Ebook Z ukrycia mobi,epub

piął je i włożył rękę pod materiał. - Wpuść mnie, maleńka. Zacisnęła palce na jego ramionach, z jej ust wydobył się przeciągły, niski jęk. Uniosła biodra, żeby mógł sięgnąć dalej, głębiej, choć jakaś jej część równocześnie się przed tym cofała. ,,Jesteś diabłem wcielonym, Julie Cooper, Jezabel i grzesznicą". To był głos jej ojca, słowa, którymi rzucał w nią setki razy. Zadygotała z nagłego chłodu i zacisnęła powieki. Ryan ją kocha i wszystko jest w porządku. Zwarła ciaśniej uda w niewymownej rozkoszy. Przecież takie nieziemskie uczucie nie może być złe, niezależnie od tego, co twierdzi jej ojciec. - Julie! - Czyjś głos wydzierał się za zamglonym oknem samochodu. - Jesteś tam? - Zabieraj stamtąd swój tyłek - wołał drugi głos - bo jeśli się spóźnisz do - Ojciec cię zabije! Julie natychmiast otworzyła oczy. Andie i Raven ją znalazły. Dobry Boż powinna być już w domu. Próbowała się uwolnić, lecz Ryan trzymał ją mocno w pasie wolną ręką, a drugiej wciąż nie wyjmował spomiędzy jej nóg. - Spływajcie! - krzyknął. - Jesteśmy zajęci. - Julie! - Andie nie dawała za wygraną. - Odbiło ci? Chcesz mieć szlaban na całe lato? Takie prawdopodobieństwo zmroziło Julie. Nawet minuta spóźnienia - a jej godziną zero była dziewiąta wieczorem - groziła srogą karą. Stanęły jej przed oczami wakacje bez przyjaciółek, bez kina, imprez i pływania. Godziny klęczenia nad Pismem Świętym i modlitwy o przebaczenie. Jej ojciec wygłaszający kazanie do wiernych, wskazujący na nią palcem, wyławiający ją z tłumu i oskarżający. Grzesznica. Ogarnęło ją przerażenie. Ojciec był do tego zdolny, wiedziała, że się nie zawaha. Gdyby wiedział, ku czemu ona teraz zmierza, zrobiłby coś jeszcze gorszego, czym zawsze jej groził. Wyrzuciłby ją z domu, wysłał daleko, rozłączył z przyjaciółkami. Posłałby ją tam, gdzie byłaby całkiem sama, a ona by tego nie zniosła po raz drugi, bo już to przeżyła, zanim zaprzyjaźniła się z Andie i Raven. Wreszcie wykręciła się z objęć Ryana. - Idę! - zawołała, poprawiając biustonosz i szorty. Znalazła też opaskę i ściągnęła w koński ogon swoje długie, falujące, jasne włosy. Zanurzyła dłoń w kieszeni spodenek, wyławiając okulary w ciemnych oprawkach, których nienawidziła i unikała jak mogła. Błagała ojca o szkła kontaktowe. Odmówił, przypominając jej, że próżność jest dziełem szatana. Posunął się nawet do tego, że z domu znikły wszystkie lustra, prócz jednego w łazience, którą dzielił z jej matką, a która była zawsze zamknięta na klucz. Trzymając kurczowo okulary, spojrzała skruszona na Ryana. - Przepraszam cię. Było cudownie. Ujął jej twarz w dłonie z błagalnym wyrazem. - No to zostań. Zostań ze mną, dziecinko. Jej serce o mało nie oszalało. Kocha ją. On naprawdę ją kocha. Jak mogłaby go opuścić w takiej chwili? Drzwi otworzyły się szeroko, a światło z parkingu zalało wnętrze samochodu. Andie wsadziła do środka głowę. - Julie, wyłaź! Jest za dwadzieścia dziewiąta! - Za dwadzieścia dziewiąta - powtórzyła dziewczyna i ciarki przeszły jej po plecach. Ryan złapał ją za rękę. - Zostań ze mną. Pieprz swojego świętego staruszka, dziecinko. Wtedy w drzwiach pojawiła się wściekła Raven i groźnie zawarczała: - Chyba nie chcesz, żeby się z nim pieprzyła, co? Spadaj, ciulu! Andie chwyciła Julie za jedną rękę, Raven za drugą i wyciągnęły ją z samochodu. Andie z furią zatrzasnęła drzwi i wspomagana przez Raven, zaczęła holować przyjaciółkę skrótem w stronę Happy Hollow, w której to dzielnicy wszystkie trzy mieszkały. Kiedy tylko wystarczająco oddaliły się od parkingu, Julie włożyła na nos okulary i zakręciła się, żeby z wściekłością zaatakować Raven. - Jak mogłaś tak się do niego odezwać? Nazwałaś go ciulem! użyłaś takiego słowa! Tego słowa na ,,p". Już nigdy nie będzie chciał się ze mną spotkać. - Proszę cię. - W tonie Raven słychać było drwinę. - On jest ciulem. A to słowo na ,,p" to tylko słowo. Pieprzyć, pieprzyć, pieprzyć, pieprzyć. Powiedziałam to cztery razy i jakoś nikomu nic się od tego nie stało. - Musisz być zawsze taka opryskliwa? Niedobrze mi się robi. - A ty musisz być zawsze taka łatwa? Wstyd mi za ciebie. Julie odstąpiła o krok, jakby została spoliczkowana. - Wielkie dzięki. Uważałam cię za swoją najlepszą przyjaciółkę. - A Andie wkroczyła do akcji. - Przestańcie! Jeżeli natychmiast stąd nie znikniemy, Julie będzie miała przechlapane. Co się z wami dzieje? Jesteśmy przyjaciółkami, czy nie? - Nie pójdę z nią dalej. - Julie założyła ręce na piersi. - Chyba że mnie przeprosi. - A niby za co? Powiedziałam prawdę. - Jaką prawdę? Ryan mnie kocha, sam to powiedział. Andie i Raven wymieniły spojrzenia. -