtkach. Vivian obeszła ją dookoła, dotknęła ramion, a potem zjechała dłońmi w dół do bioder. Uśmiechnęła się zadowolona z tego co zobaczyła. - Jeśli ptak leci do morza sześć dni, a hus jest od niego trzy razy wolniejszy, to ile czasu potrzeba człowiekowi na dotarcie do morza, skoro potrafi biec tak szybko jak hus w kłusie? Dziewczyna się nie odezwała, tylko wyginała palce z taką zapalczywością, że aż trzeszczały kości. - Jeśli jeden człowiek kopie studnię dziesięć dni, to w ile czasu wykopie ją dziesięciu ludzi?- spróbowała jeszcze raz Vivian. Tamta otarła dyskretnie łzę z policzka i ubrała się bez słowa, kiedy na jej pytające spojrzenie Vivian skinęła głową. Seth zajrzał na chwilę, ale natychmiast się wycofał na widok obcej dziewczyny. Czarodziejka posłała mu spojrzenie pełne miłości, zanim zniknął za drzwiami. - Podoba ci się twój przyszły mąż? - Jest - odezwała się cicho dziewczyna. - Mówisz o moim mężczyźnie! Wynoś się stąd, głupia dziewczyno! Wracaj do przytułku! Widząc, że wszystko jest już stracone, kandydatka na drugą żonę nabrała nagle odwagi. - Dziesięciu ludzi nie zmieści się w wykopie - popatrzyła Vivian prosto w oczy. - Jeśli się będą zmieniać, to wykopią studnię może w trzy lub cztery dni. Co do pierwszego Człowiek potrafi biec tak szybko jak hus w kłusie, ale tylko przez chwilę. Jeśli hus pokona tę drogę w osiemnaście dni, to człowiek potrzebuje dwóch miesięcy. Jej głos był cichy, drżący, ale pełen żalu. Miała inny charakter niż Vivian, która w takiej sytuacji zrobiłaby karczemną awanturę. Czarodziejka otworzyła szeroko oczy ze zdumienia. Zanim jednak zdążyła cokolwiek powiedzieć, tamta znikła za drzwiami jak duch. Zrobiło jej się niewymownie przykro. Przecież ją też upokarzano, była niewolnicą, bito ją, a teraz zachowała się tak obcesowo w stosunku do tej dziewczyny. Ma tyle lat ile sama miała, kiedy wyszła za Szarego Maga. Jest piękna i mądra, życie dało już jej w kość, a ona się dołożyła swoimi głupimi wyskokami! Odszukała ją następnego dnia w przytułku. Siedziała we wspólnej, brudnej izbie o zapachu pleśni z kilkunastoma młodszymi dziewczynami i szyła nie odrywając wzroku od pracy. - Jak masz na imię? - Vivian podeszła do niej. - Nie spytałam cię wczoraj. - Estrella - zdumiony wzrok dziewczyny powędrował w stronę czarodziejki. - Przepraszam cię Estrello. Niełatwo mi to przychodzi, bo jestem z natury niepokorna - Vivian uśmiechnęła się szeroko. - Przyjmij moje przeprosiny. Jeśli jeszcze chcesz zostać żoną maga i moją siostrą... Starego maga - dodała z przekąsem. - Niczego nie będzie ci brakować, choć nie jesteśmy bogaci. Mieszkamy w lesie, w chacie z trzema izbami. Jedna z nich będzie twoja. Będziesz drugą żoną najlepszego człowieka, jakiego kiedykolwiek spotkałaś lub spotkasz. Dziewczyna ciągle patrzyła zdumiona, a jej poranione igłą, smukłe palce ponownie zaczęły swój nerwowy taniec. - Będziesz mnie poniżać albo bić? - Nie! Nigdy! - I szczerze jest ci przykro, że tak mnie potraktowałaś? - Nie przeciągaj struny - roześmiała się Vivian. - Nie będę cię błagać! - Chcę zostać twoją siostrą i drugą żoną maga - powiedziała dziewczyna uroczyście. - Jeśli ty go kochasz, to i ja z pewnością zdołam go pokochać. Siostry zażądały sto srebrnych monet odstępnego za dwa lata utrzymywania Estrelli, co rozwścieczyło Vivian. Wiedziała, że dziewczyny były zmuszane do niewolniczej pracy przy szyciu, w zamian dostając odpadki do jedzenia i trochę słomy do spania w nieogrzewanej izbie. Wiele dziewczyn przypłacało to zapaleniem płuc i śmiercią, zwalniając miejsce dla kolejnych sierot lub wypędzonych z domu.