Ebook Wszechświat Lema mobi,epub

tion pozbawione są wszelkiej wartości (pomimo że doczekały się licznych wydań i zyskałem dzięki nim światowy rozgłos). Pisałem je - na przykład Astronautów wydanych w 1951 roku - z pobudek, które i dziś rozumiem, choć przedstawiony w nich świat zdecydowanie przeczy wszystkim moim życiowym doświadczeniom. (...) Dziś wywołuje ona we mnie tylko niesmak. W tamtych latach na bieżąco zaznajamiałem się z nowinkami z różnych dziedzin nauki, ponieważ w Krakowie powstała instytucja rozdzielająca książki nadchodzące ze Stanów Zjednoczonych (i do pewnego stopnia z Kanady), rozsyłane następnie do wszystkich polskich uniwersytetów. Z nadchodzących paczek mogłem <> wszystkie pozycje, które wzbudzały moje zainteresowanie, pośród nich znalazła się również książka Wienera The Human Use of Human Beings. Nocami zachłannie wszystko czytałem, aby jak najszybciej przesłać książki adresatom. W oparciu o przeczytany materiał napisałem powieści, których się nie wstydzę: Eden, Solaris, Niezwyciężony i tak dalej". 1953 Ślub z Barbarą Leśniak, studentką medycyny. ,,Nie mieliśmy jeszcze wtedy mieszkania, gdyż ja miałem maleńki pokoik z grzybem, zaś żona, kończąca medycynę, mieszkała razem z siostrą na ulicy Sarego, toteż stałem się dojeżdżającym mężem". Początek współpracy z ,,Nową Kulturą" (do 1962), ,,Przekrojem" (do 1964, fragmenty powieści Obłok Magellana: 1953 nr 454/455, 1954 nr 456-488), ,,Życiem Literackim" (do 1970). 1954 Śmierć ojca. Sezam i inne opowiadania, wyd. Iskry, Warszawa. ,,Pod koniec lat pięćdziesiątych, po śmierci mego ojca, udało mi się zdobyć dla nas - mnie i mojej żony - niewielki domek na południowych obrzeżach Również w tamtym czasie zetknąłem się po raz pierwszy z mym przyszłym agentem literackim Franzem Rottensteinerem z Wiednia". 1955 Powieści: Czas nieutracony, wyd. Wydawnictwo Literackie, Kraków; Obłok Magellana wyd. Iskry, Warszawa. ,,Obłok Magellana uważam za utwór dosyć słaby, szczególnie ze względu na swoją warstwę językową. Pamiętam, że w czasie pisania tej książki chodziłem z zeszytem, w którym zapisywałem kwiecie stylistyczne, które właśnie wymyśliłem i bałem się zapomnieć. Byłem wtedy pod znacznym wpływem Rilkego, więc moja stylistyka była jakby dziesiątą wodą po tym poecie. Jeśli nałożymy to dodatkowo na przesłodzoną fabułę, uzyskujemy ekstrakt socrealistycznego czasu". Złoty Krzyż Zasługi. 1957 Szkice o cybernetyce Dialogi, wyd. Wydawnictwo Literackie, Kraków. ,,W tym utworze jest niezwykle dużo dziwnych proroctw, szczególnie w tych fragmentach rozważań, które dotyczą zapaści systemu centralistycznego, tak że gdy dziś czyta się tę książkę, odnosi się często wrażenie, że została napisana dwa tygodnie temu. (...) Za wcześnie chyba tę książkę napisałem, więc wszystko wydawało się jakby problemem z księżyca, a całość pozostała bez rezonansu jak kamień w błoto rzucony". Opowiadania Dzienniki gwiazdowe, wyd. Iskry, Warszawa. ,,Stylizacja głównego bohatera Dzienników, Ijona Tichego, na barona Münchhausena czy Guliwera nie była świadomym zabiegiem pisarskim. (...) Pewnych fragmentów tej książki nie publikowano w krajach byłego bloku sowieckiego ze względów cenzuralnych, nie przywiązywałem jednak do tego specjalnej wagi". Felietony w ,,Zdarzeniach" - tygodniowym dodatku ,,Gazety Krakowskiej" (do 1960); ponowne nawiązanie współpracy z ,,Tygodnikiem Powszechnym". 1958 Rozpoczęcie współpracy z ,,Twórczością" (do 1966). 1959 Powieści: Eden, wyd. Iskry, Warszawa; Śledztwo, wyd. MON, Warszawa; opowiadania Inwazja z Aldebarana, wyd. Wydawnictwo Literackie, Kraków. ,,Eden jest mi dzisiaj obojętny. (...) Pisarsko to chyba niewypał, gdyż skażony jest schematyzmem bohaterów i płaskim widzeniem świata, choć jest to powieść, którą się <>. Śledztwo nie kontentuje mnie w pełni, chociaż jest całkiem przyzwoicie napisane i stwarza spore napięcie". Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. 1961 Powieści: Pamiętnik znaleziony w wannie, wyd. Wydawnictwo Literackie, Kraków. ,,W tej książce jest zawarta koncepcja, która wykracza poza wszelkie doraźności satyry politycznej. (...) Człowiek bowiem istotnie jest zdolny do potraktowania wszystkiego, co pojawia się w jego polu percepcji, jako komunikatu. Uczynienie z tego principium kompozycji powieściowej jest zupełnie niegłupim pomysłem, nawet w planie filozoficznym". Powrót z gwiazd, wyd. Czytelnik, Warszawa. ,,Razi mnie sentymentalizm tej książki, krzepa bohaterów, papierowość bohaterki. (...) Co prawda, sam problem betryzacji uważam nadal za sensowny, ale jego realizację zbytnio uprościłem. Ten świat jest zbyt płaski, jednowymiarowy". Solaris, wyd. MON, Warszawa. ,,Kiedy wprowadziłem Kelvina na stację solaryjską i kazałem mu zobaczyć przestraszonego i pijanego Snau