Ebook Terapia czaszkowo-krzyżowa mobi,epub,pdf

r Upled­ger pod­kre­śla rolę po­wią­zań ener­ge­tycz­nych po­mię­dzy te­ra­peu­tą a pa­cjen­tem i zna­cze­nie in­ten­cji. Ba­da­nia, któ­re prze­pro­wa­dził wspól­nie z izra­el­skim le­ka­rzem Ro­ber­tem Bec­ke­rem, nie­zbi­cie tego do­wio­dły. Pod­czas za­bie­gu do­ko­na­no po­mia­rów na­pię­cia mi­kro­prą­dów prze­bie­ga­ją­cych po­mię­dzy te­ra­peu­tą a pa­cjen­tem. Po­dej­ście w Te­ra­pii Czasz­ko­wo-Krzy­żo­wej czy­sto in­tu­icyj­ne zy­ska­ło obiek­tyw­ną pod­sta­wę na­uko­wą. Jest wiel­ce dys­ku­syj­ne, któ­ra z wy­żej wy­mie­nio­nych me­tod jest bar­dziej obiek­tyw­na. Me­to­dę De Jar­net­tea ak­cep­tu­ją chęt­nie le­ka­rze, fi­zjo­te­ra­peu­ci, ma­sa­ży­ści, a przede wszyst­kim chi­ro­prak­ty­cy czę­sto skła­nia­ją się ra­czej ku bar­dziej, jak im się wy­da­je, obiek­tyw­nej me­to­dzie. Ame­ry­kań­ski oste­opa­ta Mi­cha­el Kern pre­zen­tu­je kon­cep­cję Te­ra­pii Czasz­ko­wo-Krzy­żo­wej w od­mien­ny spo­sób niż jego po­przed­ni­cy. Wie­le miej­sca w swo­jej książ­ce (Wis­dom in the Body. The Cra­nio­sa­cral Ap­pro­ach to Es­sen­tial He­alth) zaj­mu­ją roz­wa­ża­nia fi­lo­zo­ficz­ne au­to­ra, co two­rzy ob­raz te­ra­pii o cha­rak­te­rze ezo­te­rycz­nym. Te­ra­pia Czasz­ko­wo-Krzy­żo­wa w jego wy­da­niu przy­bie­ra cha­rak­ter ma­gicz­ny. Na­le­ży jed­nak pa­mię­tać, że te­ra­peu­ci w każ­dej z tych me­tod dążą do tego sa­me­go, uru­cho­mie­nia pro­ce­su au­to­re­gu­la­cji, któ­ry przez Su­ther­lan­da zo­stał na­zwa­ny Od­de­chem Ży­cia, i o któ­rym pi­sał: ,,Siły, któ­re drze­mią w cie­le pa­cjen­ta, są znacz­nie więk­sze niż ja­ka­kol­wiek inna ze­wnętrz­na siła". Wszyst­kie te­ra­pie ma­nu­al­ne na cze­le z oste­opa­tią są tak na­praw­dę me­dy­cy­ną in­for­ma­cyj­ną. O po­wią­za­niu Te­ra­pii Czasz­ko­wo-Krzy­żo­wej i me­dy­cy­ny kon­wen­cjo­nal­nej mó­wił na swo­ich wy­kła­dach świet­ny an­giel­ski oste­opa­ta Mr. Wor­ren, któ­ry zmarł przed kil­ko­ma laty w wie­ku stu lat, a prak­ty­ki za­prze­stał kil­ka mie­się­cy przed śmier­cią, zło­żo­ny po­waż­ną cho­ro­bą. ROZDZIAŁ 2 KONCEPCJA PRACY UKŁADU KRANIALNEGO Sys­tem czasz­ko­wo-krzy­żo­wy sta­no­wi pół­otwar­ty hy­drau­licz­no-fi­zjo­lo­gicz­ny sys­tem, za­war­ty we­wnątrz moc­nej wo­do­od­por­nej opo­ny twar­dej. Od­gry­wa on de­cy­du­ją­cą rolę w ru­chach czasz­ki. Waż­ną funk­cją tego sys­te­mu jest pro­duk­cja, roz­pro­wa­dza­nie i re­sorp­cja pły­nu mó­zgo­wo-rdze­nio­we­go gwa­ran­tu­ją­ce­go ży­cie, funk­cjo­no­wa­nie i roz­wi­ja­nie się sys­te­mu ner­wo­we­go. Płyn mó­zgo­wo-rdze­nio­wy, któ­ry jest czę­ścią skła­do­wą tego sys­te­mu, pod­le­ga sta­łe­mu pro­ce­so­wi od­no­wy, któ­ry za­rów­no wg Su­ther­lan­da, jak i De Jar­net­tea, ma cha­rak­ter zryt­mi­zo­wa­ny. Me­cha­ni­zmy ryt­mu kra­nial­ne­go zo­sta­ły wy­ja­śnio­ne w spo­sób na­stę­pu­ją­cy: pro­duk­cja pły­nu mó­zgo­wo-rdze­nio­we­go od­by­wa się szyb­ciej niż jego re­sorp­cja, w mo­men­cie, gdy jest on wy­twa­rza­ny - ci­śnie­nie śród­czasz­ko­we wzra­sta. Do­cho­dzi wów­czas do roz­sze­rze­nia się czasz­ki, za­rów­no dzię­ki pew­nej ela­stycz­no­ści ko­ści, z któ­rych się skła­da, jak i przede wszyst­kim dzię­ki ru­cho­mo­ści w szwach czasz­ko­wych. Ta pier­wot­nie czy­sto in­tu­icyj­na teo­ria zy­ska­ła pod­bu­do­wę na­uko­wą. Ba­da­nia Prit­schar­da i Ret­zlaf­fa wy­ka­za­ły ist­nie­nie w szwach czasz­ko­wych, oprócz dość licz­nych włó­kien ko­la­ge­no­wych i ela­stycz­nych na­czyń wło­so­wa­tych, włó­kie­nek i re­cep­to­rów ner­wo­wych bez­po­śred­nio po­łą­czo­nych ze splo­ta­mi na­czy­niów­ko­wy­mi. Ret­zlaff od­na­lazł po­nad­to ak­so­ny wy­cho­dzą­ce ze szwu strzał­ko­we­go, prze­cho­dzą­ce przez opo­ny mó­zgo­we i do­cie­ra­ją­ce aż do ścia­ny trze­ciej ko­mo­ry. Jean-Clau­de Her­niou, dr oste­opa­tii, Adams i Ret­zlaff nie­za­leż­nie od sie­bie stwier­dzi­li przy po­mo­cy czuj­ni­ków pie­zo­elek­trycz­nych i po­mia­rów pola ma­gne­tycz­ne­go, że ruch w szwach czasz­ko­wych rze­czy­wi­ście ma miej­sce. Fry­mann zmie­rzył, że pod­czas tego ru­chu ob­wód czasz­ki zmie­nia się w za­kre­sie od 3 do 5 mm, zaś Gre­emann i Nor­ton udo­wod­ni­li eks­pe­ry­men­tal­nie, że ru­chy czasz­ki o mi­ni­mal­nej ską­di­nąd am­pli­tu­dzie od 0,25 do 0,5 mm w 85% przy­pad­ków są pra­wi­d�