Fiodor Dostojewski 16 listopada 1849 r. został skazany na śmierć za działalność w radykalnej grupie intelektualistów. Car bał się rewolucyjnej aktywności ponad setki młodych literatów z Koła Pietraszewskiego. 22 listopada
Dostojewski stanął przed plutonem egzekucyjnym. Na szczęście, skierowane w jego stronę lufy karabinów nie wystrzeliły. W ostatniej chwili wyrok śmierci został zmieniony na wysyłkę na Sybir. W jednym z tamtejszych obozów pisarz przebywał cztery lata. Jedyną książką, którą miał wtedy przy sobie, była Biblia. To wpłynęło na jego literackie rozważania na temat chrześcijańskiej moralności.
Fiodor Dostojewski życie po wygnaniu
Dostojewski walczył także na granicy z Mongolią; później ożenił się z Marią Dymitriewną Isajewą i wrócił do kraju. Redagował gazetę założoną przez swego brata Michała i parę lat żył spokojnie. Do czasu, gdy przypomniało o sobie jego uzależnienie.
Fiodor Dostojewski był hazardzistą. W ruletkę zaczął grać w Baden-Baden, gdzie w 1863 r. wyjechał ze swoją ówczesną kochanką. W ruletce nie znał umiaru i grał do ostatniej kopiejki. To powodowało, że przez część życia miał długi, które udawało mu się spłacać dzięki pisarskiemu talentowi. Zresztą, o swym uzależnieniu napisał w
powieści Gracz.
Fiodor Dostojewski – od żołnierza do pisarza
Fiodor Dostojewski urodził się 11 listopada 1821 r. w szpitalu dla biedoty w Moskwie. Był synem ubogiego lekarza, miał sześcioro rodzeństwa. Pochodził z rodziny o polskich korzeniach, ale się do tego nie przyznawał, a Polaków w swoich tekstach ukazywał raczej w złym świetle. Swego ojca Michała pisarz wspominał jako tyrana i pijaka. Rok przed swą śmiercią, w 1838 r. zmusił on Fiodora do wstąpienia do petersburskiej Wojskowej Szkoły Inżynieryjnej. Tam młody człowiek, uwielbiający literaturę, musiał się uczyć nielubianej matematyki. Po kilku latach edukacyjnej męki
Dostojewski opuścił placówkę ze stopniem oficera. I zaczął pisać. Zadebiutował w 1846 r. powieścią Biedni ludzie. Później w jego życiu miał miejsce incydent przedstawiony we wstępie tego biogramu, czyli aresztowanie pisarza za przynależność do grupy literackiej. Po powrocie do Rosji i paru latach pracy w gazecie zmarli: żona Dostojewskiego oraz jego brat. Pisarz popadł w depresję, narobił długów. W 1867 r. ożenił się po raz drugi. Wybranką jego serca była Anna Grigoriewna Snitkina, którą zatrudnił do spisania Gracza.
Dostojewski pisze swoją najpopularniejszą powieść
Fiodor Dostojewski książki tworzył na podstawie własnych, często tragicznych doświadczeń. Dlatego też jego utwory są tak prawdziwe. Pokłosiem zesłania na Syberię stała się
powieść Wspomnienia z domu umarłych (lub: Zapiski z martwego domu). Wśród zimnych śniegów Rosji zaczęła się też tworzyć jego koncepcja
Zbrodni i kary. Książka publikowana była w częściach w czasopiśmie Russkij Wiestnik od stycznia 1866 r.
Dostojewski ukończył powieść pod koniec tego roku. To nie jedyne wielkie dzieło rosyjskiego twórcy. Za kolejne można uznać
Idiotę, powieść Dostojewskiego o człowieku absolutnie dobrym, a więc uznawanym przez innych za tytułowego idiotę. Inne najbardziej znane tytuły mistrza rosyjskiej prozy to: Notatki z podziemia,
Biesy czy Bracia Karamazow. Oprócz powieści Fiodor Dostojewski tworzył też opowiadania, nowele i teksty publicystyczne. W swoich utworach pisarz poruszał tematy moralności, dobra i zła, wartości chrześcijańskich, niezawinionego cierpienia. Skupiał swą uwagę na wewnętrznych przeżyciach bohaterów, stąd nazywa się go mistrzem prozy psychologicznej.
Fiodor Dostojewski zmarł 9 lutego 1881 roku z powodu rozedmy płuc.
