Oriana Fallaci urodziła się 24 lipca 1929 we Florencji. Zmarła na chorobę nowotworową 15 września 2006. Włoska dziennikarka i pisarka była autorką głośnych wywiadów z najważniejszymi osobistościami świata polityki. Uznano ją za wybitną dziennikarkę XX wieku, choć jednocześnie bardzo kontrowersyjną. Pisała dla opiniotwórczych gazet i tygodników: New York Timesa, Washington Post, New Republic, Life, Le Nouvelle Observateur, Stern. Stale współpracowała z największą włoską gazetą Corriere della sera.
Nic prostszego jak być Orianą Fallaci
Oriana Fallaci jest autorką powyższej prowokacyjnej wypowiedzi; twierdzi, że wystarczy być kobietą, mieć niecałe metr sześćdziesiąt wzrostu i nazywać się
Fallaci. Bo w jej rodzinie polityka jest religią. Przyszła pisarka, podczas drugiej wojny światowej działała we włoskim ruchu antyfaszystowskim, podobnie jak jej ojciec, a jako 14-latka otrzymała medal za walkę z faszyzmem.
Oriana Fallaci i pasja społecznikowskiego działania
Pasja społeczniczki towarzyszyła Orianie od początku kariery dziennikarskiej, którą rozpoczęła w 1950 roku jako korespondentka włoskiej gazety. Bardzo pomógł debiutującej stryj, znany dziennikarz.
Fallaci relacjonowała najważniejsze konflikty zbrojne na świecie: powstanie na Węgrzech, wojny w Wietnamie, Pakistanie i Indiach, na Bliskim Wschodzie, w RPA, w Ameryce Łacińskiej i Zatoce Perskiej.
Oriana Fallaci – prowokatorka i mistrzyni zadawania celnych pytań
Fallaci uważała, że od charakteru, osobowości, typu inteligencji, wykształcenia osoby przeprowadzającej wywiad zależy jego jakość. Wywiady były dla niej walką, przygotowywała się do nich jak student do egzaminów, przeprowadzała 2-3 rocznie, ale wyłącznie z charyzmatycznymi osobowościami sceny politycznej świata. Doprowadzała swoich rozmówców do krzyku (starego cesarza Hajle Selassie zapytała co sądzi o własnej śmierci), ośmieszała (Henry Kissinger wyznał jej, że czuje się jak samotny kowboj na scenie politycznej świata, wychodzi nań, by robić porządek...), obrażała przekonania religijne (przy Chomeinim ściągnęła czador z głowy, krzycząc koniec z tymi szmatami!). Wybitnego reżysera włoskiego Federica Felliniego nazwała podłym kłamcą, co on zripostował niegrzeczną, małą suką. Wywiad z Lechem Wałęsą skończył się awanturą. „Kiedy się pomyśli, że pijak Jelcyn był carem, a ignorant
Wałęsa symbolem wolności, uginają się nogi pod człowiekiem” – napisała. Włoscy dziennikarze nazywali ją wiedźmą z Piazza Carlo Erba, od adresu mediolańskiego tygodnika „L’Europeo”, dla którego przez lata pracowała. „Każdy wywiad jest moim portretem, są dziwną mieszaniną mojego temperamentu, mojej wrażliwości. Nie jestem obiektywna i … krzyczę na rozmówców” – tak mówiła o swojej pracy
Oriana Fallaci, która rozmawiała z najważniejszymi ludźmi XX wieku: Henry’m Kissingerem, szachem Iranu, ajatollahem Chomeinim, Willym Brandtem, Dengiem Xiaopingiem, Arielem Szaronem, Lechem Wałęsą, Muammarem al-Kadafim, Federicem Fellinim, Sammy’m Davisem Jr, Zulfikarem Ali Bhutto, Jaserem Arafatem, Indirą Gandhi, arcybiskupem Makariosem III, Goldą Meir, Haile Selassiem i Seanem Connery. W Polsce wywiady te zostały zebrane w dwóch tomach:
Wywiad z historią i
Wywiad z władzą. Była mistrzynią uzyskiwania dostępu do osób, z którymi mało kto miał okazję się spotkać i rozmawiać. Kiedy jednak miała okazję spotkać się z Franco, hiszpańskim dyktatorem wojskowym, odmówiła - powiedziała, że jemu ręki nie poda.
11 września w życiu Oriany Fallaci
11 września 2001 roku, dzień zamachu na Światowe Centrum Handlu w Nowym Yorku stał się znaczącą datą w biografii Oriany Fallaci. W opublikowanym w Corriere della sera
eseju pt. Wściekłość i duma zaczęła ostrzegać Zachód przed zagrożeniem, które według niej niesie ze sobą islam - religia agresywna, niebezpieczna i reakcyjna. Opisywała islam bardzo emocjonalnie, jej wyznawców przyrównała do hord muzułmańskich, które zniszczą wszystko, co w kulturze zachodu jest najlepsze. I zastrzegła od razu: nikogo nie przeproszę! Była zafascynowana kulturą Włoch, włoskim odrodzeniem, humanizmem, który narodził się w tym kraju. Islamski system wartości jest tak odmienny, że
Fallaci powiedziała mu nie. Nie zgadzała się, że z islamem da się prowadzić dialog, że może on być demokratyczny po europejsku. Procesy sądowe jakie wytoczono Orianie Fallaci za obrazę uczuć religijnych wyznawców islamu przerwała śmierć dziennikarki z powodu choroby nowotworowej w 2006 roku.
Twórczość Oriany Fallaci
Napisała wiele głośnych książek, między innymi przypominające trylogię Wywiad z historią, Wywiad z władzą, Wywiad z samą sobą. Apokalipsa. Inne znane tytuły to : Człowiek,
List do nienarodzonego dziecka, Strach jest grzechem, Inszallah, Siła rozumu, Korzenie nienawiści. Moja prawda o islamie, Penelopa na wojnie.
