The Marble Index (vinyl) - Nico

Opis produktu:

29 marca wytwórnia Domino wyda fizyczne reedycje drugiego i trzeciego solowego albumu Nico: `The Marble Index` z 1968 roku i `Desertshore` z 1970 roku`! Oba - od dawna niedostępne - teraz, z dźwiękiem zmasterowanym z oryginalnych taśm, pojawią się na winylu i CD zawierając wcześniej niepublikowane zdjęcia Nico autorstwa Guya Webstera! Obie płyty były współprodukowane przez kolegę Nico z zespołu The Velvet Underground, Johna Cale`a i wywarły duży wpływ na ruch gotyckiego rocka!

Rok 1967 był przełomowy dla niemieckiej artystki Nico, która urodziła się jako Christa Päffgen w Kolonii w Niemczech w 1938 roku. Po wydaniu w marcu albumu `The Velvet Underground & Nico`, opuściła grupę i nagrała swój pierwszy solowy album zatytułowany `Chelsea Girl`. Była nim rozczarowana, zaniepokojona dodaniem fletu w aranżacjach, ale być może również poczuciem, że jeszcze nie wyraziła w pełni siebie w tych piosenkach. Tego lata zaprzyjaźniła się z Jimem Morrisonem z The Doors, który aktualnie triumfował na listach przebojów z `Light My Fire`. Morrison zachęcił Nico do pisania swoich własnych utworów i gry na instrumencie. Wybrała fisharmonię, klawiaturę napędzaną pedałami, która działa jak małe organy. Akustyczna i stosunkowo przenośna - niezbędna w jej przejściowym trybie życia - a także ze zdecydowanie indywidualnym brzmieniem, fisharmonia była wyraźnie instrumentalnym odpowiednikiem Nico, która całkowicie poświęciła się swojemu rzemiosłu: kiedy nie pisała piosenek przy świetle świec w wannie, dzień i noc ćwiczyła na grę na tym instrumencie.

Wynikiem tych wysiłków był `The Marble Index` z 1968 roku - ambitna, bezkompromisowa płyta. Odważna od początku do końca, jej utwory są zarówno archaiczne, jak i abstrakcyjne, zapowiadając rozwój muzyki industrialnej i ambientowej. Nico została w studio wsparta przez swojego dawnego kolegę z zespołu, Johna Cale`a, co zapoczątkowało jego długą karierę jako producenta. Chociaż fisharmonia (harmonium) była wówczas popularna w zachodnich interpretacjach wschodniej ragi, Cale oparł się na klasycznych europejskich korzeniach instrumentu i połączył gotyckie teksty Nico z surowym instrumentarium.

Kiedy Nico nagrała swój trzeci solowy album, `Desertshore` z 1970 roku, już nie przypominała supergwiazdy, której wizerunek kiedyś zdobił ogromne plakaty na całym Manhattanie. Jej artystyczne odrodzenie wymagało nowej tożsamości wizualnej, a blond grzywka i białe garnitury zostały zastąpione obszernymi czarnymi ubraniami i rudymi, farbowanymi włosami.

Chociaż Nico zaczynała zmagać się z uzależnieniem od heroiny, które wpłynęło na resztę jej życia, `Desertshore` potwierdza, że stała się bardziej pewną siebie artystką, a Cale podkreśla ten rozwój aranżacjami, które szybują w przestworzach. `Desertshore` nawiązuje do niedawnych tragedii w życiu Nico: próby zabójstwa Andy`ego Warhola (`The Falconer`); śmierci jej matki (`Mütterlein`) i utonięcia Briana Jonesa z Rolling Stones (`Janitor of Lunacy`). `You are beautiful and you are alone`, śpiewa Nico w `Afraid` - to słowa, które trafiają w sedno jej skomplikowanego mitu.

`The Marble Index` i `Desertshore` uchwyciły Nico w kluczowym momencie autotransformacji. Te dwie płyty to portrety kobiety, którą bez wątpienia była: złożonej wizjonerki, której przeznaczeniem jest wpatrywanie się w jądro ciemności, nie bojąc się, że może się tam znaleźć.