Wojny biznesowe - Audiobook mp3

o synu Handlerów. Przez lata pojawiły się kolejne lalki: od przyjaciół, w tym niebiałych lalek w 1968 roku, po niezliczone wariacje na temat samej Barbie, która była pilotką, lekarką, sportsmenką, polityczką. W 1980 roku pojawiła się Czarna Barbie. Co najważniejsze, pomimo tych wszystkich wariantów lalki Ruth nigdy nie dała Barbie dzieci. Najbliższy temu był zestaw Barbie Opiekunka. Później Barbie zaczęła wzbudzać niepokój u feministek, a nawet wywoływać ich utyskiwania. Po pierwsze, lalkę uznawano za bezpośrednią zachętę dla młodych kobiet do pogoni za nierealną sylwetką. Ruth Handler miała jednak inne intencje: od początku chciała dać dziewczynkom zabawkę przypominającą sylwetką prawdziwą kobietę, bliższą rzeczywistości niż kiedykolwiek wcześniej. Z perspektywy czasu widać, że Barbie ma o wiele więcej wdzięcznych odbiorców niż kontestatorów. ,,Kobiety ciągle mi to powtarzają - powiedziała Handler jednemu z dziennikarzy. - Barbie była dla nich czymś znacznie więcej niż lalką. Była częścią ich samych". W 1970 roku u Ruth Handler wykryto raka piersi, akurat w czasie, gdy Mattel mierzył się z recesją, pożarem w fabryce i strajkiem w dokach. Byłaby to trudna sytuacja dla jakiegokolwiek przedsiębiorcy, a co dopiero dla kogoś, kto właśnie dochodzi do siebie po całkowitej mastektomii. Właśnie wtedy Mattel, chcąc utrzymać wartość giełdową firmy, uciekł się do nielegalnych praktyk księgowych. W 1972 roku akcjonariusze pozwali przedsiębiorstwo, a Ruth i Elliot zostali zmuszeni do rezygnacji ze stanowisk. Jak stwierdził Elliot w rozmowie z autorem biografii Ruth, jej ambicja ją pożarła, Ruth ,,nie umiała jej wyłączyć". W 1978 roku władze federalne postawiły Ruth zarzuty, a ponieważ przyznała się do winy, została skazana na grzywnę i prace społeczne. Żeby wypełnić wyrok, utworzyła fundację, która pomagała młodym mężczyznom z trudnych środowisk przystosowywać się do wymogów rynku pracy. Niezmordowana jak zwykle, Ruth Handler zajęła się nową firmą produkującą wygodne, realistyczne protezy piersi. Ponownie wykorzystała własne doświadczenia, by w ten sposób przygotować produkt odpowiadający na bolączki klientów. Ruth Handler prowadziła nowe przedsiębiorstwo przez ponad dekadę, po czym je sprzedała, po drodze promując badania mające wcześnie wykrywać raka piersi, a wszystko to w czasach, gdy owo schorzenie było tabu. Dobierała protezę piersi nawet Betty Ford, pierwszej damie Stanów Zjednoczonych, gdy ta przeszła mastektomię. W 1989 roku Ruth i Elliot Handlerowie trafili do Galerii Sław Przemysłu Zabawkarskiego. Ruth zmarła w Los Angeles w 2002 roku, a Elliot odszedł dziewięć lat po niej, w roku 2011. Dzisiaj Barbie jest i ikoną kulturową, i legendą biznesu. Od 1959 roku na całym świecie sprzedano ponad miliard przedstawiających ją lalek. W dużej mierze dzięki Barbie i jej przyjaciołom firma Mattel to obecnie druga pod względem wielkości firma zabawkarska na świecie, ustępująca tylko duńskiemu producentowi klocków Lego, a jej sprzedaż niemal w każdym kraju świata utrzymuje się na poziomie czterech miliardów dolarów rocznie. ,,Moja filozofia Barbie polegała na tym, by dziewczynki dzięki lalce mogły być, kim chcą - napisała Handler w autobiografii. - Barbie zawsze miała być symbolem możliwości wyboru dla kobiet". Na szczęście dla firmy Mattel Ruth Handler miała dość zapału, by przekonać grupę upartych (i wyraźnie zakłopotanych) mężczyzn, że lalka ukazująca dorosłą kobietę może okazać się rynkowym sukcesem. Często potencjał pomysłu jest wprost proporcjonalny do oporu, jaki dana idea napotyka ze strony branży. Wytrawni przedsiębiorcy nauczyli się widzieć w oporze zachętę: im bardziej otoczenie walczy z danym pomysłem, tym większy ma on potencjał. Jeżeli z nowatorskich zamysłów nie lecą iskry, to jak mają wzniecić ogień? Henry Ford mierzy wyżej: Model T Wpół do drugiej w nocy 4 czerwca 1896 roku. Ziewając, Henry Ford odsuwa się od stojącej przed nim maszyny i przeciąga, by rozprostować kości. Rozgląda się po ceglanym magazynku, który jest jego pracownią, i z satysfakcją stwierdza, że skończył. Po dwóch latach prób i błędów wreszcie zrobił to, co zamierzał, najlepiej, jak tylko umiał, dokładnie tak, jak zawsze pouczała matka. Ford nie może wprawdzie powiedzieć, że jest zmęczony, ale chyba powinien. Po dniu pracy jako inżynier w Edison Illuminating Company po raz kolejny spędził cały wieczór na dopieszczaniu detali swojego najnowszego wynalazku. Jego żona Clara i ich syn Edsel na pewno już smacznie śpią. Asystujący mu James Bishop też jest wyczerpany. Siedzi na pobliskim stołku i wyraźnie odpływa. To była długa noc. W cichej szopie przed Fordem stoi ponad dwutonowy pojazd mechaniczny, który mężczyzna postanowił nazwać kwadrycyklem. Ma cztery koła