Don DeLillio to jeden z najbardziej wpływowych pisarzy amerykańskich ostatnich dziesięcioleci. Laureat National Book Award (Narodowa Nagroda Książkowa w Stanach Zjednoczonych) za Biały szum (1985 r.), PEN/Faulkner Award for Fiction (nagroda literacka dla najlepszej amerykańskiej prozatorskiej książki) za Mao II (1991 r.) i American Book Award (amerykańska nagroda literacka za wybitne osiągnięcia literackie) za Podziemia (1997 r.). Obok Johna Bartha i
Thomasa Pynchona Don DeLillo uważany jest za jednego z czołowych przedstawicieli amerykańskiego postmodernizmu, czyli nurtu w literaturze opierającego się na intertekstualności, ludyczności, pomieszaniu stylów i poetyk, zabawie, parodii. DeLillo jest świetnym przykładem takiego stylu pisania. Jak napisał Martin Amis (angielski pisarz i wykładowca akademicki), jeśli raz czytało się DeLillo, chce się poznać wszystkie jego dzieła. Przyjrzyjmy się, dlaczego tak może być.
Bronx Dona DeLillo
Don DeLillo urodził się 20 listopada 1936 roku na nowojorskim Bronksie jako najstarszy syn w wielodzietnej rodzinie włoskich imigrantów. Gdy w młodości pracował na parkingu, czytał jedną książkę za drugą, by zabić nudę. Do późniejszego pisania zainspirowali go wielcy twórcy: James Joyce,
Ernest Hemingway czy
William Faulkner. Twórczość DeLilla ukształtowana została również przez kino europejskie i azjatyckie lat 60., których był fanem. W literackiej przygodzie sekundowali mu też rodzice. W 1958 r.
Don DeLillo uzyskał stopień licencjata w dziedzinie sztuk komunikacyjnych na Fordham University w Bronksie. Ponieważ nie mógł znaleźć pracy w branży wydawniczej, zaczął działać w reklamie. DeLillo pracował jako copywriter i twórca tekstów reklamowych. Jako pisarz zadebiutował opowiadaniem The River Jordan opublikowanym w magazynie Uniwersytetu Cornell. By zająć się tylko pisaniem, w 1964 roku rzucił pracę.
Co napisał Don DeLillo?
Pierwsza powieść De Lillo - Americana ukazała się w 1971 r. Autor pisał ją 4 lata. To opowieść o młodym pracowniku telewizji, który wyrusza na Zachód celem zrealizowania dokumentu o Indianach Nawaho. Rok po Americanie ukazał się Mecz o wszystko. Kolejne utwory pojawiają się co roku, dlatego można uznać, że
Don DeLillo książki wydawał najpłodniej w latach 1971-1978. W 1978 r. otrzymał stypendium Guggenheima, którym opłacił swoją podróż po Bliskim Wschodzie. W Grecji, w której przez jakiś czas mieszkał, napisał dwie powieści – Amazonki i Nazwy. Sławę przyniósł mu wydany w 1985 r. Biały szum. Później opublikował jeszcze kilka znakomitych powieści, m.in. Librę (autor odtwarza w niej biografię Lee Harweya Oswalda, domniemanego sprawcy śmierci prezydenta Kennedy’ego),
Mao II, Podziemia czy
Zero K.
Książki DeLillo opowiadają o Amerykanach jako społeczeństwie i traktują o procesach, jakim podlega we współczesnym świecie człowiek. Pisarz porusza też problem terroryzmu.
Don DeLillo otrzymuje Jerusalem Prize
Don DeLillo w 1999 r. otrzymał Jerusalem Prize, nagrodę przyznawaną autorom, którzy w swojej twórczości zajmują się tematem wolności jednostki w społeczeństwie. Był pierwszym Amerykaninem, który dostał to wyróżnienie. Najbardziej znaną powieścią DeLillo są Podziemia. Książka została nagrodzona szeregiem najważniejszych literackich nagród. Oprócz powieści i okazjonalnych esejów, pisarz stworzył też kilka dramatów. Jego twórczość miała wpływ na innych amerykańskich powieściopisarzy, m.in. Breta Eastona Ellisa, Jonathana Franzena czy Davida Fostera Wallace’a. Obecnie
Don DeLillo pracuje nad siedemnastą z kolei powieścią, w której akcja będzie się działa w niedalekiej przyszłości. Nie wie jeszcze, jak ta przyszłość będzie wyglądała. Odpowiedź chce znaleźć w swojej książce.
