Ebook Związek Harcerstwa Polskiego 1956-1963 mobi,epub

erniku 1961 roku, że mają oni poważne osiągnięcia, między innymi w ,,sprawdzaniu w praktyce pracy z drużynami młodszymi nowych opracowań metodycznych, zorganizowaniu na terenie Żoliborza tzw. <>, zorganizowaniu klubu młodzieży warszawskiej". Zarazem zespół ten ,,cechuje wybujały indywidualizm", uważają się za komunistów, ale ,,reprezentują bardzo różne poglądy". Wątpliwości wzbudzał natomiast teatr kierowany przez Marka Kordosa, który wystawiał utwory niedopuszczone do obiegu przez cenzurę, a zawierające ,,elementy anarchistyczne i rewizjonistyczne"2. Pretekstem, który posłużył wrogom tego środowiska, stała się epizodyczna i pozbawiona większego znaczenia sprawa. Bronisław P., instruktor zuchowy z Łodzi na obozie szkoleniowym w Cieplicach, poznał grupę walterowców, a następnie w listach do nich przekonywał o wyższości faszyzmu, ,,gloryfikował Hitlera" i nakłaniał do założenia NSDAP. Trudno ocenić, czy autor tych listów po prostu się wygłupiał, czy rzeczywiście był sympatykiem faszyzmu, ale co najmniej jedna osoba podjęła wątek. Aleksandra B. z Warszawy pisała o koledze Andrzeju T.: ,,Ty prawdopodobnie zaproponujesz mu założenie faszystowskiej komórki, on się zgodzi i wtedy <> zaczną walczyć z Topkiem. Naszym celem będzie go zniszczyć, a jak wiadomo, wspólny cel wzmacnia każdą organizację. (...) Nabierzemy doświadczenia i wtedy już dużo łatwiej będzie nam robić rewolucję w Polsce, której celem będzie zmienić panujący rząd na bardziej demokratyczny, ludowy"3. List ten został przejęty przez SB i wydział śledczy w Łodzi wszczął dochodzenie. Szczeniacki wygłup potraktowano z całą surowością. W tym samym czasie sporządzono w SB ,,notatkę dotyczącą Hufca Walterowskiego", streszczono w niej donosy, które napłynęły w poprzednich miesiącach, a nawet latach. W powołaniu na źródło ,,Kowalski" ze stycznia 1961 roku pisano o teatrzyku amatorskim zorganizowanym przez walterowców w siedzibie KG ZHP w gmachu dawnej YMCA. Teatr ,,wystawił widowisko (składankę) zawierającą akcenty rewizjonistyczne na przykład naśmiewano się z bohaterów powieści <>, używano dyskredytujących powagę dzieł klasyków marksizmu porównań itp. Program krytykowany był ostro przez członków PZPR. Nie posiadał zezwolenia Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk. Jak wyjaśniono, nie był on wystawiony publicznie, potraktowany był jako próba talentów aktorskich, jednakże zaproszono szereg instruktorów, dyrektora b. szkół TPD, rodziców <> - działaczy partyjnych. Praca teatrzyku była kontynuowana do akcji letniej". W tej samej notatce dołączono donosy dotyczące obozów letnich walterowców oraz dłuższy opis omówionej wyżej sprawy głupich listów. Podano także streszczenie opinii komendantów chorągwi (bez sprecyzowania jakich) z negatywnymi opiniami o walterowcach jako grupie sekciarskiej, której teorie graniczą z anarchizmem, nieoddziaływującej w codziennej pracy. ,,Kontakt jej z młodzieżą utrudnia mit o wszechmocnym poparciu ich przez czynniki państwowe i PZPR". W akcjach ogólnych ZHP ,,nie biorą udziału lub udział ich jest nieuzgodniony czy samodzielnie modyfikowany"4. Nie wiadomo, jaki był adresat odręcznie sporządzonej notatki (mógł być nim Komitet Warszawski PZPR), ale wyraźnie zbierała ona negatywne opinie o środowisku, z pewnością powstała na czyjeś polecenie i zapewne była przedmiotem jakichś rozmów. Konkluzja rysowała się wyraźnie: jest to środowisko kłopotliwe i nieprzydatne. W ramach dochodzenia związanego z nieodpowiedzialną korespondencją funkcjonariusze MSW odbyli 10 listopada 1961 roku rozmowę z Kuroniem. Był sprawą zaskoczony, nie znał jej. Rozmowa była ogólna i swobodna. Najwyraźniej jednak oficer SB nawiązał do tematu związanego z walterowcami teatru. Kuroń wyraził zaniepokojenie niektórymi postawami w zespole ,,Teatr", ale zarazem zapowiadał zorganizowanie opierającego się na tym zespole klubu dyskusyjnego. Zauważył, że rozmawiał już o tym z Eugeniuszem Szyrem, dawnym ,,dąbrowszczakiem", a ówczesnym wicepremierem5. To zainteresowanie SB walterowcami być może miałyby dalsze konsekwencje, ale zostało przerwane na polecenie wiceministra spraw wewnętrznych Antoniego Alstera, który w końcu listopada nakazał zaniechanie dalszych działań resortu w sprawie walterowców6. Zajmujący się sprawą mjr Mański najwyraźniej się do tego polecenia nie zastosował, o czym świadczą jego dalsze notatki. Był to zapewne jeden z przejawów słabnięcia pozycji Alstera, który poda się do dymisji w maju 1962 roku7. Jesienią 1961 roku walterowcy działali w pięciu szkołach podstawowych (na ulicach Falińskiego, Siemiradzkiego, Obozowej, Sadowej i Polnej), w dwóch liceach, ponadto istniała drużyna międzyszkolna prowadzona przez Józefa Chajn