Ebook Wzór na szczęście mobi,epub

Co byś chciał robić? No, pomyśl. Czego byś chciał od życia?". On na mnie spojrzał, takim groźnym dość spojrzeniem, i widzę, że łza mu się w oku zakręciła. ,,Księże, ja to bym chciał tylko jednego, żeby mnie ktoś kiedyś pokochał". On mnie tak zaskoczył tą odpowiedzią, że nie wiedziałem, co mam zrobić. Przyjąłem go, zostawiłem - poznał szybko dziewczynę, pobrali się, w stołówce na parafii było wesele. Dziś mieszkają w Kołobrzegu już dziesięć lat, mają dwójkę dzieci. Widuję ich czasem. Znalazł to, czego szukał, ale wtedy nie wiedział jeszcze o jednym - że Bóg go kocha zawsze. Tego mu było bardzo trudno doświadczyć - życie go poraniło, tyle razy był smutny i cierpiący. Czekanie na Boga to czekanie na Tego, który jest miłością, a my mamy do Niego tyle pretensji. ,,Tego mi nie dałeś, w tej sprawie mnie nie wysłuchałeś. Jak się mam cieszyć ze spotkania z Tobą, kiedy modlitwa jest taka trudna? Co to za radość, kiedy tylko zakazy, nakazy?" Jakiego Boga znasz? Tyrana czy sędziego? Jaki jest twój Bóg? A jaki jest ten prawdziwy Bóg, który stał się człowiekiem, ponieważ bardzo umiłował? Dawno już - dwadzieścia lat temu, może trochę więcej - oglądałem film Krzysztofa Kieślowskiego z serii opartej na Dekalogu. Tak też nazywał się ten cykl: Dekalog. Pierwszy odcinek odnoszący się do pierwszego przykazania opowiada historię profesora informatyki, który pasjonuje się wykładanym przedmiotem. Studenci i widzowie mogą zobaczyć go mówiącego, że komputer jest jak Bóg. Profesor pochodzi z katolickiej rodziny, ale jest niewierzący. Uważa, że komputer to inteligentny umysł i że jeszcze trochę i komputer zacznie kierować światem. Profesor wychowuje synka, który jest w drugiej klasie podstawówki. Nie ma żony. Nie wiemy, czy się rozeszli, czy coś innego się stało, w filmie nie jest to do końca wyjaśnione. Może wyjechała gdzieś daleko i ma wrócić? W wychowaniu synka pomaga mu czasem jego rodzona siostra, ciocia malca, która gdy trzeba, odbiera go ze szkoły, czasem bierze na obiad. I tak to wygląda - raz jest tato, raz ciocia. Różnica pomiędzy nimi polega na tym, że ciocia jest wierząca. Nie dewotka, ale normalnie wierząca. Akcja zawiązuje się, gdy chłopiec dostaje od ojca na Gwiazdkę łyżwy - jego wytęskniony prezent. Jednak jeszcze przed Gwiazdką malec wypatrzył, że łyżwy są schowane w tapczanie. I zaczyna męczyć tatę. Mówi: ,,Daj mi je. Pozwól mi już pojeździć na tych łyżwach". Wszystko dzieje się na nowym osiedlu w Warszawie - nie ma tam jeszcze lodowiska, ale jest staw. Ojciec, mądry profesor, chce spełnić oczekiwanie i sprawić radość dziecku. Postanawia najpierw wyliczyć wytrzymałość lodu. Idzie i bada fizycznie, depcząc po tafli, na ile jest mocna. Wraca do domu i poleca chłopcu zadzwonić do Instytutu Meteorologii i zapytać o temperaturę z ostatnich trzech dni. Wrzuca współrzędne do komputera - zestawia powierzchnię stawu, temperaturę powietrza i wychodzi wynik, że do trzystu kilogramów ten lód lekko wytrzyma. Mówi: ,,Spokojnie możesz jeździć, ale uważaj. Tam, gdzie rzeczka wpływa do stawu, nie podjeżdżaj". Następnego dnia chłopiec bez wiedzy ojca, wracając ze szkoły, mając mniej lekcji, idzie na lód. Po jakimś czasie widzimy zamieszanie na osiedlu. Okazuje się, że ukochany synek profesora zginął pod lodem. Film kończy się sceną, w której zabłąkany profesor, w ogromnym bólu ojcowskiego serca, a do tego w chwili, gdy zawaliła się cała jego hierarchia wartości i komputer, który był dla niego jak Bóg, zawiódł, plącze się wieczorem po osiedlu i wchodzi do budującego się kościoła. Przed obrazem Matki Bożej Częstochowskiej wywraca prowizoryczny ołtarz i w takiej zadumie zostaje. Jest w tym obrazie pewien szczegół. Kapiące ze świecy krople wosku zdają mu się łzami z oczu Maryi. Kieślowski zostawia ten obraz otwarty, niedopowiedziany, do przemyślenia. W filmie jest jeszcze jeden wątek - być może ważniejszy. Ten malec, który dopiero poznaje życie, ale który już świetnie posługuje się komputerem, ma pytania egzystencjalne. Zaczyna pytać ojca o wieczność, o śmierć. Widzi na ulicy zamarzniętego psa i pyta tatę: ,,Czy pies ma duszę? Co to jest dusza, kto to jest Bóg, co to jest wiara?". Ojciec zbywa go, mówiąc: ,,To są odpowiedzi, które sobie ludzie dają, gdy nie wiedzą, jak odpowiedzieć na pytanie o cel życia. Są tacy ludzie, którym pomaga żyć, gdy wierzą, że dusza nieśmiertelna istnieje". Ale chłopca te pytania nie przestają nurtować, tym bardziej że ciocia zapisała go na lekcje religii. Ojciec się zgodził głównie dlatego, że synek tego chciał. Być może tam usłyszał trochę o Jezusie, o Bogu i któregoś dnia, gdy ciocia go przyprowadziła do domu, dała mu obiad, on ją ciągle pytał: ,,Ciociu, czy jest Pan Bóg, czy jest dusza, czy wierzysz w Boga?