Ebook Wspomnienia naocznego świadka mobi,epub

ec wstydu i przyznaję, że bać się było całkiem przyjemnie. A oto historia mojej ukochanej ciotki o astrologu. Być może, natrafi na wrażliwego czytelnika, który nie pozostanie obojętny, tym bardziej że, powtarzam, nie ma w niej nic zmyślonego. Po śmierci Karola XII Poniatowski, który był do niego serdecznie przywiązany, wrócił do Polski; wkrótce potem poślubił księżniczkę Konstancję Czartoryską i zamieszkał z nią w swoim majątku Wołczynie. Wyniesiony na kasztelanię krakowską, pierwszą godność w kraju, którą odziedziczył po nim jego zięć, żył tu, otoczony szacunkiem sąsiadów i miłością rodziny, wypoczywając po życiu czynnym i szlachetnych trudach, którym poświęcił najpiękniejsze lata. Był już ojcem pięciorga dzieci; w chwili gdy zdarzył się niezwykły wypadek, który przytoczę, oczekiwał właśnie szóstego.[19] Na zamku panowało poruszenie, jakie zwykle powstaje w tego rodzaju okolicznościach. Dzieci, które umyślnie wyprawiono z domu, bawiły się beztrosko na dziedzińcu obrzucając się śnieżkami, gdy tymczasem ojciec ich, przejęty niepokojem, wlepiał machinalnie wzrok w kłęby dymu dobywające się z jego wschodniej fajki. Nagły hałas wyrwał go z zamyślenia. To dzieci wbiegły całą gromadką, prowadząc jakiegoś nieznajomego, który pragnął mówić z panem domu. Niezmierna łaskawość i wytworna grzeczność cechowała pana Krakowskiego, po którym przymioty te odziedziczyły wszystkie dzieci, zwłaszcza zaś król Stanisław. Na widok nieznajomego niepokój ustąpił żywej ciekawości. Niezwykły strój i dystynkcja obejścia tego człowieka mogły jak najbardziej obudzić zainteresowanie. Pan Krakowski wprowadził gościa do salonu, gdzie służba zakrzątnęła się około poczęstunku. Po jej odejściu nieznajomy opowiedział z wielką prostotą, że będąc Szwedem z urodzenia, a astrologiem z zawodu, podróżuje w celach naukowych. Pragnie spotkać się ze sławnym rabinem mieszkającym w Kozienicach, miasteczku położonym niedaleko Wołczyna. Gruntowna wiedza tego stuletniego starca, jego długie studia nad językami Wschodu, zwłaszcza nad chaldejskim, wiązały się z sztuką, której podróżny poświęcił życie, udawał się zatem do rabina, aby wyświetlić pewne wątpliwe punkty. Rozwiązanie tych trudności miało doniosłe znaczenie dla wszystkich, którzy jak on zagłębiali się w niewiadome. Jakkolwiek, dzięki zażyłości, jaka łączyła go ze Szwedami z najlepszego towarzystwa, Poniatowskiemu nieobce były pojęcia kabalistyki, jednakże łatwowierność i przesąd pod żadną postacią nie miały przystępu do jego umysłu. Nie mógł więc powstrzymać lekkiego uśmiechu. - Ach! widzę, że pan wątpi w najpiękniejsze, najwznioślejsze z praw, jakie człowiek sobie przypisuje, w umiejętność czytania w gwiazdach - wykrzyknął astrolog. - A więc, żeby zatryumfować nad tym niedowiarstwem oraz pozostawić panu pamiątkę mojej wizyty i wdzięczności obudzonej życzliwym przyjęciem, którego doznałem pod pańskim dachem, postawię horoskop pańskim dzieciom. Natychmiast zbliżyły się wszystkie jasne i ciemne główki, wyciągnęły się wszystkie rączki, a wróżbita, zażądawszy dokładnego określenia dnia i godziny ich przyjścia na świat, przepowiedział córkom najświetniejsze zamążpójście, a synom sławę wojenną, dostojeństwa i bogactwa. Najmłodszemu z pięciorga, temu, który został prymasem, przypadła przepowiednia najbardziej uderzająca. Astrolog długo się w niego wpatrywał, po czym powiedział: ,,Ten chłopiec zajmować będzie drugie miejsce w swoim kraju," Otóż trzeba wiedzieć, że w Polsce, kiedy król udawał się na wojnę, prymas przejmował najwyższą władzę.[20] W tym momencie w głęboką ciszę, wśród której wszyscy z zaciekawieniem słuchali proroka, wdarł się krzyk nowo narodzonego, którego położna przyniosła właśnie dla pokazania ojcu; wszyscy skupili się wokół niej. Astrolog, rzuciwszy spojrzenie na dziecko, zdawał się znowu wpadać w trans. - Pozdrawiam cię, królu Polaków - zawołał z mocą - pozdrawiam cię jako króla już dziś, kiedy ty nic nie wiesz jeszcze o wyniesieniu, które jest ci przeznaczone, ani o nieszczęściach, które staną się jego następstwem. Jakkolwiek pan Krakowski odporny był na wszelkie zabobony, nieraz - jak jego córka zapewniała - przyznawał, na długo przed spełnieniem przepowiedni, iż ostatnie słowa astrologa przejęły go śmiertelnym chłodem. Wybiegłszy z salonu udał się do położnicy, aby obwieścić jej o osobliwym incydencie, który się właśnie rozegrał. Pani Krakowska poczuła się zaniepokojona w swej pobożności. Przeżegnawszy się poprosiła męża, aby nie dawał wstępu do domu człowiekowi, który pozwala sobie na praktyki potępione przez religię. Pełna obawy o dzieci, na których głowy grzeszna ciekawość ściągnąć mogła nieszczęście, z