Ebook Szklane serce z Wenecji pdf

ceń. - Powstrzymałbym go, na pewno. Są różne sposoby. - Legalne? Cywilizowane? - Raffano spojrzał na niego z ciekawością. - Skuteczne - odparł Salvatore z grymasem. - Możesz mi wierzyć. - Zawsze działałeś bez skrupułów. - Dobrze mnie znasz! W każdym razie ten ślub się odbył. To musiało być w ostatniej chwili. Zobaczyła, że Antonio wkrótce kopnie w kalendarz i chciała zapewnić sobie spadek. - Jesteś pewien, że byli małżeństwem? - Tak, usłyszałem to od jej prawników. Signora Helena Veretti - tak siebie nazywa - przyjeżdża do Wenecji, by dostać to, co uważa za swoje. Zimna ironia w jego głosie zdziwiła Raffana. - Rozumiem, że nie czujesz się z tym komfortowo - skomentował. - Prowadzenie fabryki nigdy nie powinno być powierzone Antoniowi. To było oczywiste, że twój - Mój ojciec spłacał wtedy długi. Ciotka uznała, że będzie lepszym rozwiązaniem, jeśli fabrykę dostanie Antonio. W porządku. Byli przecież rodziną. Ale ta kobieta to nie rodzina. Nie dopuszczę, żeby własność Verettich przeszła w jej chciwe łapy. - Obalenie testamentu nie jest łatwe, zwłaszcza gdy była jego prawowitą żoną, chociaż z krótkim stażem. Na twarzy Salvatore pojawił się przebiegły uśmiech. - Sam wspomniałeś, że działam bez skrupułów. - W twoich ustach zabrzmiało to tak, jakby takie zachowanie było zaletą. - I bywa. - Bądź ostrożny, Salvatore. Wiem, że od najwcześniejszych lat musiałeś być bezwzględny, żeby ocalić rodzinę od katastrofy, ale czasem mam wrażenie, że posuwasz się za daleko. Pomyśl o tym dla własnego dobra. - Dla mojego dobra? A co to ma wspólnego ze mną? - Zamieniasz się w tyrana. Człowieka, który budzi lęk, nigdy miłość. W kogoś, kto będzie zawsze żył samotnie. Nie mówiłbym tego, gdybym nie był twoim przyjacielem. Twarz Salvatore złagodniała. - Wiem o tym. Nigdy nie miałem lepszego przyjaciela. Ale nie przejmuj się. Jestem dobrze chroniony. Nic nie może mnie dotknąć. - Wiem. I to mnie najbardziej martwi. Wszystko gotowe. Pogrzeb się odbył. Dokumenty zostały przygotowane, a rzeczy z hotelu przewiezione na lotnisko w Miami. Przed wyjazdem Helena pojechała na cmentarz, by złożyć wiązankę na grobie męża. - Do widzenia - powiedziała, układając kwiaty. - Wkrótce wrócę, ale jeszcze nie wiem kiedy. To zależy od tego, co zastanę w Wenecji. Usłyszała kroki na ścieżce i odwróciła się. W pobliżu przechodziła grupka ludzi. Zwolnili i patrzyli na nią. Uśmiechnęła się lekko. - Zawsze to samo - szepnęła. - Pamiętasz, jak się śmialiśmy, gdy się tak gapili? Jej uroda przyciągała wzrok. Tak było od pierwszego dnia jej pracy modelki aż do emerytury. Była wysoka, smukła, miała zgrabną figurę i długie włosy w kolorze miodu. Jej twarz była szczególnie piękna: duże oczy i pełne wargi przykuwały uwagę. Zwłaszcza usta. Jej uśmiech był wprost olśniewający. Helena nigdy nie traktowała swego wyglądu zbyt poważnie, co jeszcze dodawało jej uroku. Fotograficy prosili o sesje z nią. Nazywano ją w branży Heleną trojańską, co bardzo ją śmieszyło. Antonio cieszył się każdą chwilą w jej towarzystwie. - Oni na nas patrzą i myślą:,,Ale szczęściarz! Zdobył serce tej pięknej kobiety! - mówił rozbawiony. - Wyobrażają sobie, jak cudowny czas spędzamy w łóżku. Zazdroszczą mi. Wtedy wzdychał, bo ten,,cudowny czas dla niego też był iluzją. Chorował na serce i w czasie dwóch lat małżeństwa nigdy się nie kochali. Za to Antonio miał wiele uciechy, widząc spojrzenia ludzi i wyobrażając sobie ich domysły. - Tęsknię za tobą - powiedziała Helena nad jego grobem. - Byłeś dla mnie taki dobry. Pierwszy raz w życiu czułam się kochana. Byłam bezpieczna. A teraz znowu jestem - Łzy wolno spływały po jej twarzy. Kapały na marmurową płytę. - Dlaczego umarłeś tak nagle? Wszyscy musimy kiedyś umrzeć, ale robiliśmy wszystko, żeby wydłużyć twoje życie. I częściowo się udało. Zyskałeś kilka miesięcy, wszystko wyglądało dobrze, aż Ciągle miała tę scenę przed oczami. Antonio się śmieje. Nagle znieruchomiał, twarz mu się ściągnęła, upadł. Atak serca. Koniec. - Do widzenia - szepnęła teraz. - Zawsze będziesz w moich myślach. Byli ze sobą tak blisko, że nadal czuła jego obecność: podczas jazdy taksówką na lotnisko i w samolocie, w czasie długiego, nocnego lotu nad oceanem. Porzuciła zawód modelki u szczytu kariery. Była już tym zmęczona i myślała o zmianie pracy. Zgromadziła sporo pieniędzy i chciała je gdzieś zainwestować. Myślała, że działalność na rynku biznesowym jest łatwa. Jednak wkrótce zorientowała się, że to nie takie proste. Cudem uniknęła fatalnego błędu. Znajomy zachęcał ją, by zainwestowała w pewną upadającą firmę. Jednak zanim podpisała czeki, Antonio opowiedział jej o człowieku, który został oszukany w podobn