Ebook Wakacje w Rzymie pdf

nak tym razem czuła się zupełnie swobodnie. - Przypuszczam, że żadne z nas nie udaje się na wypoczynek - zauważył mężczyzna, mierząc ją wzrokiem. - Chyba jako jedyni spośród pasażerów nie nosimy dżinsów i podkoszulków. - Właściwie jadę na kilka dni do Rzymu odwiedzić brata, który prowadzi tam hotel - oświadczyła Lily. - I chcę też przemyśleć parę spraw - dodała, ale natychmiast tego pożałowała, obawiając się, że nieznajomy zacznie ją wypytywać. Lecz on tylko przyjrzał się jej przenikliwie. - Więc pan też nie jest na urlopie? - spytała niepewnie. - Niestety nie. Biorę udział w seminarium. W ubiegłym roku udało mi się tego uniknąć, ale teraz mam wygłosić referat, więc nie mogłem się wykręcić. Jednak myślę, że jakoś to przeżyję. - Znów uśmiechnął się zniewalająco. - Zawsze warto spędzić w Rzymie choćby kilka dni, bez względu na powód. - Jaki jest temat tego seminarium? - zapytała z zaciekawieniem. Nagle zapragnęła dowiedzieć się o nim więcej. Czy zajmuje się marketingiem lub public relations? A może giełdą? - Interesują mnie zagadnienia dotyczące zdrowia dzieci - oznajmił niedbałym tonem. - Wykładam pediatrię, co jest pasjonujące, lecz oznacza, że nie zostaje mi zbyt wiele czasu na praktykę. - Wzruszył ramionami. - Ale nie można mieć wszystkiego, a widocznie uznano, że obecnie będę bardziej przydatny jako wykładowca. Przypuszczam jednak, że to się zmieni, gdy nadejdzie właściwa pora. Przekonałem się, że w życiu nie ma niczego stałego - dorzucił i mocno zacisnął usta. Kto mógł przewidzieć, że niezidentyfikowany wirus tak nieoczekiwanie i tragicznie uśmierci jego piękną żonę? Ten dramat nauczył go, by nie czynić zbyt dalekosiężnych planów. Lily natychmiast wyczuła zmianę jego nastroju i zapragnęła mu się zwierzyć. Cóż, ja chciałabym zmienić jakoś swoje życie, ale doprawdy nie wiem jak - wyznała. - Po szkole ukończyłam kurs gastronomiczny i pracowałam w rozmaitych londyńskich hotelach i klubach, ale zmierziło mnie gotowanie dla obcych ludzi. W ze złym roku zajęłam się opieką nad dziećmi. - Wzdrygnęła się. - Lecz to nie było dobre posunięcie. Pechowo trafiły mi się okropnie rozwydrzone ośmioletnie bliźniaczki, które nieustannie rozrabiały. Dopiero pod koniec zaczęłam sobie z nimi lepiej radzić, jednak nie na tyle, bym zdecydowała się kontynuować pracę w tym zawodzie. - Westchnęła smutno. - Z radością obdarzyłabym uczuciem Bellę i Rosie, ale one chyba nie chciały mnie pokochać. Montague, który słuchał wpatrzony w nią, powoli skinął głową. - Wszyscy przeżywamy czasem trudne chwile. Myślę jednak, że każde doświadczenie, nawet naj ardziej bolesne, czegoś nas uczy. Mam nadzieję, że odnajdzie pani to, czego szuka - dodał cicho i znowu otworzył trzymaną na kolanach tekturową teczkę. - Wspaniale znów cię widzieć, Lily! Dziewczyna uśmiechnęła się do brata, ogarnięta falą ciepłych siostrzanych uczuć. Siedzieli w re tauracji,,Agata i Romeo i kończyli pyszny obiad, złożony z zupy z płaszczki oraz makaronu z brokułami. - Jedzenie był boskie - sapnęła Lily i roz iadła się wygodniej. - Kim był ten nadzwyczaj przystojny facet, który wysiadł z tobą z samolotu? - zapytał Sam, dolewając jej wina. - Bardzo troskliwie pomagał ci przy odbiorze bagażu. Odniosłem wrażenie, że coś was łączy. Lily odwróciła wzrok, starając się nie zarumienić. - Nie bądź niemądry! Po prostu siedział obok mnie w samolocie i ciekawie nam się gawędziło, nic więcej. Przypomniała sobie, jak szybko upłynął jej lot. Niemal przez cały czas prowadzili lekką, niezobowiązującą rozmowę, w trakcie której dowiedziała się, że nieznajomy ma troje dzieci. Kiedy zaś zaglądał do swych notatek, uważała, by mu nie przeszkadzać. - Masz jeszcze na coś ochotę? - zapytał ją po chwili Sam. - Ja tylko napiję się cappucino, ale ty wybieraj do woli. Chcę cię ugościć, zwłaszcza że rzadko mam po temu okazję. Naprawdę, skoro się już odnaleźliśmy, powinniśmy spotykać się częściej niż dwa razy do roku. Lily, wzruszona niemal do łez, popatrzyła na brata i czule ujęła go za rękę. - Masz rację. Ustalimy kilka terminów i będziemy się ich trzymać. Nie można żyć tylko pracą. A skoro już mowa o pracy, to jak tam twój hotel? Wyglądasz na bardzo zamożnego - zauważyła z uśmiechem, ogarniając spojrzeniem jego nienagannie uszyte spodnie i modną koszulę roz iętą pod szyją. - W hotelu wszystko idzie dobrze - odrzekł. - Nawet trochę zbyt dobrze, przez co Federico i ja nie mamy czasu spotykać się z ani z siostrami. Lily popatrzyła na swego świeżo odnalezionego, starszego o dwa lata przystojnego brata. Ogarnęła ją nagle czułość i radosna beztroska. Miała ochotę skakać, śmiać się głośno i mówić każdemu, jak bardzo jest szczęśliwa. Oczywiście, t