Ebook Znowu poniedziałek mobi,epub,pdf

�lo­gicz­nych prze­pro­wa­dzo­nych w Ham­bur­gu wy­ni­ka, że u 42% ko­biet i 36% męż­czyzn prze­ło­że­ni wy­wo­łu­ją w po­nie­dział­ki szcze­gól­ne roz­draż­nie­nie. Oso­bom, któ­re nie­zbyt lu­bią swo­ją pra­cę, śro­da ko­ja­rzy się z pół­met­kiem i to­wa­rzy­szą­cym mu uczu­ciem ulgi: ,,Te­raz już z gór­ki, byle do week­en­". Pią­tek lu­bią wszy­scy, gdyż - zgod­nie z mod­nym ostat­nio po­wie­dzon­kiem ,,Pią­tek to week­en­du po­czą­tek". A po­tem dwa wol­ne dni, któ­re mo­żesz spę­dzić tak, jak chcesz. Nie­dzie­la ko­ja­rzy się ze szczę­ściem. W wie­lu kul­tu­rach przy­ję­ło się, że naj­le­piej uro­dzić się wła­śnie w nie­dzie­lę, po­nie­waż zwal­nia to z obo­wiąz­ku cięż­kiej pra­cy, po­zwa­la żyć w zgo­dzie z lo­sem oraz za­pew­nia po­wo­dze­nie w spra­wach fi­nan­so­wych. Pod­czas gdy w so­bo­tę czę­sto je­steś jesz­cze za­an­ga­żo­wa­ny w róż­ne­go ro­dza­ju obo­wiąz­ki do­mo­we, nie­dzie­la to dzień, któ­ry w peł­ni mo­żesz wy­ko­rzy­stać dla sie­bie, by cie­szyć się ży­ciem. Sowy i skow­ron­ki Po­nie­dział­ko­wy po­ra­nek to bru­tal­ny ko­niec week­en­do­wej sie­lan­ki. Tego dnia roz­po­czy­na się ty­dzień pra­cy i cią­gły brak cza­su. Każ­dy pró­bu­je po­ra­dzić so­bie z tym na swój spo­sób, naj­le­piej jak po­tra­fi. Mimo do­brych chę­ci nie za­wsze uda­je ci się zdą­żyć do biu­ra. A zda­rza się to naj­czę­ściej w po­nie­dzia­łek - ulu­bio­ny dzień wszyst­kich spóź­nial­skich. Może po­cie­szy cię to, że więk­szość sze­fów pa­trzy na nie­wiel­kie spóź­nie­nia z przy­mru­że­niem oka - przy­najm­niej do­pó­ki do­brze wy­ko­nu­jesz swo­je obo­wiąz­ki. Jed­nak z prze­pro­wa­dzo­nych ba­dań wy­ni­ka jed­no­cze­śnie, że dla 10% prze­ło­żo­nych jed­no­krot­ne lub dwu­krot­ne spóź­nie­nie jest wy­star­cza­ją­cym po­wo­dem do zwol­nie­nia pra­cow­ni­ka. Z po­ran­ną punk­tu­al­no­ścią naj­więk­szy pro­blem mają oso­by o tzw. chro­no­ty­pie ,,sowy". Rytm ak­tyw­no­ści każ­de­go czło­wie­ka jest w du­żym stop­niu zde­ter­mi­no­wa­ny ge­ne­tycz­nie. Ludz­kie cia­ło ma wła­sny ze­gar bio­lo­gicz­ny. Na­ukow­cy z ber­liń­skie­go Uni­wer­sy­te­tu Me­dycz­ne­go Cha­ri­te od­kry­li nie­daw­no, że we­wnętrz­ny ze­gar osób o chro­no­ty­pie ,,sowy" cho­dzi wol­niej i roz­po­zna­je nowy dzień do­pie­ro po 25 go­dzi­nach, a nie po 24, jak ma to miej­sce u więk­szo­ści lu­dzi. We­wnętrz­ny ze­gar ,,skow­ron­ka" cho­dzi na­to­miast w ryt­mie 23-go­dzin­nym. Dla­te­go oso­by o tym chro­no­ty­pie póź­nym wie­czo­rem mają pro­ble­my z za­cho­wa­niem ak­tyw­no­ści. Na­ukow­cy zwra­ca­ją uwa­gę, że wro­dzo­ny bio­rytm nie jest ła­twy do prze­sta­wie­nia. Przy­spa­rza to kło­po­tów tak­że uczniom. O rano, gdy za­czy­na­ją się lek­cje, we­wnętrz­ny ze­gar ty­po­wej ,,sowy" nadal jest za­pro­gra­mo­wa­ny na sen. Od­bi­ja się to ne­ga­tyw­nie na wy­ni­kach w na­uce. Bio­log Chri­stoph Ran­dler od­krył, że oce­ny ma­tu­ral­ne uczniów lu­bią­cych wsta­wać wcze­snym ran­kiem są śred­nio o pół stop­nia wyż­sze niż tych o chro­no­ty­pie ,,sowy". Nie zna­czy to jed­nak, że oso­by po­trze­bu­ją­ce rano dłuż­sze­go snu są mniej in­te­li­gent­ne. Ich we­wnętrz­ny ze­gar po pro­stu nie współ­gra z pla­nem za­jęć szkol­nych. Nie­ste­ty pro­blem nie zni­ka wraz z ukoń­cze­niem szko­ły. Wie­lu do­ro­słych każ­de­go ran­ka nadal wal­czy z bu­dzi­kiem, po­nie­waż nie­moż­li­we jest ani prze­sta­wie­nie, ani oszu­ka­nie we­wnętrz­ne­go ze­ga­ra bio­lo­gicz­ne­go. W Da­nii za­ło­żo­no na­wet spe­cjal­ne sto­wa­rzy­sze­nie B-So­cie­ty (­cie­), któ­re kwe­stio­nu­je naj­częst­sze go­dzi­ny pra­cy. Po­my­sło­daw­czy­ni Ka­mi­la Kring jest prze­ko­na­na, że każ­dy czło­wiek po­wi­nien mieć pra­wo do pra­cy w zgo­dzie z in­dy­wi­du­al­nym bio­ryt­mem. B-So­cie­ty dąży do wpro­wa­dze­nia dla osób o chro­no­ty­pie ,,sowy" ela­stycz­nych go­dzin pra­cy. Sto­wa­rzy­sze­nie od­nio­sło już pierw­szy suk­ces - po­ja­wi­ły się spe­cjal­ne umo­wy o pra­cę, któ­re umoż­li­wia­ją oso­bom o ta­kim bio­ryt­mie wy­ko­ny­wa­nie swo­ich obo­wiąz­ków od go­dzi­ny ,,I dont like Mon­days" Ela­stycz­ne go­dzi­ny pra­cy dla ,,sów" i śpio­chów? Świet­ny po­mysł. Gdy w po­nie­dzia­łek w biu­rze spo­ty­ka się zbyt wie­le na­dą­sa­nych osób, nie ma szans na do­bry na­strój. Jed­nych de­ner­wu­je szef, inni cier