Ebook W pułapce cieni mobi,epub

egarek. Dochodziła szesnasta. Powinna jeszcze wpaść do biura i zająć się własnym zleceniem. Opuściła więc salę konferencyjną i udała się do gabinetu Maksa. Przed wyjściem wypadało się pożegnać. Zapukała i czekała na odzew. - Proszę! Weszła do środka. - Maks, ja już będę lecieć. - Jasne. - Mężczyzna pokiwał głową. - Nie sądziłem, że to wszystko zajmie aż tyle czasu. Mam nadzieję, że nie pokrzyżowałem ci planów. Za bardzo. - Skąd - zaprzeczyła. - Słuchaj, a może cię odwiozę? - zaproponował z wyraźną nadzieją w głosie. Laura się zmieszała. - Nie trzeba, naprawdę. Pojadę autobusem albo wezmę taksówkę. Nie rób sobie kłopotu. - Ale to żaden kłopot. Dzisiaj i tak już nic nie zdziałamy - odparł, wyłączając komputer. Ewidentnie chciał spędzić z nią jeszcze trochę czasu. Na co tak właściwie liczył? Na wielki powrót? Chyba nie w tym życiu. - Dobra, niech będzie - uległa, mając nadzieję, że to ostatni raz. Gdy wychodzili z budynku, z okna na pierwszym piętrze obserwowały ich dwie pary oczu. - Jak myślisz, wrócą do siebie? - zapytała aspirantka Katarzyna. Laura była jej dobrą koleżanką. - Nie sądzę - mruknął Konrad, odstawiając na parapet kubek z kawą. Tak przeczuwał, że pojawienie się Laury wywoła plotki. - Dlaczego? - Słyszałem, jak rozmawiała z kimś przez telefon. I to raczej nie była jej matka ani brat - odparł. - Na jakiej podstawie tak wnioskujesz? - Kobieta drążyła dalej. - Uwaga, cytuję: ,,Stęskniłam się za tobą. Nie mogę się doczekać, aż cię zobaczę i wypróbujemy tę nową kanapę w salonie". - I wszystko jasne - skwitowała Kasia. - Ale wiesz co? Cieszę się, że ułożyła sobie życie. Taka kobieta jak ona nie powinna być sama. A Maks był na tyle głupi, że pozwolił jej odejść. 1 Wszystko to, co próbowałeś ukryć Wszystko to, co schowałeś w środku Zemści się na tobie, więc uważaj na siebie (tłum. FilKina) Wszystkie tłumaczenia piosenek pochodzą ze strony Rozdział 2 Julia Michaels, Heaven No need to imagine, cause I know its true They say ,,all good boys go to heaven" But bad boys bring heaven to you Its automatic, its just what they do1 Laura uchyliła lekko powieki. Zamrugała kilkakrotnie i przekręciła się na bok. Spodziewała się zobaczyć Dawida, ale pozostało po nim tylko pomięte prześcieradło. Kobieta wstała i rozejrzała się dookoła. Jej rzeczy leżały w różnych częściach sypialni i jakoś nie miała ochoty ich teraz zbierać. Na oparciu krzesła zauważyła jednak koszulę swojego mężczyzny. Założyła ją i zaciągnęła się jego zapachem. Potem opuściła pomieszczenie. Gdy weszła do kuchni, w powietrzu unosił się już aromat kawy. Dawid właśnie wlewał wodę do drugiego kubka, kiedy Laura wspięła się na palce i pocałowała go w policzek. - Dzień dobry - wyszeptała mu do ucha. - Teraz na pewno będzie dobry. - Odstawił czajnik na kuchenkę i przyciągnął Laurę do siebie. - Pasuje ci moja koszula. - Tak myślisz? - wymruczała i objęła go za szyję. - Ale ja wolę cię bez niej. - Smukłymi palcami odpiął guziki. Koszula szybko opadła na kafelki. - - O, widzisz, tak jest idealnie - mówił, delikatnie całując ją po szyi. Przez ciało Laury przeszedł dreszcz. Każdy jego dotyk, każde zetknięcie się jego ust z jej skórą wywoływały w niej takie emocje, że trudno było jej się powstrzymać, żeby z powrotem nie wylądować z nim w łóżku. Wszystkie jej zmysły zaczęły pracować na najwyższych obrotach. Ale nie mogła zaprzeczyć, bardzo jej się to podobało i najchętniej pozostałaby w jego ramionach jeszcze dł - Idę... prysznic - starała się mu przekazać pomiędzy kolejnymi muśnięciami. - Teraz. - Chcesz, żebym do ciebie dołączył? - zapytał, patrząc na nią łapczywym wzrokiem. - Nie, lepiej pójdę sama. Gdybyśmy poszli razem, nie wyszlibyśmy stamtąd do południa - odparła, podnosząc z podłogi koszulę. Dawid nie odrywał od niej wzroku. - No i komu by to przeszkadzało? Mnie na pewno nie - stwierdził po chwili. Laura zmarszczyła brwi. - Zapomniałeś, że umówiłeś się z chłopakami na siłowni? - Racja! Ale dopiero na jedenastą. Do tego - Nie kombinuj - przerwała mu. - Mam dzisiaj dużo spraw do załatwienia. - Okej, ale później to nadrobimy. - Puścił do niej oko. - Z pewnością. Dawid obserwował ją aż do momentu, kiedy zniknęła za drzwiami w łazience. Uwielbiał na nią patrzeć. Uwielbiał podziwiać jej fizyczne atuty, wysportowane ciało, długie nogi i jędrny biust, który idealnie mieścił się w jego dłoniach. Cóż mógł na to poradzić. Po prostu był wzrokowcem. Jak każdy facet. A przynajmniej jak każdy, którego znał. I tak, to prawda, że gdy spotkali się po raz pierwszy w klubie, w którym pracował, najpierw zwrócił uwagę na jej wygląd. Dopiero potem, kiedy zaczęli rozmawiać, prze