Ebook Wybór poezji mobi,epub

[2]. Przyszły autor Niepokoju uczęszczał do Gimnazjum Społecznego im. Feliksa Fabiańskiego w Radomsku, gdzie uzyskał w 1938 roku małą maturę. Potem zdawał do Liceum Pedagogicznego w Piotrkowie Trybunalskim, jednak oblał egzaminy ze śpiewu oraz matematyki. Po roku wymuszonej przerwy zamierzał wznowić edukację, lecz jego plany udaremnił wybuch drugiej wojny światowej. Pisał i wykazywał zainteresowania literackie od wczesnego dzieciństwa[3]. Pierwsze publikacje pojawiły się jeszcze przed wojną, w ,,Czerwonych Tarczach", młodzieżowym piśmie lewicy piłsudczykowskiej, oraz w miesięczniku Sodalicji Mariańskich uczniów szkół średnich ,,Pod Znakiem Marii". Rodzinne miasto pisarza liczyło w okresie międzywojennym około dwudziestu tysięcy mieszkańców, z czego jedną trzecią stanowili Żydzi. 20 grudnia 1939 zamknięto dzielnicę żydowską, w której zamieszkało około osiemnastu tysięcy osób zwiezionych z okolicznych miejscowości. Od października 1942 do początku 1943 roku trwał krwawy proces likwidacji getta. Większość Żydów wywieziono wprost do komór gazowych w Treblince, resztę rozstrzelano. W pierwszych latach okupacji Różewicz pracuje w Zarządzie Miejskim w Radomsku jako goniec i magazynier (do jego obowiązków należy prowadzenie kartoteki dochodów z opłat za mienie pożydowskie), a następnie jako robotnik w stolarni Fabryki Mebli Giętych ,,Thonet". Starszy brat wciąga go do konspiracji. Po ukończeniu półrocznego kursu, jako kapral podchorąży ,,Satyr", zostaje członkiem oddziału partyzanckiego AK dowodzonego przez ,,Zbigniewa" (to legendarny ,,Warszyc", żołnierz kampanii wrześniowej, organizator partyzantki, po zakończeniu wojny kontynuujący walkę o wolną Polskę, skazany i stracony przez komunistyczne władze w 1947 roku). Tam poznaje swoją przyszłą żonę, łączniczkę Wiesławę Kozłowską. Pełni funkcję podoficera kulturalno-oświatowego, tworzy czasopismo ,,Głos z Krzaka", ,,publikowane" na tablicy wiszącej na drzewie. W roku 1944 ukazuje się pierwsza jego książka: wydane na powielaczu w nakładzie stu egzemplarzy Echa leśne (pod partyzanckim pseudonimem). Tom zostanie wznowiony w 1985 roku. W roku 1945 zdaje maturę i zapisuje się na studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, wybierając historię sztuki. Studiów nie kończy. W Krakowie pozostaje do 1949 roku. W 1946 roku ukazuje się w Częstochowie zbiór satyrycznej prozy i poezji W łyżce wody (część tekstów z tego tomu wejdzie do Uśmiechów, 1955). Za właściwy debiut Różewicza uznaje się tomik Niepokój (1947). Publikacja zwraca uwagę publiczności na młodego autora (po latach krytyk literatury Piotr Kuncewicz porówna znaczenie tego tomu do Ballad i romansów Mickiewicza[4]), który w tym czasie mieszka w słynnej kamienicy literatów na Krupniczej 22. Zbliża się do grona malarzy i plastyków nazywanych drugą Grupą Krakowską[5]. Nawiązuje znajomość z wybitnym poetą awangardowym Julianem Przybosiem (1901-1970) oraz z Leopoldem Staffem (1878-1957), w roku 1948 poznaje Czesława Miłosza (1911-2004). Rok później Różewicz przenosi się do Gliwic i bierze ślub. Wkrótce na świat przychodzą synowie Kamil (ur. 1950) i Jan (1953-2008). W okresie socrealizmu nie przestaje pisać, a stopień jego zaangażowania w nową doktrynę pozostaje przedmiotem sporu. Po latach twórca wielokrotnie podkreślał swoją niezależność wobec narzuconej politycznie koncepcji realizmu socjalistycznego, są jednak i tacy krytycy, którzy oskarżają go o udział w dziele stalinizacji polskiej kultury. Faktem jest, że sporo wierszy z tomików wydanych w latach 1949-1955 poeta pomijał w późniejszych edycjach. Zarazem jednak - w porównaniu z innymi autorami tworzącymi w tamtym czasie, np. Wisławą Szymborską - nieproporcjonalnie wiele zachował. W roku 1956 wychodzi tom Poemat otwarty, uważany za ostateczne zerwanie z socrealizmem. Rok potem umiera matka pisarza. W tym samym czasie trzydziestosześcioletni Różewicz zostaje uhonorowany wydaniem Poezji zebranych. Nazywany bywa ,,najmłodszym klasykiem". Odbywa się premiera filmu Trzy kobiety (1956), pierwszego, którego scenariusz współtworzył (z Kornelem Filipowiczem). Do roku 1973, współpracując z Filipowiczem lub Stanisławem Różewiczem, napisze scenariusze do dziewięciu filmów - wszystkie wyreżyseruje młodszy brat[6]. W 1960 roku ,,Dialog" (nr 2) publikuje jego pierwszą sztukę pt. Kartoteka, w tym samym roku, 25 marca, ma miejsce jej prapremiera w Teatrze Dramatycznym w Warszawie (reż. Wanda Laskowska). Przyjęta początkowo z mieszanymi uczuciami, dziś uchodzi za jeden z klasycznych dramatów literatury XX wieku. W roku 1994 w ,,Dialogu" (nr 10) ukazuje się Kartoteka rozrzucona, a w 1997 łączne wydanie obu Kartotek. Data ta, pomijając drobniejsze teksty, zamyka działalność Różewicza jako dramaturga. W ciągu niemal trzydziestu lat dzielących obie Kartoteki pisarz