Wyprawa - Audiobook mp3

czeń i drogi tego, co już zostało zrobione, napisane, przeżyte? Wiedza jest przydatna, ale to co najistotniejsze, trzeba zrobić samemu. Zapytajmy na początku siebie, czy chcielibyśmy stać się wybraną postacią z historii świata. Czy gdyby umożliwiono nam wybór między własnym życiem, którego jeszcze nie znamy, które być może nie będzie najbardziej spektakularne, a z drugiej strony cudzym życiem, już przeżytym i to na miarę Aleksandra Wielkiego, czy zdecydowalibyśmy się na taką zamianę? Swoją drogą ciekawe, co by wybrały wspomniane postacie. Może i one wolałyby inne życie? To pytanie, które warto zadać: czy chcę być sobą? - co oznacza zaakceptowanie wolności, którą mam, ale też niedogodności, które się z tym wiążą. Mimo wszystko wolność wydaje się jednak czymś o wiele cenniejszym niż najwspanialsze, ale jednak cudze, życie. Dzięki tej wolności możemy odrodzić się na nowo. To o wiele bardziej fascynujące niż prowadzenie życia, którego finał jest znany. Nie do końca zdajemy sobie sprawę z potęgi wolności, którą posiadamy, i jej możliwości. Oczywiście nie jest tak, że tylko pomyślimy i już to mamy. Jeśli mamy jakąś wizję, w każdej chwili możemy zacząć ją realizować. Ograniczenia są może nie iluzoryczne, ale tymczasowe, bo można je pokonać. Gdy zastanawiam się nad ludźmi, którzy byli moimi wzorami w dzieciństwie, widzę ich wspólną cechę - ustanawiali nową jakość. Nie kopiowali innych, tylko odkrywali nowe drogi korzystając z daru wolności. Z tego powodu mogli funkcjonować jako wzory, stawali się górami, które wyrastają ponad horyzont i które widać z daleka. Które z tych zdań jest według ciebie prawdziwe? A. Nie miałoby żadnego sensu dążenie do tego, by powtarzać czyjeś życie we własnym. B. Wystarczy wyznaczyć w swoim życiu nową jakość. C. Być może idealne, wzorcowe życie po prostu nie istnieje. D. Nie do końca zdajemy sobie sprawę z potęgi wolności, która jest w każdym z nas i praktycznie w każdej chwili może nas poprowadzić. Książkowe wzory Nauczyć się jak rozpalić prymus to nic trudnego, wystarczy przeczytać instrukcję obsługi. Czytając książki można zrozumieć ogólny schemat wyprawy. Polarnicy byli tylko małym fragmentem świata. Wiele nauczyły mnie książki. Książki odpowiednio przeczytane, czyli takie, które przeżywa się jak własne losy i przygody. To niesamowicie wzbogaca, gdy przeczyta się w ten sposób sto życiorysów. Można czytać książki nieuważnie albo uważnie. Jeśli czytamy je uważnie, częściowo żyjemy życiem innych ludzi, co poszerza nasze doświadczenie i naszą wiedzę. Jeśli czytamy nieuważnie, to jakbyśmy nie czytali w ogóle. Nie zdobywamy nowych doświadczeń, a jedynie zaliczamy kolejne tytuły. Dzięki książkom zacząłem myśleć o biegunach i wyprawach. Przeżyłem kilka historii i nie chciałem już ich powtarzać, chciałem przeżyć historię podobną, ale własną. Wiedza, którą zdobyłem, spowodowała, że chciałem odkryć własne bieguny. Gdybym ograniczył się do schematu otrzymanego w dzieciństwie, do myślenia o przyszłości, o zawodzie, o trudzie życia, nigdzie bym nie wyruszył. To problemy ważne, ale ważne zewnętrznie. Ważniejsze jest to, co ma się w środku. Żeby jeździć samochodem, trzeba mieć na paliwo, ale ważne jest także to, dokąd chcemy dojechać, czy będziemy jeździć w kółko, czy wyznaczymy sobie jakiś cel. Jeśli ograniczymy życie do samego paliwa, będziemy tylko jeździć od jednej do drugiej stacji benzynowej i tak będzie wyglądało całe nasze życie. Przez to, że przeczytałem tyle książek z bardzo różnych dziedzin, wcześnie poznałem różne życiowe schematy, mechanizmy sukcesów i porażek. W młodym wieku, gdy nie mamy tylu obciążeń, przyswojenie dużej dawki wiedzy powoduje, że staramy się nie powtarzać cudzych błędów. Nie chodzi o praktyczną, konkretną wiedzę. To błąd, jeśli szuka się tylko tego, co jest potrzebne w pracy, tylko tego, co trzeba zaliczyć, żeby zdobyć dobrą ocenę. W wiedzy zawsze podobało mi się samo jej zdobywanie. Wydaje mi się, że nie ma wiedzy niepotrzebnej. Jeśli tylko możemy coś poznać, warto to zrobić. Na moich studiach jedynym z całą pewnością bezużytecznym przedmiotem były zajęcia ze studium wojskowego. Ale i na nie poszedłem z nastawieniem, żeby się czegoś nauczyć. Zacząłem zadawać pytania i natychmiast od oficera prowadzącego ćwiczenia usłyszałem, że już on mnie oduczy stawiania pytań. Zrozumiałem, że niczego się nie nauczę... Dzisiaj wiedzą niepotrzebną wydaje mi się czytanie gazet. Zaledwie tylko promil tych informacji jest nam potrzebny. Kłopot polega na tym, że nigdy nie wiadomo, na której stronie znajduje się ta przydatna informacja. To samo można powiedzieć o wszystkich mediach bombardujących nas newsami. Dużym problemem jest wybór narzędz