Porównywany z Josephem Conradem, Gabrielem Garcíą Márquezem,
Samuelem Beckettem czy Franzem Kafką. Inspirował się Tołstojem i Beckettem. W krajach anglojęzycznych uznawany za jednego z najwybitniejszych współczesnych pisarzy. Uhonorowany Nagrodą Nobla oraz dwukrotnie Nagrodą Bookera. Doktor honorowy kilkunastu uczelni na świecie, w tym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.
Coetzee i życie pomiędzy kontynentami
John Maxwell Coetzee urodził się 9 lutego 1940 r. w Kapsztadzie. Ma polskie korzenie, ponieważ jego pradziadek ze strony matki był Polakiem ze wsi Czarny las (woj. wielkopolskie) i w wieku kilkunastu lat wyemigrował do Afryki. Coetzee studiował matematykę i anglistykę na Uniwersytecie Kapsztadzkim. Po studiach doktorskich z lingwistyki wykładał literaturę i język angielski na University at Buffalo, The State University of New York. Jako uczestnik protestów przeciwko wojnie w Wietnamie, nie mógł uzyskać statusu rezydenta USA, dlatego wrócił do RPA i został profesorem literatury angielskiej na University of Cape Town. W 2002 r.
Coetzee przeszedł na emeryturę i wyjechał do Australii, gdzie został honorowym członkiem naukowym na wydziale anglistyki University of Adelaide. W 2006 r. pisarz został obywatelem australijskim.
Coetzee książki
Bohater-samotnik, wyizolowany, zagrożony, uwikłany w toczące się wokół niego przemiany polityczne i społeczno-gospodarcze – wokół takich postaci koncentrują się psychologiczne powieści napisane przez Jogna Maxwella Coetzee. Pisarza zajmują odwieczne, uniwersalne problemy ludzkiej egzystencji. Tematykę tę porusza w nawiązaniu do rzeczywistości swojej ojczyzny, czyli Republiki Południowej Afryki i panującego tam do połowy lat 90. XX wieku ustroju związanego z segregacją rasową. System ten (apartheid) oparty był na przekonaniu o wyższości rasy białej nad każdą inną.
Coetzee książki wydawał od 1974 r. Zadebiutował tomem opowiadań pt. Ciemny kraj. Sławę przyniosła mu powieść: W sercu kraju. Książka ta określana jest jako studium psychozy pogrążającej się w szaleństwie kobiety, mieszkającej na farmie z apodyktycznym ojcem i czarnym służącymi.
Powieść pt. Czekając na barbarzyńców, alegoria władzy i wolności, jako jedyna z książek Coetzee wzbudziła zainteresowanie cenzury RPA. Kolejnym z jego utworów było: Życie i czasy Michaela K., opowieść o wojnie domowej w RPA. Za tę książkę
Coetzee dostał w 1983 r. swoją pierwszą Nagrodę Bookera. Drugą otrzymał w 1999 r. za
powieść pt. Hańba, podejmującą temat nieustannego dysonansu między naturą a kulturą. W 2003 roku ten południowoafrykański twórca otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury za całokształt swojej pracy. Jak Szwedzka Akademia uzasadniła jej przyznanie? Proza Coetzee wyróżnia się „analityczną błyskotliwością i wymownymi dialogami”.
Coetzze w Polsce
John Maxwell Coetzee z racji na swoje polskie korzenie nasz kraj odwiedził kilka razy. Pierwszy raz w 2000 r. na zaproszenie prof. dr hab. Zbigniewa Białasa z Uniwersytetu Śląskiego, kolejny w 2006 r., gdy w Krakowie i Warszawie spotkał się czytelnikami. Przyjechał do nas również w 2012 r., kiedy to odbierał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Z kolei w 2018 r. takim tytułem został uhonorowany przez Uniwersytet Śląski.
