Ebook Tajemniczy list mobi,epub

w bujanym fotelu przy ogniu. Starała się wyrzucić z pamięci wspomnienie koszmarnej nocy z wczesnej młodości, kiedy to została zgwałcona we własnej sypialni przez przyjaciela ojca. Ten podły człowiek zagroził, że reputacja jej ojca legnie w gruzach, jeśli Lucinda nie będzie milczeć na temat tego, co się stało. Przybita tym, co zaszło, i przerażona ewentualnymi konsekwencjami, nie pisnęła nikomu ani słowa. Jakby nie było dość tego, co już się zdarzyło, okazało się, że zaszła w ciążę. Ojciec nie chciał słuchać jej wyjaśnień, że została zgwałcona, ale nie może wyjawić nazwiska drania. Wygnał ją z domu i kazał zamieszkać na odludziu z surową babką. Wymierzył córce karę i nie zamierzał przyjąć jej z powrotem pod swój dach. Po urodzeniu martwego dziecka pozostała z babką do śmierci ojca. Owdowiała matka w końcu uległa i pozwoliła jej na powrót do domu, a później na złożenie w towarzystwie ciotki wizyty Jane Lanchester w Harrogate. To właśnie tam Lucinda spotkała księcia Avonlea i się w nim zakochała. Utrzymywała dystans, przekonana, że żaden szanujący się mężczyzna nie ożeni się z nią, jeśli się dowie, że urodziła nieślubne dziecko. Kiedy po powrocie do domu napomknęła matce o awansach księcia, usłyszała: ,,Nie chcę odmawiać ci życiowych przyjemności, ale chyba rozumiesz, że nie możesz wyjść za mąż?". Wprawdzie Lucinda w Harrogate nie dała księciu Avonlea żadnej nadziei, jednak gdy oboje gościli w domu Andrew Lanchestera - ona na zaproszenie Jane - postanowiła zwierzyć się przyjaciółce, a ta orzekła, że Lucinda powinna iść za głosem serca i poślubić księcia. Westchnęła i rozejrzała się po nad wyraz skromnej izbie. Odważyła się na radykalny krok, ale cierpiała pozbawiona obecności i oparcia męża. List szantażysty zawierał informację, którą musiała sprawdzić, skoro zaszła już tak daleko. Uciekła w panice, pewna jednego: że nie jest gotowa na wyznanie prawdy mężczyźnie, który ożenił się z nią, ufając jej i wierząc w jej nieskazitelną przeszłość. Po ucieczce i ponownym uważnym przeczytaniu listu przeżyła szok. Szantażysta nie tylko znał jej głęboko skrywane tajemnice, ale także twierdził, że dziecko nie umarło przy porodzie i wciąż żyje. Groził, że ujawni hańbiący sekret, o ile Lucinda nie zapłaci mu dziesięciu tysięcy funtów za milczenie. Targały nią sprzeczne emocje: strach przed ujawnieniem skandalicznych informacji, lęk przed mężem, ale i obawa o los własnego dziecka. Przed laty z początku zamartwiała się, że zaszła w ciążę, i z niechęcią myślała o mającym przyjść na świat dziecku. Jednak z upływem kolejnych miesięcy zdążyła je pokochać i z radością oczekiwała narodzin. Odrzucona przez rodzinę, nie mając nikogo, kto by się nią zaopiekował, rozmawiała z dzieckiem, wierząc, że kiedy się urodzi, już nigdy nie będzie samotna. Potem, po wielu godzinach cierpień, usłyszała, że dziecko nie żyje. Opłakała śmierć maleństwa, a ból po stracie przygasł z czasem. Tymczasem niespodziewanie dowiedziała się, że jej dziecko żyje!Matka ją okłamała. Ogrom okrucieństwa, jakiego dopuścili się względem niej rodzice, przytłoczył Lucindę. Czy gdybym była pewna miłości męża, wyznałabym prawdę i błagała o przebaczenie? - zadała sobie w duchu pytanie. Nie kochał jej, a mimo to, rozmyślała Lucinda, powinnam była tak postąpić, zamiast uciekać. Postąpiła inaczej, uznając, że lepiej będzie zniknąć, niż przynieść księciu wstyd. Ogarnięta panicznym strachem, ale też potrzebą dowiedzenia się prawdy o dziecku, chwyciła starą suknię, jakieś ozdoby i uciekła przez ogród. Dziesięć dni później stanęła na progu domostwa matki. Czasami ktoś ją podwoził, ale większą część drogi przebyła pieszo. Tuż po ucieczce przebrała się w starą suknię. Schowała piękną suknię ślubną za belami siana w stodole na skraju majątku Avonlea. Niosła ze sobą jedynie zawiniątko. W prostej szarej sukni wyglądała raczej na guwernantkę niż księżną, którą przecież została na mocy ślubu. Nikt nie zwracał na nią uwagi. Kiedy w końcu dotarła do rodzinnego domu, matka przywitała ją nader chłodno. Pani Seymour nie przyjechała na ślub córki, tłumacząc się złym stanem zdrowia. Tymczasem prawdziwym powodem było niezadowolenie z faktu, że wbrew wcześniejszym ustaleniom Lucinda ośmieliła się wyjść za mąż. - Widzę, że odzyskałaś rozum. Domyślam się, że cię wyrzucił. - Avonlea o niczym nie ma pojęcia - wyjaśniła Lucinda. Trzęsąc się ze zmęczenia, ale i z oburzenia, podsunęła matce pod nos list. - Gdzie jest moje dziecko, które mi ukradłaś, mówiąc, że nie żyje? Pani Seymour zrobiła się biała jak ściana. Próbowała zaprzeczać oskarżeniom córki, która jednak wypytywała ją bezlitośnie, nie dając ani chwili