Julio Cortázar (1914-1984) to żyjący w XX wieku, argentyński pisarz, tłumacz i filozof. Współtwórca nowatorskiej prozy latynoamerykańskiej, do której zalicza się jego klasyczne już liczne zbiory opowiadań i powieści, takie jak
Gra w Klasy czy Model do składania. Cortázar był wielkim innowatorem literatury – zawdzięczamy mu nowe struktury literackie oparte na pomyśle hipertekstu. Pod względem tematycznym jego dzieła, choć głównie społeczno-obyczajowe, posługują się także elementami typowymi dla innych gatunków. W Polsce jego twórczość wydawana jest przez
wydawnictwo Muza.
Cortázar – życiorys
Julio Cortázar urodził się 26 sierpnia 1914 roku w Brukseli, jednak już dwa miesiące później, po wybuchu I Wojny Światowej, jego rodzice zdecydowali się na powrót do Ameryki Południowej. Działania wojenne na całym świecie sprawiły, że dopiero po czteroletniej tułaczce po miastach Europy, udało im się wrócić w rodzinne strony. Tam jednak ojciec podjął decyzję o opuszczeniu rodziny i pozostawił żonę wraz z dwójką dzieci. Porzucona rodzina przeniosła się do Buenos Aires. W wieku 16 lat przyszły pisarz, chcąc pomóc matce w utrzymaniu rodziny, podjął się pracy jako nauczyciel w miejscowej szkole. W 1935 roku rozpoczął studia na wydziale nauk humanistycznych na Uniwersytecie w Buenos Aires, a w 1945 roku przeniósł się do Mendozy, by podjąć pracę na Narodowym Uniwersytecie w Cuyo. Nie trwało to długo, gdyż rok później (po tym, jak prezydentem kraju zostaje Juan Domingo Perón) pod naciskiem władz uczelni i ze względu na własne poglądy polityczne, postanowił zrezygnować z posady. Powrócił więc do Buenos Aires, a w 1948 roku otrzymał certyfikat tłumacza języka francuskiego i angielskiego, które wykorzystał do wykonywania zleceń dla ONZ. W 1951 roku zdobył stypendium naukowe i wyjechał do Paryża, gdzie spotkał Aurorę Bernárdez, autorkę i pisarkę, z którą ożenił się w 1953 roku.
Historia twórczości literackiej Julio Cortázara
Jeszcze przed wyjazdem do Francji
Cortázar zadebiutował zbiorem opowiadań Bestario. Pobyt we Francji był dla niego okresem płodnym w nowe powieści i opowiadania. To właśnie w tym czasie możemy odnaleźć historyczną i topograficzną genezę jego najsłynniejszej powieści Gra w klasy. Jest to eksperymentalna narracja podzielona na trzy części. W Polsce ukazała się w 1968 roku. Ogromny wpływ na styl i twórczość Cortázara miały opowiadania i poezje Edgara Allana Poe oraz
książki Juliusa Verne’a. Ponad tymi inspiracjami,
Cortázar jednak wytworzył swój unikalny styl - ironiczny i fantastyczny, wielokrotnie przeplatający świat rzeczywisty z fantastycznym. W wieku 53 lat Cortázar cieszył się ogromną popularnością i był stawiany obok
Gabriela Garcíi Márqueza jako najwybitniejszy reprezentant literatury latynoamerykańskiej
Choroba i śmierć Cortázara
Jego związek z Aurorą Bernárdez trwał piętnaście lat. Już po rozwodzie, w 1970 roku pisarz ożenił się ponownie. Jego partnetka - Carla Dunlop była młodą pisarką i aktywistką, z którą chętnie podróżował po całym świecie. Jednak początek lat 80 okazał się dla pary tragiczny. Najpierw u
Cortázara zdiagnozowano białaczkę, a w 1982 roku Carla umarła wskutek egzotycznej choroby, którą prawdopodobnie zaraziła się podczas wycieczki do Nikaragui. W tym samym roku autor opublikował książkę napisaną na cztery ręce, nawiązującą do wspólnej podróży furgonetką.
Cortázar umarł 12 lutego 1984 na zawał serca, w towarzystwie bliskich mu osób, w tym jego byłej żony. W swoim dorobku posiada powieści (także dla dzieci!), dzieła polityczne (pomimo panującej wówczas cenzury), eseje i opowiadania, tomiki poezji, sonety i scenariusze. Sam również był inspiracją dla wielu twórców, w tym reżyserów filmowych takich jak Antonioni czy
Luis Buñuel.
