Żelazne werble - Audiobook mp3

w firmy przeczytał o dość osobliwym doświadczeniu, przeprowadzonym w jednym z państw europejskich: w całkowicie przeszklonym budynku umieszczono modelkę-ochotniczkę, która miała zachowywać się naturalnie, tak jak w swoim domu. Projekt przykuł uwagę mężczyzn, którzy gromadnie zajęli teren wokół budynku. Jednak doświadczenie nie trwało zbyt długo. Ochotniczka zrezygnowała po kilku dniach, gdy męski chórek co chwila przypominał jej o dbaniu o higienę osobistą słowami: ,,Myj się, kurwo". Chcąc uniknąć podobnej sytuacji, postawiono ten dźwiękoszczelny mur. O tym, że było to dobre posunięcie, prezes notowanej na giełdzie spółki NIW przekonał się osobiście, siadając w sektorze dla VIP-ów. Okrzyki, dochodzące zza jego pleców, były tak przeraźliwie chamskie i wulgarne, że gdyby nie dźwiękoszczelna zasłona, większość dziewczyn siedziałaby zapłakana na dole platformy. Z drugiej strony ta publiczność to potencjalni klienci, którzy okrzykami wyrażali swoje zdanie na temat wprowadzanego na rynek produktu, domagając się dużych i jędrnych cycków. Obejrzał się za siebie, patrząc na wrzeszczący i niezbyt wymagający rynek zbytu. Uznał, że po stronie popytu sytuacja jest jasna i klarowna, a teraz trzeba zadbać o podaż i jak najszybciej rozpocząć produkcję robotek. Chcąc osiągnąć jak największe zyski ze sprzedaży biletów, dopiero trzeciego dnia targów widzowie na całym świecie mogli obejrzeć na żywo relację z budynku B. Kris miał piętnaście lat i bardzo konserwatywnych rodziców. Tak bardzo, że nie tylko nie próbował oglądać relacji telewizyjnej w domu, lecz także nie podjął nawet tematu, dotyczącego robotek. Na szczęście jego dobry kumpel nie miał tak surowych rodziców, a właściwie w ogóle ich nie miał. To znaczy, niby miał, ale tak jakoś dziwnie, że nikt ich nie widział (on chyba też nie, ale nie pytano go o to). Poszli do niego od razu po lekcjach. Ustawili na biurku cztery laptopy, aby mieć podgląd z kilku kamer, wzięli chipsy i pepsi-colę, ustawili wygodne, ciemnobrązowe fotele obok siebie i odpalili komputery. To był wspaniały dzień. Całe sześć godzin wpatrywania się w kobiece pośladki i piersi. Czy młody chłopak może lepiej spędzić czas? Na dole monitorów pokazywano liczbę widzów on-line, która w żadnym momencie nie spadła poniżej trzystu milionów. Zapewne każdy z nich marzył o wielkiej wygranej. Niestety, oni nie mogli. Regulamin konkursu był bezwzględny. Dopuszczono do niego jedynie osoby powyżej dwudziestego pierwszego roku życia. Nie przeszkodziło im to w zorganizowaniu własnego konkursu. Kolega przyniósł kopertę, do której trafiły trzy kartki z wybranymi numerami dziewczyn. Uroczyście ją zakleili i postanowili otworzyć w dniu ogłoszenia wyników. Na szczęście żaden z nich nie trafił, więc obyło się bez płaczu i lamentów w stylu: ,,gdybym był starszy, ". Zwycięzców konkursu było czterech. Widzowie na całym świecie towarzyszyli im w czasie pobytu w ekskluzywnym hotelu. Basen, wycieczki, restauracje. Ale prawdziwie interesująca relacja zaczynała się dopiero po godzinie dwudziestej drugiej. Kolega (ten bez rodziców) na drugi dzień zdawał im szczegółowe relacje. To była opowieść o czterech facetach, którzy za życia trafili do raju, a każdy poszedł tam ze swoją nieustannie pragnącą seksu robotką. Na zakończenie programu jeden z nich wypowiedział zdanie, które pojawiło się na niemal wszystkich portalach i w serwisach na całym świecie. Stojąc przy basenie, trzymając w objęciach w niewiele zakrywającym kostiumie swoją wygraną robotkę, powiedział, że kto choć raz będzie się kochał z robotką, nigdy nie zatęskni za prawdziwą kobietą. * * * Wprowadzenie robotek do sprzedaży zapoczątkowało niekończące się dyskusje i debaty, oraz podzieliło społeczeństwo na dwie przeciwstawne grupy. W pierwszej dominowali młodzi mężczyźni, którzy uważali, że ten wspaniały wynalazek stanowi kamień milowy w rozwoju ludzkości i cywilizacji. Robotki zmniejszą przemoc wobec kobiet, ponieważ psychopata będzie mógł sobie kupić robota-kobietę i nad nim się znęcać, a nie nad prawdziwą kobietą, poza tym zniknie prostytucja, no i robotki zastąpią kobiety w pracach domowych. Druga grupa, składająca się z duchownych niemal wszystkich wyznań, ludzi wierzących oraz zdecydowanej większości kobiet, ostrzegała przed rozpadem małżeństw i relacji międzyludzkich. Psychiatrzy i psychologowie w serii niekończących się wywiadów przestrzegali, że mężczyzna, będący w związku z robotką, nie będzie potem w stanie stworzyć z prawdziwą kobietą związku opartego na normalnych i zdrowych relacjach. Wstępnie cenę za robotkę ustalono na poziomie stu tysięcy dolarów amerykańskich i uzależniono od liczby klientów. Zarząd firmy NIW był pozytywnie zaskoczony, gdy przez pierwszy miesiąc zebra