Ebook Trzy dni w Rzymie mobi,epub

rdził z zadowoleniem. Oczyma wyobraźni ujrzał Ellę otoczoną kwiatami, stojącą pod rozgwieżdżonym niebem z głową przechyloną lekko w oczekiwaniu pocałunku. Rozchylone, pełne wargi kusiły go i przyciągały niczym magnes. Zanurzył dłonie w niesfornych kasztanowych lokach i przysunął jej twarz do swojej. Pomocy! Potrząsnął mocno głową, by uwolnić się od erotycznych wizji i kupić się na czymś przyziemnym. - Czym się zajmujesz? - Temat pracy zawsze nakierowywał jego myśli na właściwe tory i dawał mu poczucie bezpieczeństwa. Z drugiej strony, nigdy wcześniej przy żadnej kobiecie nie miał problemu z zapanowaniem nad własnym umysłem. - Zawodowo? - Wzruszyła lekceważąco ramionami i dodała bez entuzjazmu: - Jestem księgową. - Lubisz swoją pracę? Znów wykonała ten sam gest. - To dobry fach, nie grozi mi bezrobocie. Zdziwił się. Dlaczego wybrała zawód, którego najwyraźniej nie lubiła zamiast poświecić się czemuś, co dawałoby jej prawdziwą satysfakcję? Zauważył, że zasępiła się i opuściła głowę. Może zepsuł jej humor, a może była tylko zmęczona? Zdał sobie sprawę, że od wczesnego ranka są na nogach, a Ella nie wygląda na fanatyczkę fitness i ma prawo odczuwać skutki długiego spaceru. - Czas na odpoczynek. Należy nam się przerwa na lunch - oznajmił. Wybrał małą osterię z pysznym jedzeniem i urokliwym patiem, gdzie usiedli przy małym stoliku ocienionym pnącą winoroślą. - Jak pięknie! Nie sądziłam, że w Rzymie jest tyle zieleni. - Ella wyglądała na zachwyconą. - A czego się spodziewałaś? - zapytał zaintrygowany. - Nie wiem, wypalonych południowym słońcem ruin na obrzeżach metropolii? Zaskoczyło mnie, że historia i współczesność współistnieją tu w całkowitej harmonii i tworzą niezwykłe, wyjątkowo przyjazne, a jednocześnie zachwycające miasto. Rico zdał sobie sprawę, że mieszkając w tak niezwykłym miejscu, zobojętniał na jego urok, a przecież Ella miała rację - nie wyobrażał sobie drugiego miasta, w którym mogłoby mu się żyć lepiej. Pokazał jej zaledwie kilka atrakcji turystycznych; ciekawe, co powiedziałaby, gdyby zobaczyła jego ulubione miejsca, położone z dala od szlaków wycieczkowych? W jego głowie narodził się szalony pomysł. Im bardziej starał się go zignorować, tym bardziej go kusiło przedłużenie czasu spędzonego z Ellą. Z jej rezerwacji wynikało, że zamierzała zostać w Rzymie jeszcze przez trzy dni, a on od dawna nie miał ani jednego dnia wakacji. Wystarczyło poprosić Linę, asystentkę, by przełożyła co ważniejsze spotkania. - Zwiedzanie chyba nie uwzględnia lunchu? Oczywiście zapłacę, to nie problem. - Ella zaskoczyła go i przez chwilę nie wiedział, jak zareagować. Najwyraźniej orientowała się, że profesja przewodnika wycieczek nie należała do najhojniej wynagradzanych i pragnęła oszczędzić nowemu znajomemu wydatków. Jej dbałość o komfort innych bardzo go poruszyła, prawie tak mocno jak fakt, że kobieta chciała zapłacić jego rachunek. Nigdy wcześniej nie otrzymał takiej propozycji! Co prawda inne kobiety znały go jako bogatego biznesmena i może dlatego oczekiwały, że będzie za wszystko płacił. Nie zamierzał zdradzać swej prawdziwej tożsamości, przynajmniej na razie, ale nie mógł też pozwolić, by kobieta kupowała mu lunch. - Nie ma mowy, posiłek wliczono w cenę wycieczki - skłamał i obdarzył Ellę najbardziej czarującym uśmiechem ze swego arsenału uwodziciela. Jednocześnie zdał sobie sprawę, że wyciągnięcie przy niej platynowej karty kredytowej nie wchodziło w grę bez natychmiastowej demaskacji, której za wszelką cenę chciał uniknąć. Świetnie czuł się jako zwykły Rico, przewodnik, któremu nikt się usłużnie nie kłania, i któremu nikt nie schlebia w nadziei na zysk. Zapragnął przekonać się, jak Ella oceni go, nie wiedząc o jego bogactwie i władzy. Dlatego musi tak pokierować płaceniem rachunku, by kelner przeprowadził transakcję przy barze, poza zasięgiem wzroku Elli, postanowił zadowolony ze swego fortelu. - Skoro to dziękuję. - Ella wyglądała na zaskoczoną, ale na szczęście nie drążyła tematu. - Co polecasz? - Zależy, co lubisz. Skrzywił się, słysząc swój lubieżny głos. Powinien się opanować, żeby jej nie wystraszyć. Na szczęście jego towarzyszka z nosem utkwionym w menu zdawała się nie zauważać targających nim emocji. - Chętnie spróbowałabym czegoś tradycyjnie rzymskiego. Szybko przejrzał kartę dań. - Może cacio e pepe? To rodzaj grubego makaronu z serem i pieprzem. - Brzmi pysznie, poproszę. - Wezmę to samo. Rico zamówił także sałatki i wypytał kelnera o wina dostępne w restauracji. - Dla mnie wystarczy kieliszek białego. - Ella wyglądała na onieśmieloną. - Nie nawykłam pić wina do lunchu. Obawiam się, że brakuje mi obycia. - To nie brak obycia, a zdrowy rozsądek - zaprzeczy