Ebook The Secret Garden / Tajemniczy ogród mobi,epub

Then she showed her into the next room, where breakfast was already waiting for her on the table. It was porridge. Mary looked at it and said she wasnt hungry. [ 38 ] Not hungry? asked Martha with surprise. My! If my little brothers and sisters were here, this plate would be clean in a minute! [ 39 ] Why? asked Mary. [ 40 ] Because they dont often get the chance to have such a good meal. [ 41 ] Mary tried a little of the porridge. [ 42 ] They would never waste such good food. Martha went on. [ 43 ] Why? If they didnt eat, they wouldnt have the strength to run around the moor all day. [ 44 ] Mary picked up her spoon again and started to eat slowly as she listened to Martha talking about her family, and especially about her brother Dickon, who spent most of his time on the moor playing with different animals. [ 45 ] Mary was so intrigued by Marthas stories that she decided to go out and have a walk around Mr. Cravens gardens. She became even more curious when Martha mentioned a garden which had been locked up since Mrs. Craven died. Martha didnt know where it was. It was a secret garden. II. Secrets of the Manor [ 46 ] Ciąg dalszy w wersji pełnej III. The Secret Garden and Dickon [ 47 ] Dostępne w wersji pełnej IV. Colin [ 48 ] Dostępne w wersji pełnej V. More Tantrums [ 49 ] Dostępne w wersji pełnej VI. Magic [ 50 ] Dostępne w wersji pełnej VII. In the Secret Garden [ 51 ] Dostępne w wersji pełnej Tajemniczy ogród I. Mary Lennox [ 1 ] Mary Lennox była chudą dziesięcioletnią dziewczynką, przyzwyczajoną do życia, jakie pędziła w Indiach od urodzenia. Miała rzadkie jasne włosy oraz brzydką żółtą twarz o złym spojrzeniu. Zawsze coś albo ktoś ją denerwował. Jej ojciec był ciągle zajęty, a mama bardziej interesowała się chodzeniem na przyjęcia niż opieką nad swoją jedynaczką. Tak więc Mary zaraz po urodzeniu została oddana pod opiekę hinduskiej służącej o imieniu Ayah, której powiedziano, aby trzymała dziecko z dala od rodziców. Mary stała się niegrzecznym, zepsutym i samolubnym dzieckiem i przyzwyczaiła się do tego, że służący zawsze jej słuchali. Nigdy nikogo nie lubiła i nie miała się z kim bawić, ponieważ nie było ani jednej osoby, która by lubiła ją. [ 2 ] Pewnego upalnego dnia Mary obudziła się i, otworzywszy oczy, nie zobaczyła Ayah, tylko inną służącą. Zapytała: [ 3 ] - Dlaczego przyszłaś? Nie pozwolę ci tu zostać. Przyślij do mnie moją Ayah! [ 4 ] Służąca wyglądała na przestraszoną, ale odpowiedziała, że Ayah nie może przyjść. Ta odpowiedź tak bardzo rozzłościła Mary, że zaczęła kopać i bić biedną kobietę. Jednak jej Ayah nie wróciła. [ 5 ] W ogóle ten poranek był jakiś dziwny. Wszystko było inaczej niż zwykle: nie było Ayah, nie było porannego mycia, nie było pomocy przy ubieraniu i nie było z kim się bawić. Mary miała wrażenie, że brakuje większości służących. Dziewczynka zdecydowała się przejść po domu. Na werandzie znalazła matkę rozmawiającą z młodym mężczyzną. Mężczyzna wyglądał na bardzo zmartwionego. Mary usłyszała, jak matka pytała go: [ 6 ] - Czy to naprawdę takie poważne? [ 7 ] - Bardzo - powinni państwo byli wyjechać dwa tygodnie temu. [ 8 ] - Wiem, ale musiałam pójść na to głupie przyjęcie. [ 9 ] - Nigdy nie powiedziała pani, że choruje także pani służba - powiedział. [ 10 ] - Ponieważ sama o tym nie wiedziałam - odpowiedziała matka Mary. [ 11 ] Nikt nie powiedział Mary, że wybuchła epidemia cholery i że umarła jej Ayah, oraz że inni ludzie padali jak muchy. Wszyscy panikowali i kompletnie zapomniano o Mary. W ciągu kilku dni wszyscy służący zmarli lub uciekli. Zmarli także rodzice Mary. [ 12 ] Ale Mary z niczego nie zdawała sobie sprawy. Podejrzewała, że jest jedyną osobą, która została w domu, ponieważ wokół było bardzo cicho. Jedyne, co mogła zrobić to czekać, aż ktoś przyjdzie i się nią zajmie. Była zmęczona i przez większość czasu spała. Gdy wreszcie się obudziła, usłyszała dwa męskie głosy. Mężczyźni rozmawiali o tym, co się stało. Myśleli, że wszyscy umarli. Nagle zauważyli Mary siedzącą na łóżku. [ 13 ] - To jest to dziecko! - powiedział jeden z nich. - Musieli o niej zupełnie zapomnieć. [ 14 ] - Dlaczego o mnie zapomniano? - spytała Mary. - Dlaczego nikt po mnie nie przyszedł? [ 15 ] - Biedna mała! Nie ma nikogo, kto mógłby po ciebie przyjść. [ 16 ] Pomimo tego, że epidemia zabrała tak wiele osób, Mary współczuła tylko samej sobie. Nie mogła zostać w Indiach, ponieważ nie było nikogo, kto mógłby i chciałby się nią zająć. Dlatego wysłano ją do Anglii, do jej wuja Archibalda Cravena. [ 17 ] Mary nigdy nie przejmowała się zbytnio tym, z kim mieszka, pod warunkiem, że był ktoś, kto się nią zajmował. Więc teraz interesowało ją jedynie, jaka będzie jej nowa Ayah, i czy będzie ją traktować ta