Ebook Tajemnice Jana Pawła II mobi,epub

Jesienią 1940 roku ciężka praca w kamieniołomach pomagała młodym ludziom uniknąć deportacji10. Jednakże nazwisko Karola i tak znalazło się na czarnej liście nazistów, bo w tamtych tragicznych miesiącach zaangażował się on w konspiracyjny ruch oporu. Nie tylko chodzi tu o udział w wystawianiu sztuk teatralnych kultywujących kulturę narodową (zakazanych przez nazistów chcących zniszczyć i całkowicie przekreślić polską tożsamość), lecz także o działalność w tajnej organizacji, która uratowała tysiące Żydów. Ten aspekt jego życia był przez długi czas nieznany11. - Rankiem, przed rozpoczęciem pracy i po wyjściu z niej, zatrzymywał się w kaplicy klasztoru, gdzie jeszcze kilka miesięcy wcześniej żyła siostra Faustyna Kowalska. Klasztor znajdował się kilometr od Sol-vayu. A potem modlitewna żarliwość charakteryzowała go w latach wielkich zadań. - Tak. Papież modlił się sześć godzin dziennie. To było dla niego jak powietrze niezbędne do oddychania. Święty Grzegorz z Nareku powiadał: ,,Jezus, nasz ". Modlitwa często wiodła go w wymiar - Mówił: ,,Każdego ranka kontempluję tajemnicę, a w ciągu dnia ją rozwijam". W świetle tej rewelacji nabiera bardzo głębokiego znaczenia także zainteresowanie Karola Wojtyły św. Janem od Krzyża, któremu poświęcił swoją pracę doktorską. Zresztą w młodości chciał zostać karmelitą... - Tak, ale kardynał powiedział mu, że najpierw trzeba skończyć to, co się zaczęło. Zresztą Polska potrzebowała kapłanów do swoich Podczas okupacji nazistowskiej zginęło wielu księży katolickich. Potem nadeszła okupacja sowiecka, która dopełniła dzieła. W książce Dar i Tajemnica sam Papież nawiązał do tej rzezi chrześcijaństwa z nazistowskiej i komunistycznej ręki, mówiąc o ogromnej liczbie aresztowań i wywózek polskich kapłanów do obozów koncentracyjnych: ,,W samym obozie w Dachau było ich około trzech tysięcy. A były też inne obozy, jak chociażby Oświęcim, gdzie oddał życie za Chrystusa pierwszy kapłan kanonizowany po wojnie, św. Maksymilian Maria Kolbe. Wśród więźniów Dachau znajdował się Biskup Włocławski Michał Kozal, którego miałem szczęście beatyfikować w Warszawie w roku 1987". ,,Na szczególną pamięć zasługuje - dodał Jan Pa­ weł II - martyrologium kapłanów w łagrach syberyjskich czy na terenie Związku Sowieckiego". Wspomniał szczególnie mu drogiego księdza Tadeusza Fedorowicza, znaną w Polsce postać, któremu - jak napisał Papież - ,,osobiście bardzo wiele zawdzięczam jako kierownikowi duchowemu. Ks. Fedorowicz, ­będąc młodym kapłanem Archidiecezji Lwowskiej, zgłosił się do swojego Arcybiskupa z prośbą o pozwolenie, aby mógł wyjechać z transportem Polaków deportowanych na Wschód"12. Aby mieć pojęcie o grozie sytuacji, wystarczy uświadomić sobie kilka faktów: we wrześniu 1953 roku aresztowano kardynała Wyszyńskiego, a tym samym Kościół katolicki został pozbawiony przewodnika. Uwolniono go dopiero w 1956 roku. W okresie jego aresztowania pozostawało w więzieniu lub było pozbawionych możliwości wykonywania misji 9 biskupów, zaś 300 księży i 54 zakonników straciło życie bądź zaginęło. W więzieniu, na wygnaniu lub na zesłaniu przebywało 2700 duchownych. Zamknięto wówczas 2000 kościołów, 840 konwentów i klasztorów, 85 szkół katolickich, wszystkie dzieła miłosierdzia, drukarnie i księgarnie katolickie, a 80 procent dóbr Kościoła uległo konfiskacie13. To doprawdy niesłychane, że Kościół w Polsce, tak bardzo szykanowany przez nazistów, musiał ­następnie doznać podobnego traktowania od komunistów. Dlatego Papież mówi o ,,dramatycznej apokalipsie naszego stulecia", ażeby ,,uwydatnić, że moje kapłaństwo właśnie na tym pierwszym etapie wpisywało się w jakąś olbrzymią ofiarę ludzi mojego pokolenia, mężczyzn i kobiet"14. Zrozumiałe zatem, jak bardzo arcybiskup Sapieha potrzebował duszpasterzy. - Ja też - wyjaśnił mi Deskur - zamierzałem zostać jezuitą, lecz Karol powtórzył mi to, co sam usłyszał od kardynała. - Znaliście się już przed seminarium? - To była taka dalsza znajomość, ze względu na koligacje Przyjaźń i szacunek pomiędzy nimi pogłębiły się później ze względu na miłość, jaką obaj żywili do Matki Bożej. I tak obaj zawierzyli się Jej poprzez formułę pochodzącą od św. Ludwika Marii Grignion de Montforta: ,,Totus Tuus ego sum et omnia mea Tua sunt. Accipio Te in mea omnia. Praebe mihi cor Tuum, Maria" (,,Jestem cały Twój i wszystko, co posiadam, należy do Ciebie. Ciebie przyjmuję we wszystkim, co moje. Daj mi swoje serce, Maryjo")15. To zawierzenie było tak ważne, iż mottem posługi biskupiej Karola Wojtyły stanie się właśnie początek tej modlitwy: ,,Totus Tuus". To zadziwiające, jaki przemożny wpływ miała Matka Boża na tych dwóch przyjaciół, gotowych dla niej odda�