Apar - Dolorean CD

Opis produktu:

Jako nastolatkowie, założyli zespół w mieszczącym się w Kraju Basków mieście Zarautz. Miłość do muzyki tanecznej zawiodła ich jednak do Barcelony. To tam, zafascynowani beztroską śródziemnomorską muzyką klubową, w 2010 roku wydali album Subiza.

Po jego intensywnej koncertowej promocji, postanowili zbudować własne studio w swoim nowym domu w Barcelonie. To tam powstał ich najnowszy album Apar. Nieudane związki, kryzys finansowy, a także bardziej zaawansowane podejście do nagrywania i pisania sprawiły, że powstał bardziej złożony album. Wokalista, basista i autor tekstów Ekhi Lopeteg określa go mianem wielkiej produkcji.

Po ukazaniu się płyty Subiza Delorean koncertowali przez niemal trzy lata. Więc kiedy Lopetegi, gitarzysta Guillermo Astrain, klawiszowiec Unai Lazcano i perkusista Igor Escudeo wrócili do domu, zapragnęli powrotu do normalności. Zbudowali prywatne studio w El Poblenou, przemysłowej dzielnicy graniczącej z Morzem Śródziemnym. To było naprawdę normalne życie - mówi Lopeteg. Potrzebowaliśmy tego po trzech latach bycia w trasie. Studio wyglądało jak miejsce pracy i tak się tam czuliśmy. Nawet czas pracy wyglądał normalnie. Wstawaliśmy, szliśmy pracować, potem przerwa na obiad, powrót do pracy, a po wszystkim czas na spotkanie z przyjaciółmi. W wielu momentach zwracam się bezpośrednio do słuchacza, ale nie staram się stworzyć prostej narracji opisującej jakieś zdarzenie - mówi Ekhi. Teksty odkrywają sprzeczność pomiędzy byciem określoną osobą, a byciem zmuszonym do nieokreślonej, bezwarunkowej miłości, przyjaźni czy nawet przywiązania do innych. Światowy kryzys finansowy odcisnął ogromne piętno na ich rodzimej Hiszpanii, sprawiając, że prawie jedna czwarta ludności nie ma tam pracy. W tym świetle zawarta na płycie opowieść o nietrwałości miłości będącej na zakręcie, może także być postrzegana przez prymat nadziei. Jak kochankowie, którzy nawołują by wytrwać przy czymś, co wydawało się trwałe, a co ulega rozpadowi. Na potrzeby Apar grupa odbyła muzyczną podróż, by dotrzeć do rdzenia swoich piosenek. Zostawiając za sobą pełną ozdobników i wielowarstwową produkcję Subiza, a poszarpane sample kobiecego głosu zastępując przez prawdziwych wokalistów, którym towarzyszy minimalna instrumentalizacja.