Wydaje się, że żaden mężczyzna nie rozumiał kobiet w takim stopniu, jak ten pisarz. Tak, to on stworzył postać pani Bovary. Uznawał, że kocha się tylko to, od czego się cierpi. Poznajcie twórcę literackiego naturalizmu – Gustave’a Flauberta.
Flaubert życiorys
Ten powieściopisarz francuski urodził się 12 grudnia 1921 r. w Rouen. Jego ojciec, Achille-Cléophas był chirurgiem, matka Anne-Justine-Caroline zajmowała się domem. Gucio miał rodzeństwo – starszego brata i młodszą siostrę. Po pióro chwycił już podobno w wieku 8 lat, a gdy miał lat 15 po raz pierwszy się zakochał, w dużo starszej kobiecie.
Flaubert pod naciskiem ojca studiował prawo, ale po ataku epilepsji przerwał naukę. Podróżował po Korsyce i Pirenejach, zawiązywał ciekawe przyjaźnie, m.in. z Wiktorem Hugo. W 1846 r.
Flaubert poświęcił się wyłącznie pisarstwu. Powrócił do rodzinnego miasta i zamieszkał z matką, która zarządzała spadkiem Gustawa po śmierci swego męża.
Gustave Flaubert - miłośnik wielu kobiet
Gustaw Flaubert kochał kobiety na tyle mocno, że… żadnej nie potrafił być długo wierny. Miał wiele związków, ale nigdy się nie ożenił. Blisko 10 lat związany był ze starszą od siebie poetką Louise Colet, która była jego muzą przy pisaniu najgłośniejszej powieści.
Flaubert sporo podróżował – był w Grecji, Jerozolimie, Stambule, we Włoszech. Jak sam przyznał, w czasie tych wypraw zadawał się z prostytutkami obojga płci i zaraził się syfilisem. Ale podróże dały mu też inspirację do pisania.
Flaubert książki tworzył rzemieślniczo, traktując pisarstwo jak zawód. Pisał nawet po 12 godzin dziennie, a był tak samokrytyczny, że czasem wychodziła z tego tylko jedna strona tekstu. O literaturze (m.in. swojej) rozmawiał z najwybitniejszymi artystami ówczesnego wieku, m.in. George Sand. Zadebiutował w młodości dwoma utworami erotycznymi, ale za prawdziwy początek pisarstwa Flauberta można uznać
Madame Bovary (Pani Bovary), wydane w 1857 roku monumentalne studium moralno-psychologiczne, które pisał przez 5 lat. Ta powieść to, krótko mówiąc, historia znudzonej rzeczywistością kobiety, która zdradza męża. Książka zyskała status niemoralnej, a Flauberta postawiono przed sądem. W liście do Sand tak napisał o pracy nad tą powieścią: „Staram się być w niej tak uporządkowany, jak byłem bałaganiarski wszędzie indziej, i podążać po geometrycznie wytyczonej linii. Żadnego liryzmu, żadnych refleksji, osobowość autora jest tu nieobecna.” Czytanie tego nie będzie zabawą. Może i zabawą nie jest, ale nie zmienia to faktu, że Pani Bovary jest jedną z najwybitniejszych powieści na świecie.
Twórczość Flauberta
Po pięciu latach od Madame Bovary
Flaubert wydał historyczną powieść Salammbô. Pisarz zdecydował się przenieść akcję do starożytnej Kartaginy, ponieważ obawiał się, że pisząc o czasach sobie współczesnych znów narazi się na oskarżenia o niemoralność. Tym razem się udało, ale recenzje jego kolejnej powieści pt.
Szkoła uczuć (o pokoleniu urodzonych na początku lat 20. XIX wieku) powieliły pierwotny schemat. Flaubert napisał jeszcze dramat filozoficzny pt. Kuszenie świętego Antoniego (1874 r.), a później - Trzy opowieści. Niedokończony utwór pt. Bouvarde i Pécuchet ukazał się już po śmierci pisarza, tak samo jak jego uzupełnienie – Słownik komunałów.
Gustave Flaubert stał się ojcem naturalizmu i nowoczesnej powieści, inspiracją dla wielu artystów, m.in.
Stefana Żeromskiego. Jego utwory były wielokrotnie ekranizowane.
