Banane Bleue (blue vinyl) - Francois & The Atlas Mountains

Opis produktu:

Banane Bleue to album o wędrówkach i wspomnieniach, podróżach przez przestrzeń, miłoścć i czas. Francois Marry był bardzo zajęty od czasu wydania w 2017 roku piątego albumu Francois and the Atlas Mountains Solide Mirage. Po pierwsze zainteresował się zbiorem Les Fleurs du Mal Baudelairea, z którego zestaw ośmiu wierszy przełożył na muzykę; następnie udał się do Essaouira w Maroko gdzie odkrył muzykę ludu Gnawa; i wreszcie wrócił z powrotem do Europy, gdzie razem zebrał obrazy i melodie. Kocham ten zjawiskowy stan zaczynania ze świeżym pustym płótnem. To uczucie, w którym wszystko jest możliwe, pozwalające wpuścić nowe i nieoczekiwane smaki do twojego otwartego umysłu.

Banane Bleue to koczowniczy i prawdziwie europejski album, zakorzeniony w wynajmowanych miejscach pracy w niektórych kluczowych miastach kontynentu - Berlinie, Atenach i Paryżu - i nagrany na instrumentach często wypożyczanych od podobnie myślących muzyków. Chciałem uniknąć pomieszczeń, które są tradycyjnie związane z nagrywaniem muzyki i odtworzyć w innym miejscu ten zestaw inspiracji, które tak dobrze sprawdzają się w przypadku artystów europejskich. Skład Francois & Atlas Mountains zawsze był elastyczny i tym razem to sam Francois skomponował album, wspomagany jedynie przy produkcji przez Jaakko Eino Kaleviego - fińskiego kompozytora trzech pięknych, eleganckich albumów synth-popowych, zaś całość zmiksował Renaud Letang (Feist, Gonzales, Connan Mockasin).

Pierwsza współpraca między Jaakko i Francois miała miejsce w Berlinie, bez słowa między nimi; pierwszy instynktownie chwytał wszystko, co ten drugi wyciągnął ze śpiewnika. Niektóre piosenki, takie jak `Julie`, `Holly Golightly` czy `Golden Lips` pochodzą z czasów, gdy Francois mieszkał w Bristolu. Migoczą z utrzymującą się nostalgią, która jest synonimem brytyjskiej muzyki pop: chwytliwa, ale zwodniczo beztroska. Inne piosenki są znacznie bardziej aktualne, jak hipnotyczny `Par le passe`, którego kluczowe elementy zarejestrowano w MABA, artystycznej rezydencji, która przylega do galerii sztuki i domu spokojnej starości, z siedzibą w Nogent sur Marne, na przedmieściach Paryża. Zawsze znajduje się pomiędzy muzyką medytacyjną, której słucham, a światem popu, w którym mieszkam. Chciałem grać wokół arpeggia w stylu Steve`a Reicha, pozwalając by wibrafon grał swobodnie wokół fortepianowych nut. Cykliczne rytmy sprawiają, że nigdy nie wiesz czy odtwarzane są normalnie czy od tyłu. Trochę jak podróż w czasie.

Czas i przestrzeń to powracające tematy na całym albumie. `The Foreigner`, wspaniały utwór otwierający album, został napisany w czasie podróży pociągiem, gdy Francois miał 18 lat. Te delikatne instrumenty smyczkowe, bliskowschodni instrument w stylu lutni, łączą się z uniwersalnymi wyrażeniami: `kalispera` (po grecku `dobry wieczór`); `Vivaa hilta` (po fińsku `wszystkiego najlepszego z okazji urodzin`) i `e pericoloso sporgersi ` (po włosku `niebezpieczeństwo, nie wychylać się`). Odbijające się szerokim echem w melodii naszej zbiorowej podświadomości, są to słowa ustanawiające wspólną płaszczyznę kulturową. Często zadawałem sobie pytanie, jak wyglądałaby moja historia związku, gdybym urodził się na innym kontynencie. Nasza idea miłości, która wywodzi się z XVIII i XIX wieku, jest zakorzeniona w ścianach i aromatach miast, kawiarniach, wieczorach w barach, sms-ach, sztucznym oświetleniu, romantycznych ucieczkach i miejskich wypadach; jakby europejska elektryczność wydzielała jakiś romantyczny zapach. Ta elektryczna sieć romansu jest uosobieniem, pierwotnie wymyślonej w latach 80. koncepcji `niebieskiego banana`, teorii geograficznej, która grupuje korytarz największych miast Europy. Teoria głosi, że zacieranie granic tych miast doprowadziło do powstania jednego ogromnego, połączonego ze sobą megalopolis. Ta teoria nagle pojawiła się w głowie Francois jak odległe wspomnienie z gimnazjum. Rozwijając tę teorię, Francois poetyzował ją, wyobrażając sobie świecący, niebieski kształt banana, który można zobaczyć z kosmosu z żywymi, eterycznymi prądami, które nas otaczają i wiążą. Eksploruje wspólny grunt kulturowy i romantyczny, tworząc album pełen pominiętych spotkań i nieporozumień.

Wydany w 2011 roku `E Volo Love` był albumem kosmicznym. `Banane Bleue` mówi o `prądach elektrycznych w powietrzu`. Te wibrujące, eteryczne prądy otaczają nas i wiążą. Zapomnij na chwilę o kłopotach Europy: rozrastających się morzach, w których ludzie toną, wzroście temperatury, artystach w opałach i zawirowaniach politycznych. Nawet impulsy elektryczne, które chronią i izolują nasze życie, czasami nie działają.

To tak, jakby europejski liberalizm został zastosowany do pojęcia miłości. Naszym intensywnym poszukiwaniom miłości w relacjach towarzyszy emocjonalny nadmiar. Takie podejście dało początek takim utworom, jak poruszającemu `Tourne Autour`, który przedstawia rytuał zalotów z zabawnymi klawiszami i wybuchami elektroniki oraz `Revu`, który przedstawia nieoczekiwane spotkanie z byłym kochankiem, `aux poings serres et la bouche cousue` (z zaciśniętymi ustami i zaciśniętymi pięściami). `Dans un taxi` dryfuje jak sen na jawie pomiędzy światami folku i bluesa, z dodatkiem wirujących klawiszy przypominających Berlińską erę Davida Bowiego, natomiast quasi-kalifornijski `Coucou`, z jego miękką linią basową i promieniującymi gitarami, idealnie nadaje ton Banane Bleue. Mający w jego sercu emocjonalne połączenia i nieporozumienia, opisuje szczegóły końca upadającej relacji, zagłębiając się w niuanse języka francuskiego. Nienawidzę tego słowa, `coucou` (które można luźno przetłumaczyć jako `hej tam`). Bo moim zdaniem to wyraża formę fałszywej naiwności. Jeszcze bardziej jest to absurdalne, gdy słyszysz to od kogoś, w kim kiedyś byłeś szalenie zakochany.

Pomimo tego, nie ma tutaj goryczy: Banane Bleue wpisuje się w ponadczasową, nowoczesną tradycję pisania, czerpiąc od wielkich pionierów jak Leonard Cohen, którego album Im Your Man również przynosi banana na okładce i Gorillaz, którego jedyne w swoim rodzaju, pozaziemskie melodie zostały wzmocnione w dobie globalizacji, w którym żyjemy. Wspólnie Francois i Jaakko celowo posługują się kontrastem pomiędzy radosną, lekką muzyką pop, a rozpadającymi się relacjami, o których te utwory opowiadają. Siłą albumu jest także poczucie nadziei, najbardziej uwypuklone w harmoniach spokojnego `Lee-Ann & Lucy`, mówiącym o dwóch zakochanych kobietach surferkach, które dały się ponieść na tej samej fali ku zachodzącemu słońcu. Wyjątkowy moment, daleko od melancholii czającej się w bezmiarze oceanu. Ta podróż została wypełniona szczęśliwymi wspomnieniami. Taki jest ten błękitny banan.