Ebook Zakazany Bóg. Oto jest krew nasza mobi,epub,pdf

odziły na spotkania chóru kościelnego" - wspomina jeszcze jedna osoba w 2002 roku. Ponad 50 lat później będą wspominać swoich katechetów. ,,José Figuero dał mi w 1936 roku Kompendium doktryny chrześcijańskiej ojca Cayetano Ramo. Figuero miał podłużną twarz i ciemne oczy". ,,Był wysokim, szczupłym brunetem, nie nosił okularów". Francisco Sesé chodził przez trzy lata na katechezę prowadzoną przez misjonarzy w niedzielne poranki. ,,Chodziliśmy późnym rankiem na Mszę i zostawaliśmy na katechezie do południa". ,,Ostatnie zajęcia odbyły się 19 lipca 1936 roku, w przeddzień aresztowania. Ojciec Masferrer otrzymał święcenia w kwietniu 1936 roku, był moim ostatnim katechetą". ,,W tych dniach nowy biskup objął Barbastro i udzielił mi bierzmowania. Było nas cztery czy pięć <> po ośmiu lub dziewięciu chłopców w każdym". ,,Dziewiętnastego powiedzieli, że żegnają się z nami aż do wyjaśnienia sytuacji". 2 ,,Podróż odbyliśmy pociągiem i była bardzo zabawna; wyruszyliśmy o dwunastej i dojechaliśmy o siódmej trzydzieści wieczorem. Trasa jest bardzo różnorodna". Atilio Cecilio Parussini Soff CMF, Carta a sus padres , [w:] ,,Dziennik Prowincji Argentyny Misjonarzy Synów Niepokalanego Serca Maryi", nr 8, Buenos Aires, październik 1938, str. 13. 3 Artykuł 394 Załącznika 1 Rozporządzenia o poborze i rezerwie wojskowej z 29 marca 1924 roku, przyjętego dekretem królewskim z 27 lutego 1925 roku. Na mocy dekretu królewskiego z 1929 roku długość służby dla ,,zaznajomionych" skracała się z dziewięciu do sześciu miesięcy. 4 Duro - nieformalna nazwa monety o wartości pięciu peset. Peseta to dawna moneta hiszpańska, obowiązująca przed wprowadzeniem euro w 2002 roku. 5 Archiwum Wicepostulacji w Barbastro, teczka Illa. 6 Dziennik ,,Testimonio", nr 5, 2005. 7 Ulica Monzón nosi nazwę Joaquína Costy od 1922 roku. 8 Pelota to znana w Kraju Basków gra, rodzaj tenisa rozgrywanego na boisku otoczonym ścianami, o które odbijana jest piłka. 9 Zefiryn Giménez Malla ,,El Pelé", Madryt 1997, str. 37. II. ANARCHIŚCI I WOJSKO W BARBASTRO W Barbastro anarchiści stanowili najbardziej agresywną i rozjuszoną siłę lewicy, najbardziej wywrotową. Liczbę członków CNT10 w stolicy górnej Aragonii szacuje się na 440, ale możliwe, że było ich zaledwie 225 na 8 tysięcy mieszkańców11. Robotnicy dniówkowi, sezonowi, bezrobotni, wykończeni chłopi, pracownicy fabryki ,,La Olearia"12, pasterze, mydlarze, tynkarze, stolarze, kowale, murarze, komicy, żołnierze z koszar w Barbastro, emigranci, którzy wyjeżdżali i wracali do Barcelony13 lub Francji, jak Chinestra, Movilla czy Sopena, więźniowie we wszystkich zamieszkach syndykalistycznych z czasów dyktatury i republiki, marmurnicy, kamieniarze, robotnicy niewykwalifikowani, murarze, Republika z roku 1931 po zachwycie nad nierozważnymi rewindykacjami nie miała im już nic do zaoferowania, bo anarchiści niczego dobrego już się nie spodziewali po azanistowskich14 reformach, socjalistach ani rządach republikańskich i przygotowywali się do swojej rewolucji w imię utopijnego ,,anarchizmu komunistycznego" i ,,samorządnych komun". Ich łącznicy współpracowali z Barceloną, bardziej niż z Saragossą i południową Francją. Od 1934 roku anarchiści z Barbastro mieli swoje komórki w koszarach. ,,Odbywaliśmy wiele spotkań, żeby dojść do porozumienia na wypadek ewentualnego powstania w hiszpańskim wojsku"15. Ich strategia, na to wyglądało, polegałaby na opanowaniu pododdziału karabinów maszynowych i usytuowaniu go naprzeciwko kwatery głównej pułkownika Villalba oraz wysadzeniu, w przypadku wybuchu powstania, stacji benzynowej przy szosie Monzón. Anarchizm z Barbastro promieniował na cały rejon, powoli tkał wytrzymałą siatkę aktywistów w gminach Alcampell, Naval, Salas Altas, Castillazuelo, Pozán de Vero, Lascellas, El Grado, Berbegal, Calasanz, Lanaja, Bellver, Wielu z nich oczekiwało na rozkaz, by porzucić koszary i skoncentrować się na Barbastro, w obliczu ,,należytej" rewolucji, takiej jak ta, która wybuchła 18 lipca 1936 roku. Cały ten źle odżywiony, słabo wykształcony lumpenproletariat na skraju nędzy, okresowo przybywający w więzieniach lub lochach, domagał się krzykiem nowego porządku - ,,nie tego bolesnego porządku, braku równowagi społecznej, w której tłumowi robotników, w większości ojców rodzin, jak na ironię odmawia się (sic!) prawa do życia, do pracy". W swoim manifeście do społeczności Barbastro podpisanym przez Leoncio Fantova, ,,El Trucho"16, Związek Zawodowy Pracowników należący do CNT wyrzucił prosto w twarz tym, którzy triumfowali 16 lutego głosami anarchistów, socjalistom i republikanom, że ,,wykorzystali nędzę ludu jako sztandar, by uzyskać swoje ciepłe posady" i ,,prosić ich o cierpliwość to największy cynizm". Ubolewał, że ,,drobni właściciele ziemscy z Barbastro