Ebook W poszukiwaniu bohaterów mobi,epub

uwającą się naprzód armią niemiecką. Była ich stosunkowo niewielka liczba, a zamieszkiwali przeważnie bardzo małe miasteczka na wschód od Lwowa. Prawie wszyscy przeżyli wojnę. A zatem rzucając okiem wstecz, spokojne siedzenie na miejscu we Lwowie stanowiło kolosalny błąd, lecz wówczas niełatwo znowu było przewidzieć tak zgubną przyszłość. Niemcy zajęli Lwów 1 lipca. Wkrótce potem usłyszeliśmy wieści o rozstrzelanych polskich profesorach uniwersytetu, a w tym samym czasie zaczęły się masowe mordy Żydów. Przy pomocy naprędce zorganizowanej ukraińskiej policji i niektórych cywilnych Polaków, naziści byli zdolni do ich identyfikacji. Aresztowano tysiące. Nakazywano im oczyszczanie dawnych sowieckich więzień, odkopywanie grobów ofiar radzieckich prześladowań. Żydzi i komuniści zostali zgromadzeni razem. Winiono ich za okrucieństwa bolszewików. Bito pałkami, rozstrzeliwano, torturowano. Ofiarą padali prawie wyłącznie żydowscy mężczyźni. W tej sytuacji moja mama objęła przywództwo. Ojcu i mnie radzono pozostać w domu. 15 lipca wydano rozporządzenie, że wszyscy Żydzi muszą nosić na ramieniu białe opaski z niebieską gwiazdą Dawida. Około 25 lipca mama i ciotka Henrysia spotkały się w Lwowie i zostały zatrzymane na ulicy, a potem, z wieloma innymi żydowskimi mężczyznami i kobietami, znalazły się na otoczonym kordonem na placu. Stamtąd, jak przypuszczano, mieli zostać przeniesieni w inne miejsce. Nagle pojawili się dwaj niemieccy oficerowie i zażądali ludzi do prac porządkowych w wojskowych koszarach. Osobiście wybrali trzydzieści kobiet, a wśród nich moją mamę i ciotkę Henrysię. Gdy szli w stronę koszar, jeden z nich powiedział do drugiego: ,,Ich hob diese Leute von harakiri gerettet", co mniej więcej oznaczało: ,,uratowałem tych ludzi od gwałtownej, okrutnej śmierci". Pracownikom wyznaczono zadania, a po kilku godzinach wydano im papiery oświadczające, że zostali zatrudnieni przez niemiecką armię i zapowiedziano, żeby wrócili następnego dnia. Ojciec i ja byliśmy bardzo niespokojni, czekając i nie wiedząc dlaczego mama nie wraca do domu. Kiedy się zjawiła, opowiedziała nam o okropnym doświadczeniu, zaś parę dni później Żydzi ze Lwowa uzmysłowili sobie, że w tych dniach pojmano kilka tysięcy mężczyzn i kobiet, a następnie zabito ich w mieście lub poza nim. Istnieją drobiazgowe i jaskrawe opisy tych katuszy, ze strony naocznych świadków. Czytuję niektóre z tych tekstów i niezmiennie głęboko mnie zasmucają, sprawiając, że staję się fizycznie chory. To był początek tak zwanej ,,Akcji Petlura", przeprowadzonej między 25 i 29 lipca, na pamiątkę Semena Petlury, przywódcy ukraińskiej armii z 1920 roku. Petlura był odpowiedzialny za żydowskie pogromy. Pomścił je ukraiński Żyd o nazwisku Schwartzbard, który zastrzelił atamana. Obecnie Ukraińcy w większości stali się członkami lub sympatykami ruchu Stefana Bandery. W jego skład wchodzili nacjonaliści, stający w jednym szeregu z nazistami, w nadziei, że Niemcy stworzą niezależne państwo ukraińskie. Chociaż ten plan się nie urzeczywistnił, znaczna część Ukraińców pozostała bardzo lojalna wobec ruchu nazistowskiego i chętnie wzięła udział w masakrze Żydów. Usłużność w stosunku do reżimu hitlerowskiego dawała im określoną przewagę nad chrześcijańskimi Polakami we wschodniej części dawnej Polski. Zresztą terytorialne spory w tym regionie miały bardzo, bardzo długą historię. Dalej na północy Polacy z podobnych powodów rywalizowali z Litwinami. Nazistowskie Niemcy wiedziały też, że mogą polegać na wiernym poparciu ze strony mieszkańców państw nadbałtyckich. Znacznie mniej ufali Polakom. O ile zaś chodzi o Żydów we wschodniej Europie, to mogliśmy liczyć na sympatię czy pomoc jedynie niektórych osób - pojedynczych jednostek w morzu nienawiści i obojętności. Moja matka i ciotka Henrysia wracały do pracy jeszcze przez jakieś dziesięć dni. W ostatnim dniu starszy z dwóch mężczyzn powiedział zebranym kobietom, że bardzo współczuje Żydom z powodu tego strasznego prześladowania. Zapewnił je, że są też inni Niemcy, czujący to samo co on. Powiedział, że od chwili, gdy ich praca została zakończona, muszą chronić się same. 32. Wkrótce po tym, jak Niemcy zajęli Lwów, nakazali Żydom utworzenie Judenratu (rady żydowskiej). Naziści mieli wiele żądań wobec społeczności żydowskiej i łatwiej im było mieć do czynienia z określoną grupą ludzi niż z całą żydowską populacją. We Lwowie znajdowało się wtedy około 150 000 Żydów. Wprowadzono skomplikowaną żydowską biurokrację, zmagającą się wieloma problemami dotyczącymi Żydów, takimi jak praca, zakwaterowanie, zbieranie okupu dla Niemców, zdrowie, policja, higiena oraz inne kwestie społeczne i religijne. W tym samym czasie niektórzy z aresztowanych ludzi zostali