Ebook Żyj 120 lat, czyli moc mikroodżywiania mobi,epub

�dział o od­tru­wa­niu. . Chcesz żyć 100, 120 lat? I co naj­lep­sze: w peł­ni sił fi­zycz­nych i umy­sło­wych? Z za­dba­nym cia­łem? Bez utra­pień, któ­re zna­ją już czter­dzie­sto­lat­ko­wie: po­czu­cia cią­głe­go zmę­cze­nia, trud­no­ści ze zrzu­ce­niem ,,opon­ki" czy na­gle rzed­ną­cych wło­sów i sza­rze­ją­cej cery? Dziś to jest moż­li­we. I co naj­lep­sze: ła­twe. Po de­ka­dach ba­dań do­kład­nie wia­do­mo, co sprzy­ja za­cho­wa­niu na dłu­go zdro­wia i uro­dy. Wie­my też, co zro­bić, żeby mieć jesz­cze wię­cej ener­gii i jesz­cze lep­sze sa­mo­po­czu­cie. Po­ma­ga­ją w tym pręż­nie się roz­wi­ja­ją­ce nowe dzia­ły me­dy­cy­ny: sty­lu ży­cia i mi­kro­odży­wia­nia. Poza le­cze­niem, pro­wa­dzą przez co­dzien­ność tak, aby nie do­pu­ścić do cho­ro­by lub zdu­sić ją w za­rod­ku. Po­zwa­la­ją czuć się i wy­glą­dać le­piej. Co nie jest trud­ne, bo więk­szość do­le­gli­wo­ści fun­du­je­my so­bie sami. Za ja­kość na­sze­go ży­cia aż w 70-80 proc. od­po­wia­da styl ży­cia (w tym die­ta) i śro­do­wi­sko, geny zaś za­le­d­wie w 20-30 proc. Im wcze­śniej zda­my so­bie z tego spra­wę, tym le­piej, zwłasz­cza że pro­ces sta­rze­nia za­czy­na się tuż po 25 roku ży­cia! W wie­ku 70 lat nie chcesz być cię­ża­rem dla in­nych? Wszyst­ko w Two­ich rę­kach. Nie wzdy­chaj! Spo­koj­nie. Żeby być zdro­wym i pięk­nym, wy­star­czy po­znać kil­ka za­sad i ich kon­se­kwent­nie prze­strze­gać. Pa­kiet klu­czo­wych rad znaj­dziesz w tej książ­ce. Nie­waż­ne, ile masz lat. Każ­de­mu z nas przy­da się świa­do­mość, na co zwra­cać uwa­gę i cze­go uni­kać, aby pięk­nie i zdro­wo pły­nąć przez ży­cie. To jest pro­ste. Chcesz spraw­dzić? Do dzie­ła. Mło­dość jest nie­za­leż­na od wie­ku. Na­praw­dę. Chyba każ­dy z nas zna taki wi­dok: przy sto­le sie­dzi cio­cia cho­ra np. na cu­krzy­cę II stop­nia. W domu ma pu­deł­ko le­ków prze­ciw­cu­krzy­co­wych, ale te­raz na­kła­da so­bie na ta­lerz ko­lej­ną por­cję tłu­ste­go mię­sa czy ka­wa­łek cia­sta. Pew­nie na­wet nie my­śli, że to wła­śnie złe na­wy­ki ży­wie­nio­we do­pro­wa­dzi­ły ją do cięż­kiej cho­ro­by. Gdy­by lata moż­na było cof­nąć jak film, tyle do­le­gli­wo­ści da­ło­by się omi­nąć! Ale do­bra wia­do­mość jest taka: ni­g­dy nie jest za póź­no, żeby prze­jąć ster ży­cia. I po­pra­wić sa­mo­po­czu­cie, kon­dy­cję oraz wy­gląd. Co­dzien­ne od­mła­dza­nie naj­le­piej ob­ra­zu­je Pi­ra­mi­da dłu­go­wiecz­no­ści. Pi­ra­mi­da dłu­go­wiecz­no­ści U pod­staw pi­ra­mi­dy dłu­go­wiecz­no­ści leży: na­sta­wie­nie do ży­cia, umie­jęt­ność re­lak­sa­cji i ra­dze­nia so­bie z emo­cja­mi. Wciąż to do nas nie do­cie­ra, że stres nie jest po­ję­ciem me­ta­fi­zycz­nym, lecz czyn­ni­kiem, któ­ry zmie­nia pro­ce­sy bio­che­micz­ne or­ga­ni­zmu. Może pro­wa­dzić np. do nad­pro­duk­cji neu­ro­hor­mo­nów (ad­re­na­li­ny, no­ra­dre­na­li­ny, se­ro­to­ni­ny) i ich me­ta­bo­li­tów (VMA, MHPG, 5HIAA), któ­re są od­po­wie­dzial­ne za wy­stę­po­wa­nie lub na­si­la­nie się roz­draż­nie­nia, pro­ble­mów ze snem, ten­den­cji do za­mar­twia­nia się czy sta­nów lę­ko­wych, a na­wet kom­pul­syw­ne­go je­dze­nia. Zbrod­ni stre­su jest oczy­wi­ście wię­cej, w tym np. czę­sta nad­pro­duk­cja kwa­su sol­ne­go w żo­łąd­ku. Or­ga­nizm usi­łu­je so­bie z tym ra­dzić, wy­ko­rzy­stu­jąc spe­cjal­ne bu­fo­ry - związ­ki i jony (: ma­gne­zu, fos­fo­ru, wap­nia, wo­do­ro­wę­gla­nów), któ­re są po­trzeb­ne tak­że do utrzy­ma­nia pra­wi­dło­we­go pH na­szych ko­mó­rek. Je­śli stres cią­gnie się ty­go­dnia­mi, a na­wet la­ta­mi, cia­ło za­czy­na zu­ży­wać re­zer­wy mi­ne­ral­ne zma­ga­zy­no­wa­ne tak­że w ko­ściach. Przez ich re­gu­lar­ne pod­bie­ra­nie układ kost­ny z cza­sem za­czy­na przy­po­mi­nać ażu­ro­wą ser­we­tę ze sto­łu bab­ci, czy­li wkra­cza na ścież­kę oste­ope­nii lub oste­opo­ro­zy. I po­my­śleć, że dzie­je się tak tyl­ko dla­te­go, że cią­gle za czymś go­ni­my, o coś się wście­ka­my lub trwa­my w re­la­cjach dla nas nie­wy­god­nych! A prze­cież to szko­dzą­ce nam na­pię­cie ła­two zmniej­szyć, po­świę­ca­jąc np. kwa­drans dzien­nie na spa­cer po par­ku lub le­sie, kon­tem­pla­cję dzie­ła sztu­ki, wy­słu­cha­nie utwo­ru for­te­pia­no­we­go, me­dy­ta­cję czy mo­dli­twę. Co­raz wię­cej ba­dań do­wo­dzi też, że re­gu­lar­ne wy­ci