Carl Gustav Jung był uczniem
Zygmunta Freuda i twórcą psychologii głębi. Wprowadził pojęcia: archetyp, kompleks, introwersja, ekstrawersja, nieświadomość zbiorowa i synchroniczność. Twierdził, że aby zrozumieć siebie i swoje problemy, trzeba otworzyć się na kilka prawd.
Droga psychoanalizy Carla Gustava Junga
Po pierwsze, obciążający wpływ na dziecko ma nieprzeżyte życie jego rodziców. Po drugie, wszystkie wady, jakie widzimy u innych, pozwalają nam lepiej zrozumieć siebie. Po trzecie, całkowita akceptacja własnej osoby jest przerażająca. Po czwarte, w każdym z nas jest ktoś, kogo nie znamy. Po piąte, to czemu się opierasz, zostaje. Po szóste, nie próbuj walczyć z depresją i nerwicą. Posłuchaj, co chcą ci powiedzieć. Po siódme, jesteśmy tymi, którymi postanowiliśmy zostać. Po ósme, gdy wydobędziemy się z bagna codzienności, odzyskamy zdrowie. Po dziewiąte, poczucia własnej wartości nie możemy uzależniać od ocen innych ludzi. I wreszcie – po dziesiąte, rozumienie jest trudne, dlatego większość z nas ocenia.
Jung w pigułce
Carl Gustav Jung urodził się 26 lipca 1875 r. w szwajcarskim Kesswil. Nie był szczęśliwym dzieckiem, od wczesnej młodości dręczyły go koszmary. Być może już wtedy cierpiał na depresję. Tak jak dziadek, ukończył studia medyczne na Uniwersytecie w Bazylei. Później pracował jako asystent w Klinice Psychiatrii Uniwersytetu Zuryskiego. W 1903 r. ożenił się, miał pięcioro dzieci. W tym też roku rozpoczął prace nad schizofrenią i skojarzeniami. Dwa lata później, po habilitacji, został ordynatorem kliniki.
Jung poznaje legendę psychiatrii
Jung i Freud poznali się w 1907 r.
Jung był zafascynowany starszym kolegą, z kolei Freud widział w nim swojego najlepszego ucznia i następcę. W 1909 r. wyjechali razem na wykłady do USA. Freud mianował Junga redaktorem naczelnym stworzonego przez siebie pisma naukowego i przewodniczącym Międzynarodowego Towarzystwa Psychoanalitycznego. Choć się uzupełniali, zerwali współpracę w 1913 r. Powodem było nieporozumienie w kwestiach związanych z seksualnością człowieka.
Jung nie zgadzał się ze sztandarowym poglądem Freuda, że za wszystkie problemy psychiczne odpowiada jej wypieranie. Dla Carla Gustava Junga zaczął się trudny czas, spotęgowany przez I wojnę światową. Cierpiący na zaburzenia psychiczne lekarz zaczął pisać dziennik, wydany po wielu latach od powstania jako
Czerwona księga.
Typy psychologiczne Carla Gustava Junga
W 1921 r. szwajcarski psychiatra opublikował
książkę pt. Typy psychologiczne. Wprowadzony w niej podział na osobowość zamkniętą, czyli introwertyczną i otwartą – ekstrawertyczną obowiązuje w psychologii do dziś.
Jung zaczął podróżować. Zwiedził Amerykę, Afrykę i Azję. Badał wierzenia tubylców, ich mity, symbole. Tę popularyzatorską i dydaktyczną działalność (wykłady, seminaria, odczyty) prowadził już przez całe życie. Do tego oczywiście przyjmował chorych.
Carl Gustav Jung książki oparł w znacznej mierze na tych antropologicznych badaniach. Polską edycję dzieł psychiatry zapoczątkowano w 1997 r. Do 2002 r. ukazało się 6 tomów. Są to:
Aion. Przyczynki do symboliki Jaźni (tom 1), Typy psychologiczne (t. 2),
Symbole przemiany. Analiza preludium do schizofrenii (t. 3), Psychologia a alchemia (t. 4), Misterium coniunctionis (t. 5), Rozmowy, wywiady, spotkania (t. 6). W Polsce wydano też m.in.: Czerwoną księgę (2009 r.), Wspomnienia, sny, myśli (1993 r.), Psychologię a religię (1970 r.), Psychologię przeniesienia (1993 r.) czy Archetypy i symbole (1976 r.).
Jung zmarł 6 czerwca 1961 r. w Zurychu.
