Ebook Tydzień w Nowym Jorku mobi,epub

A przede wszystkim zabójczo przystojny. I pewnie bajecznie bogaty. Nie, to złe połączenie, pomyślała rozsądnie. Już kiedyś miała do czynienia z takim typem. Przysięgła sobie wówczas: nigdy więcej. Siergiej utkwił wzrok w jej rozkosznie kołyszących się biodrach. Ach, co za nogi! Fenomenalne. Nieludzko długie. Widział je prawie w całej okazałości. Wiedział, co podtrzymuje przezroczyste pończochy - delikatne podwiązki w odcieniu głębokiego granatu, dziwnie współgrające z bordową spódnicą. Na pewno miała wyrafinowane wyczucie stylu. Oraz, jak się domyślał, wiele innych Jak na nią trafił? Zupełnie przypadkowo. Wyszedł z salonu jubilerskiego Krassinsky, gdzie zostawił do naprawy spinki do mankietów, które jego ojciec miał na sobie w dniu ślubu, a następnie przemaszerował przez atrium wypełnione luksusowymi butikami. Właśnie wtedy ujrzał ją przez szybę. Dosłownie zamarł w pół kroku, urzeczony tym widokiem. Zaczęła wkładać buty, wykonując powolne, zmysłowe ruchy, a w niego uderzyła błyskawica pożądania. Gdy podniosła nogę i odsłoniła wewnętrzną stronę uda, było już po nim. Zaschło mu w ustach, kiedy delikatnie muskała palcami futrzaną wyściółkę. Nagle jego spodnie wydały mu się zbyt Podniosła głowę i ich spojrzenia splotły się, zderzyły. Dziewczyna zastygła w bezruchu. Miała śliczną twarz w kształcie serca oraz pełne, lekko rozchylone usta. Czekał, aż się do niego uśmiechnie, lecz tego nie uczyniła. Nachyliła się, rozpięła zamek kozaków i znowu odsłoniła swoje uda. Specjalnie dla niego. Tak, dla niego. Był tego pewny. Przecież wiedziała, że na nią patrzy. Czuła na sobie jego spojrzenie. Chciał, aby je czuła niczym Ocknął się nieco, gdy wstała i podeszła do kasy. Zdumiało go własne zachowanie. Prawdę mówiąc, poczuł się trochę głupio, jak jakiś dewiant prawie śliniący się na widok pięknej kobiety. Oddalił się, ale nie wsiadł do samochodu. Wyszła z budynku w tych niedorzecznie wysokich, ale niesamowicie seksownych butach, które mierzyła w sklepie. Podniecenie powróciło z impetem w okamgnieniu. Po prostu stał i chłonął jej widok: lśniące, brązowe włosy, wąskie ramiona, pełne piersi, kobiece biodra. Oraz te niebotycznie długie nogi, których mogłaby jej pozazdrościć niejedna modelka. Głos rozsądku podpowiadał mu, że to niepoważne zachowanie. Uganianie się za spódniczkami - i to w dosłownym znaczeniu. Powinien dać sobie z nią spokój. Miał przecież na głowie mnóstwo innych spraw. Ta kobieta zupełnie go jednak opętała. Zerknęła na niego, na chwilę jakby się zawahała, spuściła wzrok i ruszyła dalej szybkim, ale zmysłowym krokiem. Wiedział, że lada chwila zniknie w popołudniowym tłumie. I już nigdy jej nie zobaczy. Nagle jednak zwolniła, odwróciła lekko głowę i posłała mu uśmiech godny Mony Lizy. To trwało sekundę, tyle co mrugnięcie powieką, ale wiedział, co oznaczało: zdobądź mnie. Gdy z powrotem odwróciła głowę, jej włosy zafalowały w powietrzu. Odepchnął się od maski limuzyny i ruszył za nią. Nie mogła się powstrzymać. Musiała ostatni raz na niego zerknąć, a gdy dostrzegła, że nadal na nią patrzy, na jej usta wypłynął przelotny, subtelny uśmiech. Najwyraźniej był dla niego wystarczającą zachętą, ponieważ teraz za nią szedł! Przyspieszyła kroku. Jestem wariatką! - zawołała w myślach, bardziej rozbawiona i podekscytowana niż przestraszona. Znowu spojrzała przez ramię. Tak, nadal ją śledził. Nie dało się go nie dostrzec w tłumie. Był wyższy niż wszyscy inni. Ogromny, obłędnie przystojny Rosjanin. Kasztanowe włosy opadały swobodnie na jego skronie i kark, wywijając się przy kołnierzu. W słońcu widać było lekki cień jego zarostu. Uśmiechnął się z satysfakcją. Przyjaźnie, ale jednak drapieżnie. Przeszedł ją dreszcz. Wiedziała, że nie powinna go dalej zachęcać. Powinna stanąć, odwrócić się i powiedzieć mu, że nie życzy sobie, aby obcy mężczyzna śledził ją na ulicy. A jednak tego nie zrobiła. Nie miała ochoty psuć tej zabawy. Zwolniła i zaczęła jeszcze bardziej kołysać Zagapił się na piękną nieznajomą i prawie stratował jakąś staruszkę. Zatrzymał się, przeprosił i stanął na uboczu, poza rwącym potokiem przechodniów. Patrzył, jak kobieta przechodzi przez jezdnię. Choć przeszła na zielonym świetle, kilku kierowców nacisnęło klakson, aby dać wyraz swojemu zachwytowi jej wdziękami. Cóż, Siergiej również musiał przyznać, że nigdy w życiu nie widział kobiety, która w tak seksowny sposób się poruszała. Nie chciał jej zgubić. Nie chciał jej stracić. Clementine przeszła przez jezdnię, odwróciła się, ale nie dostrzegła nieznajomego. Poczuła w ustach gorzki smak rozczarowania. Game over. A, niech to, zaklęła w myślach. Różowa mgiełka, która ją spowijała, nagle wy