Ebook ZNAK 798 11/2021. Oswajanie samotności mobi,epub,pdf

Dominika Kozłowska Samotność pokrzywdzonych MYŚLĘ O SAMOTNOŚCI KAŻDEJ Z OSÓB ZRANIONYCH przez ludzi Kościoła. O samotności kobiet i mężczyzn ze wspólnoty prowadzonej przez Pawła M., doświadczających najpierw przemocy seksualnej, manipulacji i poniżenia, a następnie lekceważenia i odrzucenia ze strony przełożonych Pawła M. i jego współbraci. Ostatnio za sprawą raportu specjalnie powołanej komisji uzyskaliśmy lepszy wgląd w potworne nadużycia, jakich dopuszczał się dominikanin. Ile raportów jeszcze nie powstało? Ile historii czeka na ujawnienie? Ile osób nadal w samotności musi się zmagać z doznanymi krzywdami? Unikam słowa ,,ofiara". Jest to określenie tożsamościowe, które może się przyczyniać do wtórnej stygmatyzacji, zamknięcia biografii człowieka w tym jednym traumatycznym doświadczeniu. Osoba pokrzywdzona, osoba zraniona - te określenia kryją w sobie możliwość przepracowania trudnego doświadczenia, a zatem nadają jakąś sprawczość. Często rozmawiam z osobami, które czują się samotne w Kościele. Są pozostawione same sobie w niezgodzie na patologie od lat przyczyniające się do dewastacji katolickiej wspólnoty. Pamiętam te wszystkie ataki ze strony osób sprawujących w Kościele władzę na ludzi, którzy ponad korporacyjną lojalność stawiają uczciwość, prawdę i przyzwoitość. Spotkały się z oskarżaniem o działanie na szkodę Kościoła, niszczenie go czy o złą wolę. W takich sytuacjach mam ochotę przywoływać słowa drogiego wykształconym duchownym Arystotelesa. W Etyce nikomachejskiej filozof dystansuje się od swojego mistrza Platona, podkreślając, że bliższa jest mu prawda niż autorytet nauczyciela: ,,Zdaje się chyba jednak, że może lepiej jest i że trzeba dla ocalenia prawdy poświęcić nawet to, co jest nam bardzo bliskie, zwłaszcza jeśli się jest filozofem. Bo gdy jedno i drugie jest drogie, obowiązek nakazuje wyżej cenić prawdę (aniżeli przyjaciół)". Samotność ludzi przyzwoitych bliska jest samotności tych wszystkich, którzy w ostatnich latach zostali z Kościoła wykluczeni lub którzy zdecydowali się z niego odejść, aby ocalić wiarę. Samotność geja, lesbijki i osoby trans, feministki i feministy od lat walczących o prawa przynależne każdej osobie. Samotność zakonnicy, która zdecydowała się odejść, i księdza, który jest szykanowany przez swojego biskupa. Samotność potęguje krzywdę, pogłębia wykluczenie. W obliczu zła, krzywdy, nadużyć żyjemy najpierw samotnie. A jednak każda krzywda zostaje prędzej czy później wydobyta na jaw i nazwana po imieniu. Ujawnienie prawdy pozwala rozpoznać i ukarać sprawców zła. Gulbinowicz, Głódź, Janiak, Rakoczy, Tyrawa, Napierała, Regmunt i Gołębiewski - ci duchowni zostali ostatnio ukarani przez Stolicę Apostolską. I choć kara wydaje nam się niewspółmierna do domniemanej winy, nie jest ona przecież ostatnim słowem w sprawie. Nie zamyka dalszych badań, nie kończy wysiłków podejmowanych przez wszystkich sprawiedliwych, którzy są zdeterminowani, aby odsłonić całą prawdę. I jest w tym jakaś nadzieja, że samotność zranionych, wykluczonych i dyskryminowanych staje się początkiem nowej społecznej solidarności. Solidarności, która rodzi się z niezgody na zło; która rodzi się z troski o los bliźniego. -- K Temat Miesiąca W związku z samotnością Boimy się samotności, a ten lęk szczególnie nasiliło doświadczenie odosobnienia w trakcie pandemii. Sprzyja jej również kultura nastawiona na produktywność, która może alienować od nawiązywania bezinteresownych relacji. Angażują przecież najcenniejsze waluty - czas i emocje. Odosobnienie jest nie tylko prywatnym doświadczeniem, ale również kwestią publiczną, którą podejmują powstające w kolejnych krajach ministerstwa do spraw samotności. Jakby wbrew obawom, bywa, że samotność stanowi życiowy wybór nie tylko ze względu na pragnienie samorealizacji, ale też dzięki przyciąganiu innymi pożytkami - zrozumieniem siebie, swoich potrzeb i tego, kim się jest. Czy mówimy o samotności jako zagrożeniu, czy też sztuce dobrego życia, bez wątpienia mamy do czynienia z wyzwaniem społecznym, które warto nie tylko poznać, ale również oswoić i, o ile to możliwe, wejść z nią w jakiś związek. Dlaczego boimy się zostać sami? Skąd się bierze uczucie osamotnienia, nawet jeśli na co dzień jesteśmy otoczeni ludźmi? Czy świat cyfrowy sprzyja alienacji? Jak można okiełznać lęk przed samotnością? Odpowiadają: Magdalena Śmieja, Joanna Jędrusik i Filip Zawada Ilustracja: Ewelina Lebida Samotność, czyli samospełniająca się przepowiednia Magdalena Śmieja w rozmowie z Martyną Słowik Poczucie samotności pojawia się wtedy, gdy nie mamy dobrego kontaktu z innymi. Nie mamy z kim porozmawiać, podzielić się swoimi myślami, uczuciami, do kogo się uśmiechnąć czy przytulić Czym z perspektywy psychologii jest samotność? To nieprzyjemny stan, który pojawia się, gdy nasze oczekiwania dotyczące relacji z innymi ludźmi nie są spełnione. Mamy poczucie niedostatku czy braku więzi. Kluczowe jest tutaj słowo ,,poczucie", bo to jest subiektywna ocena. Samotność nie łączy się bowiem bezpośrednio z obiektywnym faktem dotyczącym tego, czy wokół nas są ludzie, czy ich nie ma. Może być tak, że wokół jest ich dużo, a mimo to czujemy się samotni. Możemy być w związku i czuć się samotni. Albo pojechać w pojedynkę na wielotygodniową czy wielomiesięczną wyprawę i samotności nie poczuć. Scarlett Johansson w filmie Sofii Coppoli Między słowami (2003) - studium samotności w wielkim mieście fot. Archives du 7e Art / BE&W Mówi się o różnych rodzajach samotności: samotności w tłumie, samotności nastolatków czy ludzi starszych. Wszystkie te indywidualne stany samotności łączy jedno - odczuwane pustka i ból. Te uczucia bywają bardzo przytłaczające, często wraz z nimi pojawia się poczucie bezsensu istnienia. Tymczasem wystarczą jedna czy dwie bliskie osoby, żeby tego poczucia samotności nie doświadczać. To jednak muszą być głębokie więzi, a nie powierzchowne kontakty. Sama liczba znajomych, których mamy wokół siebie, o niczym nie świadczy. Z czego poczucie samotności może wynikać? Dalsza część dostępna w wersji pełnej Miesięcznik ,,Znak" ul. Tadeusza Kościuszki 37, 30-105 Kraków tel. (12) 61 99 530, fax. (12) 61 99 502 e-mail: REDAKCJA: Mateusz Burzyk (sekretarz redakcji), Michał Jędrzejek, Ilona Klimek, Dominika Kozłowska (redaktor naczelna), Janusz Poniewierski, Ewelina Kaczmarczyk, Agnieszka Rzonca, Henryk Woźniakowski, Edyta Zielińska ZESPÓŁ: Michał Bardel, Wojciech Bonowicz, Halina Bortnowska, Bohdan Cywiński, Bartłomiej Dobroczyński, Tomasz Fiałkowski, Tadeusz Gadacz, ks. Michał Heller, Jerzy Illg, Piotr Kłodkowski, Maria Makuch, Janina Ochojska-Okońska, abp Grzegorz Ryś, Władysław Stróżewski, Karol Tarnowski, Łukasz Tischner, Stefan Wilkanowicz WSPÓŁPRACA: Andrzej Brzeziecki, Ewa Bolińska-Gostkowska, Iwona Boruszkowska, Marta Duch-- Dyngosz, Monika Gałka, Karol Kleczka, Krzysztof Kornas, Dobrosław Kot, Elżbieta Kot, Daniel Lis, Artur Madaliński, Anna Marchewka, Anna Mateja, Andrzej Muszyński, Małgorzata Nocuń, Urszula Pieczek, ks. Eligiusz Piotrowski, Miłosz Puczydłowski, Marcin Wilk, Marcin Żyła PROJEKT GRAFICZNY PISMA: Władysław Buchner, Rafał Buchner DYREKTOR ARTYSTYCZNY: Władysław Buchner FOTOEDYCJA: Marcin Kapica KOREKTA: Barbara Gąsiorowska, Magdalena Wołoszyn ILUSTRACJE PORTRETOWE:: Patrycja Podkościelny PRZYGOTOWANIE WERSJI ELEKTRONICZNEJ: Katarzyna Rek / Woblink PROMOCJA I REKLAMA:: tel. (12) 61 99 530, e-mail: PRENUMERATA: tel. (12) 61 99 561, e-mail: Redakcja nie zwraca tekstów niezamówionych oraz zastrzega sobie prawo ich redagowania i skracania. Redakcja nie odpowiada za treść zamieszczanych ogłoszeń. Rozpowszechnianie redakcyjnych materiałów publicystycznych bez zgody wydawcy jest zabronione. Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego