Ebook Szumowska Kino to szkoła przetrwania mobi,epub

mpletnie inną mentalność. Lata dziewięćdziesiąte sprawiły, że Polacy mają obsesję pieniędzy. Muszą mieć, muszą brać kredyty na to, żeby mieć, muszą się ustawić. Paranoja. Kasa jest siłą sprawczą wszystkiego. To nie przypadek, że większość moich kolegów ląduje, robiąc seriale, bo muszą mieć na kolejną ratę kredytu, który na przykład wynosi dziesięć tysięcy miesięcznie. Ma jeden z drugim mieszkanie na osiedlu zamkniętym i zasuwa przy reklamach, żeby zarobić na to mieszkanie. Rozumiesz? To spadek po latach dziewięćdziesiątych. zachód Myślałaś o ,,kompleksie polskim", gdy wyjeżdżałaś na Zachód? To przyszło naturalnie. Pojechałam na Zachód i zobaczyłam, że jest inny świat, że ludzie żyją inaczej. Że w Niemczech, w Berlinie wszyscy wynajmują mieszkania. Nikomu nie przychodzi do głowy kupowanie. A u nas zawsze, z pokolenia na pokolenie, trzeba mieć na własność mieszkanie. Dziś, żeby mieć na własność, trzeba kupić, a żeby kupić, trzeba wziąć kredyt, a potem ten kredyt pewno jeszcze dzieciom zostanie do spłacania. Kiedy zaczęłam jeździć po świecie i poznawać całą masę ludzi, zaczęło się we mnie rodzić poczucie, że niekoniecznie w ten sposób trzeba funkcjonować. Uwolniłam się od polskich obciążeń. Nic nie muszę mieć, mieszkanie wynajmuję - pewnie nikt w to nie uwierzy - ale jeżeli coś robię, to rzadko dla kasy, a bardziej dla funu. Dla kasy zrobiłam reklamę z Binoche, ale i fun był, bo się lubimy. Łatwo ci mówić, bo i tak masz kasę. Taki zawód! Ja mam taki zawód! Jeżeli dobrze ci idzie, to zarabiasz więcej. A ty byś chciała, żeby od razu socjalizm wprowadzić? W socjalizmie superfilmy robili, tak swoją drogą. Znam dobrze Duńczyków. Często do nich jeżdżę. Obserwuję tam pewien paradoks. Duńczycy mają supersocjal. Zentropa Larsa von Triera jest fascynującym zjawiskiem, bo jest bardzo socjalistyczna. W firmie wszyscy mają wszystkiego po równo, każdy ma udziały. Dostali od rządu jakieś koszary pod miastem, wszyscy ich wspierają. Po prostu raj. Tylko w tym raju ludzie są jacyś nietolerancyjni. Byliśmy na imprezie w Danii. Jak się na takiej imprezie lekko upijesz, rozbijesz szklankę i krzykniesz ,,kurwa", w minutę stoi przy tobie dwóch ochroniarzy. Wykręcają ręce, zakładają kajdanki, bo twoje zachowanie ,,wykracza poza powszechnie przyjęte normy". Gdy zobaczyłam to i parę innych rzeczy, nabrałam wątpliwości. Sto razy bardziej wolę być tutaj, w naszym pomieszaniu z poplątaniem. Ale przyznasz, że pewne elementy modelu skandynawskiego są fajne, na przykład to, jak wygląda szkolnictwo, opieka nad Super wyglą Albo to, jak wyglądają te wszystkie biblioteki, domy Ale uważam, że to Polska będzie w przyszłości forpocztą zmian. Tamte modele się powypalały. Widzisz jakieś sygnały tych zmian? Nie widzę, ale mówię ci, że za dwadzieścia, trzydzieści lat. Przed chwilą mówiłaś, że za pięćdziesiąt lat. Widzę sygnały, na przykład obserwując dwudziestoparolatkó Ty też pewnie masz dwadzieścia parę lat. Dwadzieścia dziewięć. Więc wiesz, o czym mówię. Dwudziestoparolatkowie są skrajnie inni niż starsze pokolenia i mają zupełnie inne podejście do świata. Polacy w ogóle mają typowo rewolucyjne myślenie. To jest w nas fajne. Musi być revolution. Takiej mentalności nie mają Francuzi ani Skandynawowie. Rewolucję może zacząć polska sztuka. liceum Wróćmy do dzieciństwa, kończysz podstawówkę i idziesz do liceum. Sama je wybierasz? No co ty. Rodzice załatwili mi najlepsze liceum w Krakowie, czyli piątkę, liceum ogólnokształcące im. Augusta Witkowskiego, gdzie chodziły same ,,dzieci Pendereckich" i innych VIP-ów. To było śmieszne, bo byłam bardzo złą uczennicą. Nie miałam szans, żeby normalnie dostać się do tego liceum, ale przyjęto mnie ze względu na nazwisko. To była forma pomocy moim starym. Chodziłam więc do świetnego liceum, w którym się bardzo źle uczyłam i ledwo zdałam maturę. To liceum było bardzo otwarte. Nikt mnie do niczego nie zmuszał, robiłam, co chciałam, panowała totalna tolerancja i dopuszczano kompletne wariactwo. Ta szkoła bardzo mnie ukształtowała. To była tolerancja dla estetyki, że ktoś się dziwnie ubiera, dziwnie zachowuje, czy też tolerancja dla innych poglądów? Dla wszystkiego. Do szkoły chodzili różni ludzie. Do dziś przyjaźnię się z dziewczyną, która pochodziła z dość biednej rodziny, mieszkała w suterenie i trafiła do liceum ,,z przydziału". Razem uczyły się dzieci z dzielnicy i dzieci biznesmenów, dorobkiewiczów, artystów. To było pomieszanie z poplątaniem. Najbardziej wypasiona była klasa francuska. Oni zawsze byli poubierani, mieli jakieś zagraniczne stroje. Ja byłam w humanistycznej i myśmy mieli raczej stylizację na intelektualistów. Nie przywiązywaliśmy wagi do tego, jak się ubieramy, tylko do tego