Ebook Wielcy zapomniani dwudziestolecia mobi,epub,pdf

skiego. Ostrą krytyką elit finansowych jest powieść Bracia Dalcz i S-ka, opisująca losy rodzinnej firmy. W książce jeden z braci przy pomocy oszustw i fałszerstw przejmuje kierownictwo firmy. Podobnie jak w innych przypadkach, Dołęga ukazuje zgniliznę moralną ludzi na świeczniku, ujawniając ich małostkowość, chciwość i bezwzględność. Poruszał również inne nośne społecznie tematy, jak na przykład w cyklu o profesorze Wilczurze ukazana jest bieda wsi, ludzka zawiść i krótkowzroczność niektórych ludzi nauki. W końcu trzeba podkreślić, że sławę wśród czytelniczek przyniosły Dołędze powieści napisane dla kobiet. Powieść Trzecia płeć wbrew pozorom nie jest prekursorką literatury gender, ale przeciwnie, satyrą na środowiska feministyczne i ich niekiedy absurdalne roszczenia. Złota maska to z kolei historia ,,typowo kobieca": biedna córka rzeźnika Magda Niemczajówna pragnie zostać sławną aktorką i, jak się nietrudno domyślić, podczas swoich starań wielokrotnie zostaje brutalnie sprowadzona na ziemię. Na wojnie i w drukarni Równie interesujący jak jego powieści był sam Dołęga-Mostowicz. Urodził się w Okuniewie (na dzisiejszej Białorusi) w roku 1898. Szesnaście lat później, kiedy w Europie szalała Wielka Wojna, ukończył gimnazjum w Wilnie. Następnie udał się do Kijowa, aby rozpocząć naukę na wydziale prawa tamtejszego uniwersytetu. Jako przekonany polski patriota zaangażował się w działalność kijowskiego oddziału Polskiej Organizacji Wojskowej. Potem nastały burzliwe czasy, a jego rodzinny dwór znalazł się po bolszewickiej stronie frontu. Co robił między rokiem 1917 a 1919? Tego dokładnie nie wiadomo. Część badaczy sugeruje, że znalazł się w Szwecji i Finlandii, po tym jak udało mu się uciec z ogarniętej rewolucją Rosji. Wiadomo za to, że w roku 1920 służył w odradzającej się armii polskiej, walcząc z bolszewicką nawałą. Z wojska wystąpił dopiero w roku 1922. Podobnie jak dla wielu innych, jego początki w wolnej Polsce nie były usłane różami. Chciał być dziennikarzem, ale droga do wymarzonego zawodu okazała się trudniejsza, niż mogło się to wydawać na pierwszy rzut oka. Początkowo więc Dołęga-Mostowicz został zecerem i pisywał różne dziennikarskie drobnostki. Gnieździł się w podłych warunkach, gdzieś na Pradze, skrzętnie notując doświadczenia. Potem znajomość tego typu miejsc przydała mu się przy pisaniu Doktora Murka. Sytuacja zmieniła się w roku 1924, kiedy - dzięki pomocy wuja Zygmunta Rytela - zaczął pracę w związanym z Wojciechem Korfantym dzienniku ,,Rzeczpospolita". Na jego łamach pisał artykuły, podpisując się jako lub TEM. Gazeta o wyraźnie prawicowej linii skupiała wybitnych pisarzy i publicystów, Jana Parandowskiego i Adolfa Nowaczyńskiego. Miał więc Mostowicz wybitnych współpracowników. W roku 1925 na łamach ,,Rzeczpospolitej" zadebiutował opowiadaniem Sen pani Turci. Po tym sukcesie przez pewien czas współpracował z tak zwaną prasą czerwoną, czyli przedwojennymi brukowcami. Wojciech Korfanty Jego kariera rozkwitała z dnia na dzień. Tuż przed zamachem majowym 1926 roku zaliczał się do dziennikarzy prorządowych, zdobywając rozgłos dzięki krytycznemu spojrzeniu na środowisko sympatyków Józefa Piłsudskiego. Cieszył się również dużym zaufaniem wydawcy, bowiem wielokrotnie podpisywał numery dziennika w zastępstwie redaktora naczelnego. Nieznani sprawcy Wraz z dojściem do władzy Józefa Piłsudskiego, sytuacja Dołęgi-Mostowicza diametralnie się zmieniła. Zawsze unikał on deklaracji poparcia dla jakiejś konkretnej partii czy ugrupowania politycznego, jednak konsekwentnie kierował się swoimi zasadami. Po maju 1926 roku nie miał zamiaru zmieniać poglądów i cały czas trwał w ostrej opozycji wobec Piłsudskiego i jego środowiska. Wiązało się to ze sporym ryzykiem, bo był to czas, gdy co bardziej gorliwi oficerowie brali sprawę w swoje ręce i - po prostu - bili przeciwników politycznych. Na takie zjawisko Dołęga zareagował ostrym felietonem: Ile to mieliśmy napadów uzbrojonych oficerów na publicystów i polityków? Ile razy na trzeźwo czy po pijanemu użył szabli czy rewolweru wobec bezbronnego obywatela? Ile aktów terroru hańbiącego mundur oficerski, ile karczemnych burd po knajpach i kabaretach zanotowały kroniki? Jest ich tak wiele, że rejestr ten pali się rumieńcem wstydu, jak po policzku wymierzonym naszej niepokalanej tradycji rycerskiej. Między kapłanów honoru i rycerskości po cichu wszedł, wślizgnął się cham. Wulgarny cham z cepem w pięści, co się w bandy zbiera, ludzi po nocach napada i bije bezbronnych do krwi, do utraty przytomności, a zemdlonych butem kopie. Kiedy Dołęga swoim piórem stawał w obronie innych, nie zdawał sobie chyba sprawy, że i jemu pisane jest spotkanie z ,,nieznanymi sprawcami". 8 września 1927 roku przy ulicy Grój