Ebook The Murders in the Rue Morgue / Morderstwa przy rue Morgue mobi,epub

could not help remarking and admiring (although from his rich ideality I had been prepared to expect it) a peculiar analytic ability in Dupin. He seemed, too, to take an eager delight in its exercise--if not exactly in its display--and did not hesitate to confess the pleasure thus derived. He boasted to me, with a low chuckling laugh, that most men, in respect to himself, wore windows in their bosoms, and was wont to follow up such assertions by direct and very startling proofs of his intimate knowledge of my own. His manner at these moments was frigid and abstract; his eyes were vacant in expression; while his voice, usually a rich tenor, rose into a treble which would have sounded petulantly but for the deliberateness and entire distinctness of the enunciation. Observing him in these moods, I often dwelt meditatively upon the old philosophy of the Bi-Part Soul, and amused myself with the fancy of a double Dupin--the creative and the resolvent. [ 15 ] Let it not be supposed, from what I have just said, that I am detailing any mystery, or penning any romance. What I have described in the Frenchman, was merely the result of an excited, or perhaps of a diseased intelligence. But of the character of his remarks at the periods in question an example will best convey the idea. [ 16 ] We were strolling one night down a long dirty street, in the vicinity of the Palais Royal. Being both, apparently, occupied with thought, neither of us had spoken a syllable for fifteen minutes at least. All at once Dupin broke forth with these words:-- [ 17 ] "He is a very little fellow, thats true, and would do better for the Théâtre des Variétés." [ 18 ] "There can be no doubt of that," I replied unwittingly, and not at first observing (so much had I been absorbed in reflection) the extraordinary manner in which the speaker had chimed in with my meditations. In an instant afterward I recollected myself, and my astonishment was profound. [ 19 ] "Dupin," said I, gravely, "this is beyond my comprehension. I do not hesitate to say that I am amazed, and can scarcely credit my senses. How was it possible you should know I was thinking of--?" Here I paused, to ascertain beyond a doubt whether he really knew of whom I thought. [ 20 ] Ciąg dalszy w wersji pełnej Morderstwa przy rue Morgue [ 1 ] Jaką pieśń nuciły syreny lub jakie imię przybrał Achilles, kiedy ukrywał się wśród kobiet? Mimo że pytania te tchną tajemniczością, odpowiedzi nie pozostają przecież poza wszelkim domysłem. [ 2 ] Sir Thomas Browne [ 3 ] Właściwości umysłu zwane analitycznymi same w sobie z trudem poddają się analizie. Poznajemy je wyłącznie po efektach działania. Wiemy na przykład, że dla osoby posiadającej je w stopniu ponadprzeciętnym zawsze stanowią źródło największej przyjemności. Podobnie jak siłacz czerpie radość z tężyzny fizycznej i oddaje się ćwiczeniom pobudzającym mięśnie do działania, tak analityk delektuje się gimnastyką umysłową prowadzącą do rozwikłania zagadki. Lubuje się nawet w najbłahszych zajęciach wymagających wykorzystania tych zdolności. Przyjemność sprawiają mu hieroglify, łamigłówki, zagadki, do rozwiązania których potrzebna jest pewna doza przenikliwości, sprawiająca dla zwykłego śmiertelnika wrażenie nadnaturalnej. Wyniki, jakie analityk osiąga w sposób czysto metodyczny, mają na pozór charakter intuicyjny. [ 4 ] Zdolność rozwiązywania zagadek przypuszczalnie silnie pobudzają ćwiczenia matematyczne, a szczególnie tej najwyższej gałęzi, która niesprawiedliwie i tylko ze względu na działanie sięgające wstecz zwana jest par excellence analizą. Jednak kalkulacje nie są tym samym, co analiza. Na przykład szachista często korzysta z jednej, nie siląc się na drugą. Wynika stąd, że wpływ gry w szachy na nasz umysł bywa często błędnie pojmowany. [ 5 ] Nie zamierzam pisać tu rozprawy, lecz wstęp do trochę kuriozalnej opowieści, w którym zawarłem wiele przypadkowych spostrzeżeń. Skorzystam zatem z okazji, by stwierdzić, że większych zdolności refleksyjnych wymaga niepozorna gra w warcaby niż udziwniona, pełna komplikacji gra w szachy. W tym drugim wypadku figurom przyporządkowuje się rozmaite wymyślne ruchy oraz różne i zmienne wartości, dlatego zwyczajną złożoność myli się (jakże częsty to błąd) z głębią. Ogromną rolę odgrywa w niej koncentracja. Gdy na moment osłabnie, łatwo o przeoczenie, kończące się zwykle stratą lub nawet przegraną. Skoro warianty ruchów są nie tylko niezliczone, ale czasami również niezamierzone, prawdopodobieństwo takich przeoczeń znacznie wzrasta. I w dziewięciu na dziesięć przypadków wygrywa gracz bardziej skoncentrowany niż przenikliwy. W warcabach - wprost przeciwnie, ruchy są proste i w nikłym stopniu zróżnicowane, więc prawdopodobieństwo nieuwagi jest mniejsze, a skoro gra nie wymaga wielkiego skupienia, przewaga jednej ze stron wynika z wi